Ondanks er geen uitbundige viering was van 46 jaar onafhankelijkheid van Suriname zijn enkele personen toch de binnenstad ingegaan. Suriname Herald was ook op pad en heeft verschillende burgers gesproken. Een van deze personen is Marcia Sjobin. Zij had niet veel verwacht van 25 november, omdat ze van te voren al wist dat er geen sfeer zou zijn.
“Ik ben toch gekomen om te kijken wat ik kan verkopen. Vanwege de economische- en de COVID-19-situatie die ons land teistert komen de mensen niet. Het gaat niet goed in het land,” betreurt de verkoopster. Al jaren verkoopt zij sieraden aan de Waterkant.
“De verkoop is heel slecht. Dit is de slechtste 25 november die ik ooit heb meegemaakt vanaf ik hier verkoop, maar ik moet doorgaan. Ik kan niet zitten of opgeven. Ik heb vaste klanten die sieraden bij mij bestellen of kopen. Alles is duur geworden en de mensen komen niet uit met het salaris dat ze verdienen en dat is ook te merken,” laat ze weten.
Voor Neville Lisse is Srefidensi een dag om van te genieten. Srefidensi betekent heel veel voor mij, maar we leven nu in een ellende. Liever was Suriname nog in handen van Nederland. Het land is al 46 jaar onafhankelijk en we pinaren nog steeds. Ik heb geen enkele verandering gezien in de afgelopen jaren. De rijken worden rijker en de armen armer,” vindt Lisse die aan de Waterkant stond te kijken naar het optreden van een kawinaband.
“Ik heb de onafhankelijkheid van ons land altijd met mijn ouders gevierd en dat vond ik veel leuker dan nu. Ik kom vaak naar Suriname, maar niet in de periode van de onafhankelijkheid. Nu ben ik er in de periode waarop de dag gevierd wordt en dan ziet die er zo saai uit. Het valt meteen op als je door de binnenstad gaat. Ik had wat meer drukte verwacht, maar misschien speelt de pandemie een rol,” geeft Carmen Lamijo aan. Zij is onder de indruk van Wakapasi.
“Ik ben blij dat ik toch wat veranderingen zie,” zei Lamijo die samen met haar 92-jarige vader een wandeling in de stad nam. “Ik ben in Suriname geboren, maar ik ben op mijn elfde met mijn ouders naar Nederland vertrokken. In de periode van de onafhankelijkheid. Ik zie Suriname alleen maar groeien en beter worden,” merkt de seniorenburger Salijo Lamijo op.
Sangitha Raghoe wilde uitgebreid feesten bij de viering van Onafhankelijkheidsdag, maar vanwege corona kan dat niet. “Ik vind het echt eng en niet prettig. Vroeger was eenieder op de been. Je hoefde niet bang te zijn voor een ziekte, maar nu moet je wel voorzichtig zijn. Mijn land is jarig en ik ben ook jarig en kan daarom niet thuis blijven,” vindt Raghoe die samen met haar twee kinderen een wandeling nam in de binnenstad.
Simone Awanna