Nu assembleelid Edward Belfort, zoals hij zegt, de president ‘man to man’ heeft aangesproken hangt de positie van president Desi Bouterse aan een zijden draadje. Belfort heeft zaken naar voren gebracht die chronologisch in adem tempo zijn gelanceerd. Het is geen wrok van hem tegen de president, maar wat er leeft in de samenleving. De zaken die naar voren zijn gebracht, zijn feiten die dagelijks de samenleving ervaart en een volksvertegenwoordiger heeft dat opgepikt en heeft zijn beklag gedaan.
Het zou elke goede vertegenwoordiger van het volk sieren om dit te doen. Coalitie of oppositie, maakt niet uit. Ze ontvangen veel geld om hun werk naar behoren te moeten doen. Nu heeft Belfort dat gedaan. Hij heeft dat heel fel naar voren gebracht en de vraag is of dit wel juist is geweest. De toon had wat matiger gekund rekening houdend dat het betoog richting de president van het land was en ook een stukje respect gelet op de leeftijd en gezondheid van de president. De president is net uit zijn herstel en moet nu dit incasseren wat nooit goed kan zijn. Straks moet hij zijn functie weer tijdelijk neerleggen. Maar dat verwacht je gelukkig niet van een man die een revolutionaire inborst heeft. De president heeft Belfort in elk geval gehoord en aangehoord tot hij het niet meer aankon.
De president heeft van niemand bijval gehad en sterker nog, zelfs niet van zijn eigen partij, de NDP. Niemand heeft ruggensteun geboden. Zelf de vicepresident niet, de fractieleider van de coalitie niet, de voorzitter van De Nationale Assemblee niet, helemaal niemand. Niemand die zelfs dacht om een punt van orde te vragen? Vanuit deze situatie gaan er duizend vragen en scenario’s komen waarom dit niet is gebeurd? Vooral de rol van de voorzitter van De Nationale Assemblee. Haar functie had haar gedwongen om tenminste één keer de heer Belfort te vragen om zijn toon te matigen. Ook dit is niet gebeurd. Hij heeft alle ruimte gehad om zijn gal te spugen naar de president. Heeft zij geen gebruik gemaakt van de gelegenheid om de president eens ook te zeggen wat zij wilde zeggen? Of was dit een scenario met Belfort?
De president zelf heeft niet ingehaakt. Dit zou je niet verwachten als je zo een veeg uit de pan krijgt. Een president met een revolutionair verleden, een militair karakter en een leiderschapstalent zou op zijn minst de heer Belfort van repliek moeten dienen. Dit heeft hij wel non-verbaal gedaan door weg te gaan en een vingergebaar wat dat ook moge betekenen. Hieruit blijkt wel dat hij wilde reageren, maar kennelijk niet heeft kunnen doen vanwege zijn ziekte en conditie of hij heeft dit niet gedaan om te zien wie hem ondersteunt? Dan president, dan heeft u nu wel gezien wie het allemaal met u meent of niet? Of kan de president niets zeggen vanwege zijn adviseurs op het kabinet. Moet er eerst gezamenlijk naar worden gekeken om straks met een persbericht te komen? President, dat doet u toch niet, u bent toch president en niet het team? Neem maar president Maduro als voorbeeld, die had wel zeker anders gereageerd of andere parlementen waar zeker iedereen was opgestaan richting Belfort of bijvoorbeeld Ronnie Brunswijk destijds die gelijk antwoord gaf aan Rachied Doekhie.
Er zullen zeker verschuivingen komen binnen de NDP, want zo ga je niet om met je leider. Je leider keihard laten vallen in de gemeenschap, is veel erger dan de aanval van Belfort. De president is behoorlijk beschadigd hierdoor. Er is zwakte, geen leiderschap, geen eenheid en saamhorigheid, bangheid, schuldbekentenis, vernedering en bovenal is er een heel slecht voorbeeld gegeven door weg te lopen, terwijl iemand het woord tot je richt en wel zelfs persoonlijk. Wat moet de jeugdigen wel denken als ze dit zien, wat moeten de kiezers wel niet zeggen als ze zien dat hun president door de molen wordt gehaald en hij niets kan zeggen?
Kan de president zich nu wel in het openbaar tonen, hoe moet hij zich verplaatsen aan de Benjaminstraat, hoe moet hij zich bewegen als er buitenlandse gasten komen, hoe moet hij weer verschijnen in de assemblee? Hoeveel respect zal hij nu krijgen van zijn eigen achterban? De leider is gevallen, zou je kunnen opmerken. Met medelijden opwekken, gaat het niet meer werken. Hoeveel Belforts zullen na vandaag ook hun show geven in de toekomst aan de president?
Een zwakke leider is nu neergezet en alles wat Belfort heeft geuit, is nu als waarheid opgetekend, omdat er geen reacties op dat moment zijn gekomen op de beweringen. Niet ontkennen is bekennen. Dit optreden in de assemblee zal heel veel gevolgen hebben en het laatste woord hierover is niet geuit. Integendeel, is er een precedent geschapen.
Hein Taus
