Meer dan een week zaten drie gestrande vissers vast op een onbewoond eiland dat deel uitmaakt van de staat Micronesië, in de westelijke Stille Oceaan. Hun idee om met palmbladeren in grote letters ’help’ te schrijven op het strand, is hun redding gebleken.
Met zijn witte strand en wuivende palmbomen zijn er slechtere plekken denkbaar om vast te zitten dan het eilandje Pikelot, een van de ruim 600 eilanden die Micronesië rijk is. Maar meer dan een week lang vastzitten op een onbewoond en uiterst afgelegen eilandje van amper 450 bij 300 meter gaat toch al snel vervelen.
De drie zeelieden waren op paasdag afgevaren vanop het Micronesische eiland Polowat, bijna 200 kilometer verderop. Toen ze in de buurt van Pikelot wilden gaan vissen, raakte de buitenboordmotor van het bootje defect en waren de drie, die familie van elkaar zijn, overgeleverd aan de zeestroming. Die dreef hen naar het eilandje waar de drie aan land gingen. Helaas was de batterij van hun radio leeg, waardoor ze geen noodoproep de wereld in konden sturen.
En dus verzamelde het trio palmbladeren, die gelukkig rijkelijk aanwezig zijn op het eilandje. Genoeg om in grote letters ’HELP’ te schrijven op het strand. Dankzij een kleine bron op het eiland beschikten ze over drinkbaar water, en het vruchtvlees van de kokosnoten volstond om een week lang in leven te blijven.
De zoektocht naar de mannen begon afgelopen zaterdag 6 april, toen een van hun familieleden alarm sloeg omdat de drie niet waren teruggekeerd naar Polowat. De reddingsactie verliep moeizaam, door het slechte weer, maar zeker ook door het zoekgebied van 160.000 vierkante kilometer. Tot een reddingswerkers in een vliegtuigje op zondag plots het ’HELP’-teken opmerkte. Volgens luitenant Chelsea Garcia van de Amerikaanse kustwacht, die de reddingsmissie leidde, was dat signaal cruciaal om het drietal terug te vinden.
Het vliegtuigje dropte overlevingspakketten en een nieuwe radio voor de onfortuinlijke vissers. Op die manier konden de drie laten weten dat ze in goede gezondheid verkeerden. De redding zelf kon pas twee dagen later per boot plaatsvinden. Opmerkelijk genoeg bleek één van de reddingswerkers ook een familielid te zijn. “Ik kon op hun gezichten lezen: ’Wauw! Wie is die gast die onze taal spreekt?”, vertelt de Micronesische reddingswerker Eugene Halishlius in een interview bij CNN. Toen hij hen zijn naam vertelde, bleek dat ze verre neven waren. “Het is een gekke wereld, maar ik ben er dus achter gekomen dat ik familie van ze ben. Ze konden niet geloven dat ik bij de kustwacht ben en hen probeerde te redden.”
Niet de eerste keer
In augustus 2020 raakten ook al eens drie zeelieden vermist op het piepkleine Pikelot. Ook zij werden toen levend en wel aangetroffen nadat ze in grote letters ’SOS’ in het zand hadden geschreven. Hun boodschap werd toen vanuit de lucht opgemerkt door een Australisch en een Amerikaans vliegtuig.
