Als je wilt weten hoe de westerse media nieuws kan manipuleren, dan moet je het nieuws over Venezuela bestuderen. Met westerse media bedoel ik niet alleen de media in Europa en Amerika, maar ook de media in Suriname die kritiekloos hun nieuws halen van de media in Europa en Amerika.
Een belangrijk principe in objectieve journalistiek is het principe van hoor en wederhoor. Het betekent dat je in de nieuwsvoorziening over een onderwerp de visie van alle betrokkenen weergeeft in hun eigen woorden.
Al maandenlang is er een intensieve mediacampagne aan de gang tegen het volk van Venezuela. In die campagne is de regering van Maduro de grote boosdoener en de oppositie het weerloze slachtoffer. De doden die vallen, zijn de schuld van Maduro. De economische crisis is het gevolg van Maduro’s beleid. Maduro is een dictator en de oppositie een vreedzame groep mensen die heldhaftig vechten voor democratie.
Dat beeld kan de westerse media alleen scheppen door te verhinderen dat de andere kant zijn verhaal kan doen. Daarom zul je ook in de Surinaamse media nooit interviews zien met voorstanders van Maduro. Hoor en wederhoor zou ons beeld van de werkelijkheid wel eens kunnen veranderen. En dat past niet in de campagne tegen het volk van Venezuela.
Laten we het principe van hoor en wederhoor toepassen en een interview bekijken dat Maduro aan het nieuwsnetwerk Russia Today gaf. In de grondwet van 1999 van Venezuela is het recht op een grondwetgevende vergadering opgenomen. De grondwet geeft aan dat de regering een verkiezing mag houden om de grondwet te wijzigen. Weinig landen kennen dit recht. Grondwetswijzigingen worden door het parlement doorgevoerd. Venezuela is in dit opzicht democratischer dan menig land in Europa of Noord-Amerika.
De 335 afgevaardigden worden gekozen in democratische verkiezingen op regionale basis (gemeenten) en op basis van verschillende sociale groepen kunnen hun vertegenwoordigers kiezen: arbeiders (79 zetels), boeren (8), gehandicapten (5), ondernemers (5), gepensioneerden (20) etc. Ook de oppositie kan zich kandidaat stellen, maar dat wil ze niet. De verkiezingen werden afgelopen zondag gehouden.
De gekozen afgevaardigden gaan dan een nieuwe grondwet opstellen.
In het verleden zijn er pogingen geweest om via dialoog de problemen in Venezuela op te lossen. Het Vaticaan heeft daarbij een rol gespeeld, maar de oppositie weigerde om daaraan deel te nemen. De oppositie wordt geleid door krachten die in 2002 een coup hebben gepleegd tegen een democratisch gekozen Hugo Chávez. De coup was in eerste instantie gelukt, maar in tweede instantie door het volk van Venezuela weer verslagen. Diezelfde krachten worden nu gepresenteerd als vreedzame democratische krachten door de westerse media.
Door zich terug te trekken uit de gesprekken heeft de oppositie de handen vrijgemaakt om een gewelddadige opstand tegen de regering te gaan organiseren. Zelfs als je de beelden van de westerse media bestudeert, kun je duidelijk zien dat de betogers niet vreedzaam zijn. Mensen met maskers gooien met molotov cocktails naar de politie. Hoe vreedzaam is dat. Maduro legt uit dat 29 aanhangers van Chávez levend in brand zijn gestoken. Waar is dat bericht te vinden in de westerse media?
Met de verkiezing van Trump is de campagne tegen Venezuela nog harder geworden. Onder Obama was het al hard. Regime-change is een prioriteit geworden voor de Amerikanen met als bonus de grote olievoorraden van Venezuela. Net als Irak en Libië wil Amerika die landen vernietigen om controle te krijgen over hun olievoorraden. Diezelfde lijn wordt in Venezuela gevolgd.
Maduro vertelt over een couppoging met als doel om een buitenlandse interventie uit te lokken. Maar die coup is mislukt.
De economische oorlog tegen Venezuela nam dramatische vormen aan toen de olieprijs van US$ 100 per barrel naar US$ 20, dat betekende US$ 4 miljard minder inkomsten per maand voor een bevolking van 30 miljoen mensen. Ondernemers begonnen voorraden in de winkels weg te halen, zodat de prijzen konden stijgen en tekorten toenamen.
Venezuela reageert op deze boycot door allianties met Rusland, China en andere landen te versterken. Maduro legt uit hoe sterk de invloed van Amerika is op de landen in de regio. Als deze landen openlijke steun zouden uitspreken voor de onafhankelijkheid van Venezuela, dan zouden ze te maken krijgen met economische en politieke druk. Zo opereert de leider van de zogenaamde vrije wereld.
Je hoeft het niet eens te zijn met Maduro. Je kunt tegen zijn politiek zijn. Maar je kunt als journalist wel het principe van hoor en wederhoor hanteren als een vorm van beschaving en democratisch principe. Die zijn nu verloren gegaan in een ongekende campagne tegen het volk van Venezuela.
Sandew Hira