De mensen van Brokopondo van wie hun dorpen onder water zijn gelopen zijn nog steeds dakloos. Er is geen voedsel en dit is een mensonterende situatie, die zich in Brokopondo afspeelt. De overheid en Staatsolie NV hebben de mensen maandenlang in het water gehouden, zonder dat ze voor een noodplan hebben gezorgd, zegt een van de initiatiefneemsters Asawini Edenburg van het dorp Klaaskreek in gesprek met Suriname Herald.
Een deel van de gemeenschap is naar de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) gestapt, omdat zij het niet mee eens zijn met de manier waarop de overheid is omgesprongen met het accommoderen van personen bij het spuien van het water uit het stuwmeer.
“We hadden eerst een verzoekschrift, maar hebben nu een brief gestuurd naar de OAS,” merkt Edenburg op. Een passage uit het verzoekschrift luidt: “De Saramaccaanse gedupeerden betogen, dat de overstroming in hun dorpen een opzettelijke handeling is, waarbij de Surinaamse overheid hen opzettelijk levensvoorwaarden heeft opgelegd, onder andere de onthouding van de toegang tot voedsel en geneesmiddelen, gericht op de vernietiging van een deel van de gemeenschap.”
Op 14 juli, heeft de Saramaccaanse gemeenschap in het district Brokopondo, via haar gemachtigde, de openbare aanklager bij het Internationaal Strafhof te Den Haag, verzocht om een onderzoek in te stellen naar ernstige mensenrechtenschendingen, die eerder dit jaar hebben plaatsgevonden, tijdens de overstroming van dertien dorpen, in het district Brokopondo.
De bewoners van Brokopondo zaten langer dan drie maanden onder water. Ze zijn niet serieus genomen door de regering. Het is niet menswaardig wat Staatsolie heeft gedaan.
“In aanwezigheid van vicepresident Ronnie Brunswijk en president Chan Santokhi heb ik aan een professioneel bedrijf gevraagd wat het preventieplan is van het bedrijf. Ik kan me niet voorstellen dat de onderdirecteur van Staatsolie, Eddy Frankel, aangeeft dat ze geen noodplan hebben voor Brokopondo, het district van waaruit zij opereren.” Dat kan volgens Edenburg niet en daarom heeft zij samen met anderen de stap gemaakt naar het OAS.
Frankel zegt niets te doen zonder de overheid erbij te betrekken. De mensen zijn gewoon achtergelaten in hun situatie en dit is schending van de mensenrechten. Het gebied is uitgeroepen tot rampgebied, echter merkt zij daar niets van.
Het zijn alleen pakketten die komen en niet eens voldoende zijn. Wat in Brokopondo is gebeurd, is niet te vergelijken met andere districten. Er zijn tal van petities ingediend door de bewoners en de regering heeft geen oor gegeven aan deze petities, haalt Edenburg aan.
Ze laat verder weten, dat het er niet toe doet als het traditioneel gezag erbij is betrokken. Het wordt gedaan op basis van de rechten van de mens, die zijn geschonden. “Er zijn universele verklaringen die getekend zijn dat het recht van de mens het hoogste recht is ter wereld en op basis daarvan doen we het. Ieder mens die toeziet dat er kwaad wordt gedaan met een ander moet optreden. Daarvoor is het traditioneel gezag niet nodig. Het is een plicht om te alarmeren,” aldus Edenburg.