In een lokaal dagblad verscheen op vrijdag 27 januari 2023, een artikel onder de kop: “De president moet met zijn politieke handen hiervan afblijven”. In dat artikel zegt de secretaris van Stichting A Marron Kompas, Ruben Ravenberg, dat de president moet oppassen wanneer het gaat om slavernijexcuses en herstelbetalingen, het gaat de president niet aan.
ADVERTENTIE |
Wat is er mis als president Santokhi, een onderhoud heeft gehad met premier Mark Rutte over het slavernijverleden, slavernijexcuses en herstelbetalingen? Ruben Ravenberg en zijn organisatie moeten weten dat de heer Santokhi, president is van de Republiek Suriname en hij het hele volk van Suriname vertegenwoordigt. Derhalve heeft hij het recht om met premier Mark Rutte over het slavernijverleden, slavernijexcuses en herstelbetalingen te praten, dus het gaat hem wel degelijk aan.
Ravenberg trekt de zaak in een zwaar etnische sfeer, want volgens hem zou vicepresident Brunswijk, eventueel wel mogen praten namens de regering, maar president Santokhi niet. Het argument daarbij is “omdat hij (Brunswijk) een nazaat is van slaven”. Hiermee slaan Ruben Ravenberg en zijn organisatie de plank volledig mis, want als hij de grondwet van Suriname kende dan zou hij moeten weten dat er nergens een voorschrift is over de etnische achtergrond van een president of vicepresident.
Volgens artikel 99 van de grondwet “berust de uitvoerende macht bij de president” en in artikel 101 staat dat “de president de leiding heeft over de buitenlandse politiek ….”. Relaties met Nederland, de heer Rutte is premier van een buitenlandse mogendheid, behoren dus tot het werkgebied van de president; het doet er niet toe of die president een Javaan, Creool, Marron, Hindostaan, Chinees, Indiaan, of wie dan ook is.
De absurde opmerkingen van Ravenberg druisen in tegen de één natie-gedachte die wij elke dag propageren. We prediken ook dat de verschillende bevolkingsgroepen vredig naast elkaar leven en elkaars godsdienst en cultuur respecteren. Ravenberg en zijn organisatie moeten hun verantwoordelijkheid kennen en de zaak niet in een etnische sfeer trekken maar de zaak nuchter bekijken. Dus het bespelen van de etnische snaar kan zorgen voor polarisatie.
We zijn allemaal Surinamers, dus elke burger van Suriname, mag praten en beslissen over het slavernijverleden, slavernijexcuses en herstelbetalingen, niemand mag uitgesloten worden. We hebben al genoeg problemen met oplaaiende etnische sentimenten in de samenleving, dus laten we een keertje ophouden met het bespelen van de etnische snaar. Laten we vooral voorkomen dat etnische sentimenten boven de grondwet en bestuurlijke regels worden gesteld.
Idris Naipal