Sandew Hira, die zijn ‘columns’ ook in Bakana Tori (!) voorleest, brengt in zijn laatste wijdlopige stuk, zijn fanatieke campagne ten dienste van de president-hoofdverdachte, voor stopzetting van het 8 decemberstrafproces, naar een nieuw dieptepunt.
Zonder poging tot feitelijke onderbouwing pleegt hij een lasterlijke aanval op de integriteit van het Openbaar Ministerie, het Hof van Justitie en de Krijgsraad. Hij gaat bovendien tekeer tegen een vonnis in het 8 decemberstrafproces, dat niet bestaat. Hira verliest zich in een speculatieve fantasiewereld, in zijn kruistocht tegen ‘de 8 decembergroep’, alsof niet alle slachtoffers en nabestaanden, en overigens ook verdachten, aanspraak maken op het recht op recht, een mensenrecht.
Met de zelfamnestiewet van 2012 schonden de regering en De Nationale Assemblee de grondwet en de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht, door zich in een lopend proces te mengen. Als Hira de rechterlijke macht van onwettigheid beschuldigt, als die vasthoudt aan de grondwet, zet hij de wereld op zijn kop. Zoals dat ook het geval is als Hira de Krijgsraad bij een veroordeling van de hoofdverdachte beschuldigt van het bevorderen van geweld en een buitenlandse invasie. Als wie dan ook in een democratische rechtsstaat, op een rechterlijk vonnis met buitenwettelijk geweld reageert, maakt die zich schuldig aan een ernstig misdrijf, waarvoor de verdachten strafrechtelijk ter verantwoording moeten worden geroepen.
Iedereen is gelijk voor de wet. De rechtsongelijkheid die Hira propageert, namelijk straffeloosheid voor de machtigen (lees de hoofdverdachte), is de bijl aan de wortel van de Rule of Law. Met de grondwet van 1987 heeft de Republiek Suriname afscheid genomen van dat regime van de willekeur, dat zo welig tierde tijdens de militaire dictatuur. De nieuwe, constitutioneel, democratische orde is wellicht de grootste verworvenheid van het proces van dialoog en verzoening, dat door de Grote Bauxietstaking van 1983/84 was afgedwongen. De onafhankelijke rechterlijke macht is in de constitutionele rechtsorde een onmisbaar mechanisme voor het vreedzaam oplossen van conflicten. In het respect voor de onafhankelijke rechtsgang, zonder aanziens des persoons, toont zich de democraat.
Theo Para
