In zijn artikel ‘Huidig kiesstelsel onherroepelijk in nadeel platteland’ op TPO.nl over het Nederlandse kiesstelsel, schrijft Teunis Dokter onder andere het volgende:
“Het huidige kiesstelsel staat niet vaak ter discussie. De laatste keer dat een discussie over het kiesstelsel werd gevoerd was in 2006-2008. Elke burger heeft in Nederland kiesrecht vanaf 18 jaar en ieders stem weegt even zwaar. Eerlijk zou je zeggen.”
Tenminste, daar lijkt het op. Het huidige kiesstelsel is namelijk onherroepelijk in het voordeel van de randstad en dit gaat ten koste van het belang van mensen op het platteland. Vooral de verhoudingen tussen de drie sterk bevolkte provincies Utrecht, Noord,- en Zuid-Holland en de drie noordelijke provincies Drenthe, Groningen en Friesland is behoorlijk zoek. De grote steden zijn oververtegenwoordigd in de Tweede Kamer en het aantal vertegenwoordigers uit de noordelijke provincies is gering. Dit is niet alleen terug te zien aan de samenstelling van de Tweede Kamer, maar ook aan de wijze waarop de belangen uit het Noorden weerklinken in het beleid van de regering. [….]
De sterkst benadeelde minderheid van Nederland is de agrarische ondernemer. Niet alleen heeft deze ondernemer te kampen met een onverantwoorde hoge belastingdruk, maar de agrarische ondernemer heeft ook de publieke opinie tegen zich. Met afgunst, onwetendheid en een vooringenomen houding van morele arrogantie wordt vaak inbreuk gemaakt op de nuttige werkzaamheden van onze boeren. Voornamelijk de melkveehouderijen hebben het zwaar onder het juk van het klimaatbeleid en de kosten daarvan gaan enkel toenemen in de toekomst. De regeldruk maakt het ondernemen op het platteland complex.
In 2014 had de Surinaamse Partij voor de Arbeid (SPA) een aanzet gegeven tot een brede discussie over het huidige Surinaamse kiesstelsel met een lezing gehouden door Michel Felisi, August Boldewijn, Hardeo Ramadhin en Walther Tjon A Tjieuw. Hieronder een citaat uit een nieuwsbericht van maart 2014 over genoemde lezing.
“Volgens Ramadhin heeft het huidige kiesstelsel een revisiebeurt nodig. ”De districten Paramaribo en Wanica worden zeer sterk benadeeld. Dit kiesstelsel dwingt politieke partijen (ondanks verschil in politieke inzichten) om toch een coalitie aan te gaan vóór de verkiezingen. Het personenmeerderheidsstelsel op ressortniveau is nadelig voor kleine politieke partijen’,’ zei hij in een samenvatting. Hij wees erop dat in Paramaribo en in Wanica 68,33 procent van het electoraat woont. Hieruit komen er 24 DNA-leden, 42 districtsraad- en 309 ressortraadsleden (dr en rr). In de andere acht districten wonen er 31.67 procent van de kiezers waaruit 27 DNA-leden, 74 dr-leden en 444 rr-leden komen. ”Hoe eerlijk is dit kiesstelsel?” Volgens Ramadhin moeten assembleekandidaten niet gebonden zijn aan een bepaalde woonplaats. Er moet een herverdeling van het aantal zetels per district komen, terwijl er ook een evenredigheidsstelsel landelijk moet worden ingevoerd, waardoor elke stem van elke kiezer in elk deel van Suriname even zwaar weegt.
Ook Tjon A Tjieuw trok de conclusie dat Paramaribo en Wanica samen meer dan de helft van het inwonersaantal hebben, maar niet eens de helft van het aantal zetels hebben.
Ahmad Jhawnie
