Uit het recente nieuwsverslag van de vergadering van het Caribisch samenwerkingsverband voor de publieke gezondheid, Carpha, dat ‘via het Nationaal Informatie Instituut (NII)’ in de ether kwam, bleek het NII meer een doorgeefluik, dan een informatieve service voor de burgers. Zonder een poging te vertellen waar Engelse acroniemen als NCD’s voorstaan, laat staan te vertalen, gedraagt het NII zich als een papegaai. Dat reflecteert niet alleen institutionele luiheid, het is ook een gemiste kans om de Surinamers over belangrijke thema’s van de volksgezondheid adequaat te informeren.
NCD
NCD staat voor noncommunicable disease. Het begrip staat voor niet overdraagbare aandoeningen, veelal chronische aandoeningen, als hart- en vaatziekten, chronische longziekten, obesitas (fors overgewicht), diabetes, kanker, maar ook psychische aandoeningen als depressie. De NCD’s vormen internationaal, regionaal en nationaal de grootste public health uitdaging, omdat ze zorgdragen voor de grootste ziektelast en verantwoordelijk zijn voor de meeste sterfte.
Hoewel sommigen spreken van ‘welvaartsziekten’, lijden mensen met een lage sociaaleconomische status relatief veel meer onder de NCD’s. Zeker in landen met een gezondheidszorg in crisis, hebben zij in veel gevallen slecht toegang tot adequate zorg. NCD’s zijn veelal ook sterk leefstijl gerelateerd. Arme mensen hebben onvoldoende toegang tot gezonde voedingsmiddelen als fruit en groente, hebben meer stress door bestaansonzekerheid en overbelasting door lange arbeidsuren, zijn vaker door onvoldoende gezondheidseducatie ‘gezondheidsanalfabeten’ en hebben geen of beperkte tijd en middelen om aan sport of andere lichaamsbeweging te doen. Door de bril van gezondheidsbevordering, ziektepreventie en behandeling van NCD’s wordt glashelder hoezeer de huidige crisis in Suriname tot schade van de gezondheid van vooral de arme bevolking is. Moesten voor het NII de NCD’s daarom een raadselachtig acroniem blijven?
Waarom lui?
Luiheid is, denk ik, een existentieel bijverschijnsel van het NII. Waarom? In het moderne economische denken wordt monopolie als ongewenst beschouwd. Macht corrumpeert, absolute macht corrumpeert absoluut. Zonder concurrentie, geen keuze. Zonder de omstandigheid business te zullen verliezen bij slechte performance, sluipt zelfgenoegzaamheid, lees luiheid, erin.
Het NII is een hybride instituut, een mengsel van overheidsvoorlichting en paarse propaganda. Zijn monopolie op nieuwsgaring bij de regering en ministerie moet het NII tillen op de ‘high horse’, om vanuit die geprivilegieerde plek in het medialandschap ook de paarse propaganda te kunnen bedrijven.
Voor een goede communicatie tussen overheid en burger, dat in deze digitale tijd geen eenrichtingsverkeer is, zou het veel beter zijn de onafhankelijke media gelijke toegang te geven tot de overheidsinformatie. Een bevraagde overheidsinformatie, zonder tussenkomst van een lui propaganda-instituut, is inhoudelijk veel rijker en relationeel veel betrouwbaarder. Ook voor de ministeries en overheidsdiensten is het communicatief stimulerender en levendiger, omdat zij in hun communicatie met hun ‘klanten’ niet meer worden bevoogd vanuit het NII (lees: Kabinet van de President).
Theo Para
