Voor alles is er een eerste keer. Ook voor het schrijven van een column. Als vocaal artiest, onderwijzer, mediaman, politicus kan je vanuit zoveel perspectieven schrijven. Wordt het subjectief of objectief? Impliciet of expliciet? Maar dan kijk je om je heen en je ziet het water op de wegen. Grote hoeveelheden. Twee dagen regen zorgen al voor wat wateroverlast, maar opmerkelijk is dat het water wel sneller wegtrekt dan jaren geleden. Is de afwatering beter geworden of zorgen wij als Surinamers nu ervoor dat we wat milieubewuster zijn en niet meer de oorzaak zijn van verstoppingen? Want we gooien ook alles in de kreken en trenzen. Of is het beide?
Dezelfde mensen die een paar dagen geleden klaagden over de felle zon en de ondraaglijke hitte, klagen nu over de regen en al het water. Ik denk dat ze hun specifieke wensen wel duidelijk moeten maken. Welke temperatuur het moet zijn en wat de verhouding moet zijn tussen zon en regen et cetera. Of zijn wij mensen nooit tevreden? En ondertussen worden er plannen gemaakt voor het weekend.
Tante Mina gaat zaterdag naar een familiefeest. Er zal gedanst worden met South South West. Hopelijk gaan ze volgende week al storten, want alle vakantiegeld is op. Haar oudste zoon is over naar de tweede klas van de MULO en hij wilde een tablet. Een calpol zou wat simpeler en goedkoper zijn. Zucht. En haar jongste is mooi geslaagd van de zesde klas. Voor hem heeft ze een Samsung Galaxy S5 gekocht. Ze had nog net genoeg geld over om haar haar te doen en een mooie jurk uit te kiezen. Ze stond er alleen voor. Ze kwam nooit uit. Want elke maand moet ze voor haar auto betalen. En de jongens willen steeds beltegoed. En met de vakantie willen ze steeds eruit om wat junkfood te halen en die auto rijdt niet op water. En door de hitte draaiden de aircoās thuis op volle toeren.
Maar ze is niet van plan om te piekeren over geldproblemen. Want op het feestje wil ze wijzen hoe goed ze het heeft. Haar MK tas stond al gereed. En morgen gaat ze wat valse wimpers en nagels laten zetten. Ze zal de rekening wel betalen als ze volgende week ontvangt. Ze dacht nog net eraan dat ze op vakantie wilde. CuraƧao ofzo. Maar niemand wilde haar geld lenen. Ze vond het erg dat ze niet op anderen kan rekenen, want ze heeft geen man. Heeft ze dan geen recht op een beetje plezier? Maar ze is er trots op dat ze zelfstandig is.
Morgen zal ze wel haar moeder wat geld vragen. Maar die doet ook altijd zo gierig. De eerste keren deed ze lief en gaf haar zonder klagen wat Surinaamse dollars, maar nu moppert ze erbij. Zal wel door de ouderdom komen. Ze maakte zich geen zorgen erover, want ze verheugde zich op het feestje. De jaloerse blikken. Het gefluister. Dat gewijs. Ze genoot er altijd van. En de dames zullen vragen waar ze haar tas gekocht heeft. En wat ze ervoor betaald heeft. Vrouwen benijden haar altijd. Altijd tot de puntjes verzorgd. De duurste spullen. En de mannen. De mannen die openlijk naar haar keken. Tante Mina produceerde op zulke momenten haar schaterlach, waardoor iedereen haar richting opkeek. Ze keek uit naar haar zaterdag.
En zoals altijd wordt tante Mina op de zondag laat wakker. Een barstende hoofdpijn en braakneigingen. EĆ©n van haar wimpers hing wat losjes. Ze zag wat wazig, maar kon toch haar jongste onderscheiden. āMa, ik heb hongerā¦ā Ze gaf een tjoerie en draaide haar gezicht naar de andere kant. Elke keer weer hetzelfde liedje. Ma ditā¦ma dat. Ze heeft er soms genoeg van. Zien ze niet dat ze geen geld heeft. Wanneer gaat lanti storten? Krijgen we opslag?
Don Tosendjojo