Het begon met het praktisch geheel paars gekleurd worden van, en wel tot in de kleinste uithoeken van Suriname. De vlaggenparade die beter gezegd, een hegemonie van paars is, bedekt het Surinaamse landschap in overwegende mate, in de kleuren van de NDP. En het zijn lang niet alleen de vlaggen die de woningen van aanhangers sieren, maar nadrukkelijk ook die de motorvoertuigen optuigen.
Dan volgen er 3 recente opiniepeilingen, die allen verpletterend in het voordeel van de NDP uitvallen.
Internationale ratingbureaus logenstraffen de beweringen van de oppositiepartijen, als zou de Surinaamse economie er momenteel hachelijk voor staan. Dit laatste in relatie tot de uitspraak van de president, die 2 weken geleden tijdens een ontmoeting met de pers en media, de financiële situatie in Suriname als precair voorstelde.
Deze uitspraak werd door de opponenten van de paarse partij in het nadeel van de NDP en de huidige regering geïnterpreteerd en breed uitgemeten. Inmiddels is ook met deze volksmisleidende informatie, correct en adequaat korte metten gemaakt. De president leverde op vrijdag 8 mei jongstleden daarover het overtuigend bewijs.
De verkiezingscampagnes verlopen voor het eerst in de Surinaamse geschiedenis zo eenzijdig en door slechts 1 partij, dominant gevoerd. Het is de NDP die op alle fronten de totale oppositie, professioneel aftroeft en met groot machtsvertoon deze in haar schaduw laat.
Gaat het nou over publiciteit, voorlichting, public relations c.q. informatiestromen, de oppositie is in vrijwel geen velden of wegen te bespeuren. Massameetings van deze partijen worden gevormd door het uit alle windhoeken van Suriname aanrukken van de achterban, die dan doorgaan voor lokaal publiek.
Televisiedebatten over onderwijs en economie die via de STVS worden uitgezonden, geven idem dito het beeld van een NDP die haar opponenten intellectueel en electoraal aan het verpletteren is.
De NDP bewijst voorts, in staat te zijn tegelijkertijd, meerdere openbare vergaderingen in verschillende delen van Suriname succesvol te organiseren.
Vrijdagavond waren er twee voorbeelden daarvan. Te Weg naar Zee werd een ressortvergadering belegd die een bezoekersaantal van circa 700 telde. Een vergadering waar er inhoudelijk sterke presentaties van super gemotiveerde sprekers met het publiek werd gedeeld.
Maar dan, in de eertijdse contreien van de NPS, de omgeving Land van Dijk. Limesgracht en Frimangron, op een steenworp afstand van Grun Djari gelegen, een ressortvergadering die uitgroeide tot een kwalitatief op zeer hoog niveau staande massameeting, met ruim 3000 aanwezigen.
Sprekers zoals onder andere Roché Hopkinson, Rabin Parmessar, Silvana Afonsoewa, Stephen Tsang en vooral André Misiekaba, voerden de dol enthousiaste menigte met een inhoudelijk sterk verhaal en professionele presentaties in extase. De verworvenheden van de regering Bouterse werden helder en duidelijk neergezet, terwijl de talloze onwaarheden die stelselmatig door de oppositie worden gedebiteerd een vakkundige ontmanteling ondergingen.
De NPS kon vanuit haar partijcentrum de inspirerende en professioneel goed opgebouwde boodschappen van de genoemde sprekers als zweepslagen in hun partij woonkamer woordelijk en op de voet ondergaan en volgen. Dat moet een buitengewoon pijnlijke ervaring zijn geweest, een voorbode van hetgeen na 25 mei 2015 voor deze in staat van ontbinding verkerende partij is weggelegd. De NPS vervalt onder deze omstandigheden tot een club die uitsluitend theekransjes en bingo avonden zal mogen organiseren.
Want zoals voorspeld, deze eertijdse grote partij is momenteel niet goed voor meer dan 2 zetels. Daar staat tegenover dat de NDP groots afstevent op een zetelwinst die naar het zich thans laat aanzien, zal schommelen tussen de 32 en 34 zetels.
Door deze gigantische zetelwinst komt de NDP dan ook in de riante positie, om haar beleidsuitgangspunten die verankerd zijn in de vier pijlers van de revolutie, pas goed tot hun recht te laten komen.
De sociaaleconomische orde, de educatieve orde, de sociaal-maatschappelijke orde, de politiek-bestuurlijke orde, kunnen dan zonder hinder en oponthoud tezamen met het nieuwe speerpunt, de milieu orde voortvarend ter hand worden genomen.
Het is de overtuiging van vele “political watchers”, dat op deze wijze uitgevoerd, met name de voorzitter van de NDP, in strategisch opzicht, door zelfstandig de verkiezingen in te gaan, een gouden greep heeft gedaan. Het eindoordeel ligt thans in handen van het kiezersvolk dat moet beslissen over de voortgang van een moderne en gedekoloniseerde ontwikkelingsmethodiek van Suriname, of terug naar de tijd waarbij buitenlandse mogendheden en hun futu boi´s, het in dit land voor het zeggen hadden.
Roy Raymond de Miranda
