Het is binnenkort 40 jaar geleden dat de Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (PALU) werd opgericht. Bij de viering van deze bigi yari, op vrijdag 31 maart aanstaande, zal de partij van de gelegenheid gebruik maken om vanuit een progressieve visie in te gaan op de stagnatie die zich al geruime tijd voordoet in de Surinaamse politiek en als gevolg daarvan ook op allerlei andere gebieden in de samenleving. Het ziet er nu in elk geval al naar uit dat Suriname, na bijna 42 jaar onafhankelijkheid, toe is aan een complete heroriëntatie van de manier waarop Surinamers naar de eigen ontwikkeling kijken. De impliciete en expliciete belofte van onze onafhankelijkheid, om dit land in te richten naar de belangen en behoeften van het Surinaamse volk is in onvoldoende mate waargemaakt.
Interne politieke heroriëntatie
Bij de oprichting van de PALU was de onafhankelijkheid van Suriname iets jonger dan twee jaar. Progressieve politiek is toen geformuleerd als te zijn een visie om te komen tot een fundamentele herinrichting van Suriname. Suriname is ontstaan als wingewest uit een zucht naar meer rijkdom en invloed vanuit Nederland. Het land was niet ingericht naar de belangen en behoeften van het Surinaamse volk. Rijkdommen hier (en elders) vergaard waren bedoeld voor de ontwikkeling van de kolonisator, Nederland. Suriname is vervolgens vanuit deze zienswijze op een bepaalde manier ingericht. De negatieve invloeden waren in 1975 hard zichtbaar op alle vlakken. Geen geloof in het eigen intellect, een niet op onze eigen behoeften gericht onderwijs, slecht toegankelijke volksgezondheid, onderontwikkelde huisvesting, geen werkgelegenheid voor jongeren, slecht ingerichte infrastructuur, economie die nog steeds eenzijdig afhankelijk is van de mijnbouw, zijn slechts enkele zaken om op te noemen en die reeds verwoord waren in het Nationaal Urgentieprogramma van de PALU in 1977.
Onvoldoende blijvende ontwikkeling
De bovengeschetste problemen in het land in 1977 lijken erg veel op die van vandaag. Van een fundamentele herinrichting van ons land is er duidelijk niets van gekomen, 42 jaar na onze onafhankelijkheid. Net als vlak na 1977, zijn vandaag de dag veel te veel Surinamers het vertrouwen in de Surinaamse politiek volledig kwijtgeraakt. Te veel en te vaak hebben politieke leiders zich immers laten leiden door persoonlijke en eigen groepsbelangen. Veel Surinamers geloven niet meer dat het mogelijk is om een samenleving op te bouwen waar de belangen van alle Surinamers worden gediend en bovendien met voorkeur worden behandeld.
Maar het lijkt er ook op dat de Surinaamse samenleving verstrikt is geraakt in allerlei tegenstellingen en schijntegenstellingen over het bestuur en over de toekomst van ons land. Luisterend naar de verwijtingen en de beschuldigingen tussen oppositie en coalitie over en weer zouden we ons kunnen afvragen, wie heeft er gelijk? Maar eigenlijk ook, wie heeft dan geen gelijk? De vraag is hoe Suriname in hemelsnaam in deze verwarde situatie is beland, waarbij oppositie en coalitie zover van mekaar af staan en toch allebei gelijk lijken te hebben in allerlei belangrijke issues?
Feestvergadering
Binnen de PALU is het kader al enige tijd bezig met het analyseren van de zorgwekkende situatie waarin wij ons als land en als samenleving bevinden. Op vrijdag 31 maart aanstaande zal de PALU de eerste resultaten van deze analyse presenteren tijdens de open vergadering die wordt gehouden ter gelegenheid van 40 jaar PALU in het Ontmoetingscentrum Bun Dyari aan de Kafiluddistraat 27.
Henk Ramnandanlal
Ondervoorzitter PALU
