En zo gebeurde het, door alle drukke bezigheden heen schoot de wekelijkse column erbij in. De politieke machine was wederom overgeschakeld naar een hogere snelheid, te snel voor mij om het schema tijdig aan te passen. Dat gebeurt niet mij alleen, maar vele collega politici. Op weg naar de verkiezingen verandert je dagelijkse routine voordat je het zelf doorhebt. Wat ook verandert is het beeld dat je van mensen hebt en het inzicht dat je verkrijgt in het denken en verschillende gedachtegangen.
Neem nu bijvoorbeeld de kandidaatskwestie. Overal waar je komt word je aangesproken en gevraagd als je kandidaat zult zijn voor de komende verkiezingen. Dat niet alleen, dagelijks staan de kranten bol van berichten over personen die plots allerlei bokkesprongen maken, omdat ze vrezen niet gekandideerd te zullen worden door de partij waar ze toe behoren en dus elders hun tenten opslaan. Er zijn complete politieke volksverhuizingen inclusief een 180 graden draai van principes, die men beweert wel te hebben. De vraag is natuurlijk hoe geloofwaardig zijn deze personen? Ik zal niet zeggen dat het hoofdzakelijk jonge politici zijn, maar zij vormen wel de meest trieste groep in het geheel. Hoofdzakelijk omdat zij met deze opportunistische handelingen hun politieke toekomst totaal verspelen.
Hoe kan een deken der advocaten toestaan dat er op een podium beweerd wordt dat hij in de partij is om ieder die een strafbaar feit begaat vrij te pleiten. Hoe kan hij het met zijn geweten en professionele ethiek verenigen dat hij zich ondergeschikt stelt aan een voorzitter die een arrestatiebevel en een veroordeling op zijn naam heeft. Maar goed, dat is misschien niet zo vreemd, want eerder had hij al eeuwige trouw gezworen aan iemand die verdachte is in het 8 decemberproces.
Hoe kan een jonge politicus die iets minder dan een jaar terug op televisie te kennen gaf in het programma Info Echt, dat er geen plaats is voor gangsters in de politiek en dat hij van mening is dat politici die zeggen dat politiek geen principes kent, geen plaats hebben in de Surinaamse politiek, zich nu aansluiten bij precies die politicus die deze uitspraken had gedaan?
Hoe verkopen zij het aan zichzelf wanneer zij getuige zijn van een leider onwaardige gedragingen, zoals de zogenaamde Kaboela dans van hun voorzitter, terwijl zij hoog van de toren hebben geblazen over het opvoeden en een rolmodel zijn voor de jeugd?
Het enige antwoord dat ik kan vinden is dat zij de politiek nimmer betreden zijn in het belang van het volk, maar slechts voor een plaats op de lijst. Die gouden plaats op de lijst om een stoel te verwerven in ons parlement en het daarbij behorende vette salaris. Want u hoeft niets van hen te verwachten, niets dat tegen hun eigen persoonlijk belang ingaat. Neen, gaspedaal is helemaal ingedrukt om zo snel mogelijk een plaats te verwerven ongeacht de morele/ethische prijs, het verstand is op nul, de geschiedruitenwissers zijn aan en de blik is gericht op de plaats op de lijst. Deze jonge politici bieden geen hoop dat er iets zal veranderen aan de moraal en de instelling van wat we tot nu toe gewend zijn van vele, gelukkig niet alle, politici.
Maar er is hoop en dat vertel ik aan iedereen die zijn of haar bezorgdheid met mij deelt over deze jonge politici. Dinsdagavond tijdens de viering van ons 24-jarig bestaan, stonden enkelen onder ons, waaronder ik, erbij stil dat we 25 jaar in de politiek zijn. Er waren vele jongeren aanwezig die dezelfde leeftijd hadden als ik toen ik het politiek podium voor het eerst betrad. Deze jongeren, vertegenwoordigers van een grote groep, kunnen geen respect opbrengen voor de handelingen van diegenen die slechts voor een ‘gouden plaats’ zich ontdoen van alle moreel ethische bagage.
Deze jongeren staan achter een ontwikkelingsvisie, een partijideologie en verafgoden niet een persoon. Zij maken zich klaar om de fakkel van politiek gebaseerd op daadwerkelijk algemeen belang en moreel ethische principes over te nemen. Ik, wij, moeten deze groep jongeren stimuleren en ondersteunen. Deze jongeren, zijn net als ik, niet toegetreden tot de partij om kandidaat te worden, maar om een bijdrage te mogen leveren aan het creëren, vormgeven van kansen en mogelijkheden voor ons allemaal.
En dat is ook mijn antwoord op de vraag hoe ermee om te gaan als je geen kandidaat gesteld wordt van de partij. De vraag is ben je toegetreden om kandidaat te worden? Ik trad toe, omdat ik in de partij opstelling en ideologie leiderschap gekarakteriseerd door recht door zee en onbevreesd handelen in landsbelang herkende. Dit is waar ik op zoek naar was, dit is waar ik mede inhoud aan wilde geven. Ik ben daarom deel van de geschiedenis van deze partij, het heden en de toekomst van deze partij. Deze zelfde opvatting delen de eerder genoemde jongeren en dit biedt ons allen hoop voor onze toekomst. De opportunisten zullen het niet lang volhouden, maar zij die zich werkelijk met hart en ziel inzetten voor onze samenleving is een behouden vaart en onvergankelijkheid gegeven. Onze toekomst is veilig in hun handen.
Angelic Alihusain-del Castilho, MA. BSc.
Ondervoorzitter DA91