Kinderen worden vanaf hun geboorte gevormd. Dat wil zeggen: normen, waarden, gewoonten, gebruiken, ethiek en moraal worden hen met de (soms) harde en zachte hand bijgebracht. Het eerste milieu is thuis, de ouders en verzorgers. Daarna behoren de crèche, peuterschool en het onderwijs tot het tweede milieu. Tegelijkertijd maakt het kind kennis met de buitenwereld, de ‘onbeschermde’ harde realiteit. Als de vorming thuis succesvol is geweest, zijn jongeren voorzien van sociale wapens, tools, kraka’s die hen beschermen en begeleiden in hun contact met anderen in de buitenwereld.
In de jongerenfase (tussen 13-30 jaar) ontwikkelen de tieners hun eigen identiteit, door een continue botsing tussen wat is geleerd en het gedrag van anderen in de buitenwereld. Het geweten is de stem diep in jou binnenste die tot jou spreekt wanneer je iets goeds of slecht (wil) doen. Wanneer je goede dingen doet, krijg je dat warm gevoel van binnen, bevestiging van die innerlijke stem dat het geweldig is. Daarnaast zal die innerlijke stem jou steeds doen beseffen dat je moet corrigeren als je in de fout gaat en je bent pas volwassen (dus volledig gesocialiseerd) wanneer je je fout erkend en inderdaad die correctie pleegt.
Wanneer wij het gedrag van sommige volwassenen, en jammergenoeg ook vele politici volgen, merken wij dat weinigen uit eigen beweegreden hun woorden terugnemen of excuses aanbieden voor hun negatief/slecht gedrag. Minister Peneux, heeft meteen nadat hij de negatieve uitspraken heeft gemaakt, publiekelijk zijn excuses aangeboden. Hij demonstreert hierdoor, dat hij als hoogste onderwijsautoriteit, verantwoordelijk is voor onder meer de vorming van tienduizenden Surinamers dat hij zulke uitspraken nimmer moet had moeten doen. Uit hoofde van zijn positie als voorbeeldfiguur mocht hij zich nimmer laten leiden door opwellende emoties. Dit had nimmer mogen gebeuren! We leren hieruit dat bij het maken van fouten, je deze dient te erkennen, je jezelf dient te corrigeren en ervan verzekerd dient te zijn dat dit niet wederom gebeurd.
Castelen, Mathoera, Jogi, Santokhi, del Castillio en anderen zijn in verschillende gevallen, meerdere keren in de fout gegaan waarbij zelfs de rechter aan te pas moest komen om de correctie af te dwingen! Dat getuigd dat zij niet volwassen genoeg waren hun eigen fouten te corrigeren.
Over dit soort gevallen en uitglijders kunnen we urenlang doorgaan en nog meer voorbeelden opsommen maar dat zou mij afleiden van mijn doel als jongere om op te komen voor andere jongeren. We hebben de jongeren beloofd, enkele zaken en projecten voor hen te zullen uitwerken en te realiseren, zodat ons jeugdig zijn gelukkig, leerrijk en leuk kan zijn en blijven. Laten wij ons focussen op deze gedachten en de uitwerkingen hiervan. Immers SAMEN, kunnen wij veel meer bewerkstelligen. Ik wil het verschil blijven uitmaken door als ex-jeugd parlementariër beleid te blijven helpen maken en aan deze punten die opgemerkt zijn, te blijven werken en met voorstellen te komen voor een beter “jeugdbeleid”.
Konrad J. Acton
Ex-ondervoorzitter van het Nationaal Jeugdparlement 2013/2016
