Opgroeiend in Suriname, als kind uit een gezin van negen, was het hebben van een eigen onderkomen een van de eerste zaken die op de lijst stond van te realiseren doelen in de toekomst. Het ouderlijk huis, welke trouwens nog steeds staat op dezelfde plek op Combé, was altijd vol. Er stonden twee optrekjes, waarvan een werd verhuurd. Prasi oso’s (erfwoningen), zoals ze genoemd werden, waren een normaal beeld in bepaalde wijken van SU. Vader, moeder, zeven zussen en twee broers hebben daar dan ook onvergetelijke jaren doorgebracht. Die kleine prasi oso was nog het eigendom van mijn overgrootmoeder. Zo ver terug in de tijd liep die geschiedenis. Natuurlijk gingen we ook weleens lopend of met de bus door andere wijken. Dan keek je je ogen uit naar al die gigantische woningen van de ‘rijke mensen’, met grote tuinen en glazen ramen en allerlei meer.
| ADVERTENTIE |
  |
In die tijd was ook het liedje “Lamba Lamba” razend populair, gezongen door de Surinaamse Vrolijke Jeugd. Echte meezinger die Radio Apintie heel vaak afspeelde en vooral woningen in Nederland bezong. Nu ik eraan denk en schrijf, speelt de melodie en de tekst weer helemaal door mijn hoofd.
Nederland heeft mooie huizen
Mooie huizen met veel ruiten
Als we door die ruiten kijken
Zien we soms veel rariteiten, lamba lamba lamba hey, lamba hey, lamba hey……..
Zeker rond de periode van onze onafhankelijkheid en ook daarvoor, gaf dat aan velen het beeld van in ieder geval voorspoed en hoop. Grote huizen, villa’s, paleizen lagen voor het grijpen in dat verre land. Maar voor mij was die kleine prasi oso mijn veilige haven, mijn paleis. Er leefden toen en nu nog genoeg mensen onder omstandigheden welke je zelfs een hond niet zou toewensen. Twee en drie generaties onder 1 dak. Met ouders of schoonouders, 1 huishouden is niet echt het ideaal beeld. En nog ergere situaties. Als we er dan nog niet van doordrongen zijn hoe belangrijk dat dak boven je hoofd is, dan hapert er echt wat!
Huisvesting is de overkoepelende term voor verschillende typen onderkomens. Je kan er tijdelijk of permanent onderdak hebben om te leven, slapen, werken, wonen, ontspannen. Alle woningen, bedrijfsgebouwen, scholen, musea, kantoren etc. vallen hieronder. Ook optrekjes in de krottenwijken vallen onder dezelfde noemer. Veel landen hebben wetgeving over huisvesting en woningbouw. Regels voor sociale woningbouw en ruimtelijke ordening, maar ook grondbeleid zijn politiek gestuurde zaken en komen in elke gemeenschap voor. Welke definitie je geeft aan ‘huisvesting’ zal vooral je visie op dit stuk uitmaken. En er zijn er nogal wat verklaringen voor dat woord. Van -plaats om te wonen-, onderdak, verblijfplaats, accommodatie, tehuis of behuizing tot kwartier, geven allemaal aan -dat essentiële dak boven je hoofd-. Mijn vader zei altijd: “A mus tap aleng nanga song” (het moet je beschermen tegen zon en regen).
Oorlogen, armoede en natuurrampen zijn enkele van de oorzaken waardoor mensen in erbarmelijke leef- en woonomstandigheden kunnen terecht komen. Het contrast tussen de gegoeden en degenen die niets bezitten is hartverscheurend. De sloppenwijk in Santo Domingo is zo’n voorbeeld. Brazilië en India zijn ook niet onbekend. Maar als we dachten dat het in ons eigen land niet voorkwam, dan leven we niet in de realiteit. Hoewel minder dan bovengenoemde voorbeelden is ook in SU het ontbreken van goede huisvesting niet onbekend. Mensen zijn ook hier door omstandigheden uit hun woongebied verdreven en hebben zich elders gevestigd zo goed en zo kwaad als het op dat moment ging. De regering heeft heel lang daar geen leidende rol in durven te vervullen. Vooral als het aankomt op occupatie. Dat het een complexe aangelegenheid is begrijpen we ook allemaal, en dat het niet eenvoudig op te lossen is, staat ook recht overeind.
De ontwikkeling en vrijheid van het volk in het algemeen, en van iedere burger is een van de doelen van deze regering. Daarbij hoort ook een eigen dak boven je hoofd. Huisvesting is een randvoorwaarde voor de ontwikkeling van je volk. Daarvan is deze regering zich bewust, en heeft dan ook enkele zaken in stelling gebracht die de realisatie van meer woningen moet helpen garanderen. De instelling van de werkgroep herstructurering huisvestingsbeleid en de eerste steenlegging van het omvangrijke huizenbouwproject in augustus 2011, zijn daar duidelijke voorbeelden van.
Je eigen leefomgeving draagt bij tot rust. Het geeft je zelfstandigheid, eigen waarde, vrijheid en zelfs een betere toekomst en gezondheidsperspectieven. Wat een huis niet allemaal aan betekenis heeft. Het is geen verworvenheid, maar een recht. Een belangrijk mensenrecht!
Ernestina Gödeken
PALU
