De samenleving is onlangs opgeschrikt door de mogelijke poging tot ontvoering van of moord op Rodney Cairo. Echter valt het ons op dat de maatschappelijke verontwaardiging heel gering is. Of men beseft de ernst van de zaak niet, of men is bang om zich uit te laten, gezien de gelijkenissen met de jaren tachtig.
Wie is Rodney Cairo?
Hij is een commando in het leger, een groene baretter. Je wordt niet zomaar een groene baretter. Je moet heel veel vaardigheden hebben om de eindstreep tot groene baretter te behalen. Slechts een op de drie behaalt de eindstreep, de rest valt af! Die groene baret die Abrahams bijvoorbeeld af en toe opdoet, heeft hij nimmer behaald in het leger. Bouterse heeft die ook niet. Verder is Rodney DNA-kandidaat, dus hij is ook actief in de politiek.
Eenieder heeft het vermoeden dat de betrokkenheid van Rodney in de politiek, ertoe geleid heeft dat hij een tijdje in het vizier lag van de geheime dienst en van het privélegertje van Bouterse. Als Bouterse als militair actief participeerde in de politiek, dan mag Rodney Cairo dat ook. Zo simpel is dat, gelijke rechten voor eenieder.
Wat is er gebeurd?
Rodney werd een tijdje gevolgd. De geheime dienst schakelde een Venezolaanse dame in, als voorbereiding op de grote operatie. Die dame die een valstrik was, stuurde Rodney een vriendschapsverzoek via Facebook. Dit was de honeytrap (hi honey…). Vervolgens werden de wandelgangen van Rodney gevolgd. Enkele weken nadat zij bevriend waren op Facebook, heeft die dame Rodney gevolgd tot aan de supermarkt toe. Bij de supermarkt sprak zij hem aan en zei tegen hem dat zij Facebookvrienden waren. Zo begon het contact.
Op 16 april belde die dame Rodney op en zei tegen hem dat zij met drie vriendinnen was en door de avondklok niet verder naar huis konden. Zij vroeg of ze bij Rodney konden overnachten. Rodney bood de helpende hand.
Eenmaal in de woonkamer van Rodney plaatsgenomen te hebben, haalden de dames een flesje rum tevoorschijn en nodigden Rodney uit om ook een borreltje te nemen. In dat borreltje hebben zij een bedwelmend middel gedaan, waardoor Rodney in slaap viel. Toen hij in slaap was gevallen, belden de dames het Directoraat Nationale Veiligheid (DNV) op, alwaar Daniëlle Veira de baas van is. Vier heren kwamen met een bestelbusje en slopen naar het huis van Rodney.
De buurman zag dat gebeuren en belde de politie. De politie arriveerde en zag dat zij te maken hadden met zware jongens, waardoor de politie om versterking vroeg. Die kwam er ook, maar plotseling werden zij teruggefloten door de korpschef van de politie, Roberto Prade. Het bleek dat het om een operatie van het DNV ging, aldus de heer Prade.
Wat is het probleem?
Toen het DNV doorhad dat de deze operatie gelekt was, hebben zij de operatie gestaakt. Precies hier blijkt de kwade bedoelingen van deze operatie. Indien je een legale operatie uitvoert, waarom stop je ermee als er ruchtbaarheid aan gegeven is? Is de staatsveiligheid dan opeens niet meer in gevaar? Als je legaal bezig bent geweest, hoef je die operatie dan toch niet te stoppen? Je kunt de samenleving gewoon zeggen: “Ja, wij van het DNV hebben Rodney aangehouden en de bevoegde autoriteiten zijn bezig met verhoor”. Dan is er niks geheimzinnigs aan.
Indien de staatsveiligheid in gevaar is, dien je door te gaan met je operatie. Nu die operatie stopgezet is nadat de samenleving erachter kwam, blijken de kwade bedoelingen van die operatie. Dit is bijna identiek met operaties uit de jaren tachtig, waarbij wij allemaal weten hoe het afgelopen is met die landgenoten. Wie zegt ons dat Rodney niet ontvoerd en of vermoord zou worden? Zij die de jaren tachtig van Bouterse meegemaakt hebben, hebben een gegronde vrees dat die situatie zich weer herhaalt met Bouterse anno nu, vooral met de avondklok. En vos verliest zijn haren, niet zijn streken.
Volgens Veira zijn de operaties van het DNV geheim. Dat begrijpen wij, maar waar blijft de democratische controle op dergelijke geheime operaties? Staatsgeheim mag nooit een vrijbrief zijn van schending van mensenrechten. Mevrouw Veira, u dient de samenleving nu te vertellen waarom de staatsveiligheid opeens niet meer in gevaar was toen de operatie lekte. Precies deze vraag dient nu acuut beantwoord te worden.
Er heerst in ons land een verlammende gelatenheid als het aankomt op ons eigen lot. Je kan het Veira c.s. niet kwalijk nemen dat zij ons zo makkelijk opzij schuiven. Onder het mom van staatsveiligheid lijkt alles mogelijk, maar zo makkelijk laten wij ons niet opzij schuiven. De totalitaire staat van de toekomst heeft geen gezicht met een snorretje (Hitler of Stalin), dat is de val waar wij burgers, parlementariërs, journalisten, advocaten, maatschappelijke organisaties inlopen. Niemand beseft dit gevaar.
Rodney zullen wij hierin niet alleen laten en alle andere Rodney’s mogen op onze steun rekenen. Wie staat op en zegt: tot hier en niet verder!
Sunil Sookhlall & Kries Mahabier