Het Suriname Eye Center in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) heeft al meer dan tien jaar optometristen in dienst die waardevolle oogzorg leveren. Volgens Jerrel Pawiroredjo, de coördinator van het Suriname Eye Center, is het beroep van optometrist en orthoptist wel erkend in Suriname. Echter, er lijkt een gebrek aan bekendheid in de gemeenschap over deze gespecialiseerde zorgverleners.
Een van de redenen voor het vertrek van optometristen en orthoptisten is hetzelfde als voor andere zorgwerkers: lage lonen. Hoewel optometristen en orthoptisten voornamelijk betrokken zijn bij de oogzorg, met name op het gebied van diagnostiek, ligt de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor de behandeling vooral bij de oogarts, die een medisch specialist is, zoals Pawiroredjo aangeeft.
In een eerder interview met Suriname Herald heeft optometrist en orthoptist Varida Haarloo haar bezorgdheid geuit over de situatie van oogzorg in Suriname en de opvallende aspecten die zij heeft waargenomen. Volgens Haarloo is het beroep van orthoptist en optometrist niet bekend in Suriname, zelfs huisartsen zijn niet op de hoogte van wat het beroep precies inhoudt. Deze gebrekkige bekendheid leidt tot een onderbenutting van eerstelijns oogzorg, waardoor mensen pas in een gevorderd stadium bij een oogarts terechtkomen, terwijl dat eigenlijk niet nodig zou moeten zijn.
Door een vroegtijdig onderzoek van de orthoptist en optometrist hoeft een patiënt niet in een te laat stadium bij de oogarts terecht te komen. “Veel gevallen kunnen we zelf afhandelen en behandelen, zonder dat de patiënt naar een oogarts hoeft te gaan. In Suriname worden mensen vaak direct doorverwezen naar een oogarts, terwijl dat eigenlijk niet nodig is. Voor het voorschrijven van een bril is het niet nodig om eerst door een oogarts gezien te worden; dat kan rechtstreeks via een opticien gebeuren,” zegt Haarloo.
“Alles wordt hier automatisch doorverwezen naar de oogarts, terwijl dat eigenlijk niet nodig is,” merkte ze op. Volgens haar is het beroep van optometrist en orthoptist niet bekend, en veel mensen weten niet wat dit beroep inhoudt. Dit leidt tot onnodige vertraging in de eerstelijns oogzorg, terwijl het niet nodig is dat mensen pas in een later stadium bij de oogarts terechtkomen. “Het is belangrijk om te voorkomen dat de aandoening erger wordt,” voegde ze eraan toe.
Volgens Pawiroredjo kan het voorkomen dat sommige mensen met een onderliggende aandoening pas laat de oogarts raadplegen. Dit kan te wijten zijn aan het feit dat de klachten zich pas laat manifesteren of omdat de doorverwijzing vanuit de eerstelijnszorg vertraagd is. Mensen met diabetes worden doorgaans aangeraden om jaarlijks een oogonderzoek te ondergaan, terwijl degenen met familieleden in de eerste graad die glaucoom hebben, zich ook moeten laten onderzoeken.
