Links en rechts wordt er met staatsgelden gesmeten, waarvan de prioritering van uitgevoerde projecten menigeen de wenkbrauwen doen fronsen. Daarnaast worden er maar liefst enkele tientallen miljoenen van onze zuur betaalde belastingcenten verduisterd van de rekening van het ministerie van Financiën en Planning. Dit terwijl de gezondheidszorg op zijn gat ligt. De hamvraag is: Hoe duur is de gezondheidszorg? Het antwoord hierop is zo duur dat ook kinderen de prijs moeten betalen voor de deplorabele staat waarin de gezondheidszorg verkeert.
In de afgelopen periode hebben we machteloos staan toekijken hoe kleine burgers het leven hebben moeten verlaten, vanwege de grote problemen waarmee de gezondheidszorg al enige tijd kampt. Van gebrek aan medicatie, gebrek aan apparatuur en een schrijnend tekort aan personeel vanwege de zeer povere waardering voor de zorgverleners. De problemen binnen deze sector blijven zich opstapelen en geen regeringslid die ernaar toe kraait.
Wat mogen wij verwachten van een minister van Volksgezondheid die liever zijn baan als vliegkeuringsarts uitoefent in plaats van daadkrachtig en oplossingsgericht de algemene volksgezondheid op een waardig niveau tracht te behouden. Van een staatshoofd dat zichzelf de vader van het land en zijn inwoners noemt, hadden wij op zijn minst een bemoedigende toespraak verwacht. Een hart onder de riem en onmiddellijk maatregelen treffen om de sterfte van kinderen als gevolg van de deplorabele dienstverlening een halt toe te roepen, is wat de weerloze ouders hadden verwacht.
In het belang van de economische hervormingen heeft de regering gelijk na haar aantreden 130.000 bazo-kaarten ingetrokken, de huisartsen praktijkposten gesloten en de Cubaanse artsen het land uit verjaagd. Nu daar het kalf verdronken is, beaamt de leiding van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo dat de roep naar de huisartsen praktijkposten (HAP’s) hoog is. Mensenlevens konden bespaard zijn gebleven als de leiding sinds toen de regering ertoe had bewogen deze posten niet te sluiten.
Het volk van Suriname is gehypnotiseerd geraakt door de vele leugens en loze beloften van de huidige regering. De regering voldoet niet meer aan haar zorgtaken voor onder andere de gezondheidszorg. Zij doet er goed aan de ingetrokken bazo-kaarten terstond aan de mensen te verstrekken, de huisartsenpraktijken te heropenen, de Cubaanse artsen terug te halen en de zorgverleners beter te waarderen. Twee miljoen Amerikaanse dollar voor een nietszeggende reis naar Dubai had liever geïnvesteerd kunnen worden in de gezondheidszorg. Regering, neem uw verantwoordelijkheid en sluit uw ogen niet voor de keiharde realiteit.
Ann Sadi
DNA-lid van de Nationale Democratische Partij (NDP)
