De definitie van terrorisme is (van het Latijnse terror, paniek): het zonder wettige grond plegen van ernstig geweld, of ernstige dreiging daarmee, met een politiek doel. In de meeste opvattingen over wat terrorisme is, moet het om illegaal geweld gaan, doorgaans gekoppeld aan burgers als slachtoffers.
Na het lezen van deze definitie wilde ik toch de recente daden van zeepiraten voor onze kust classificeren als terreur jegens burgers.
Toen ik in de avond rustig al in mijn bed lag en het bericht las, vooral het gedeelte van een visser wiens handen vastgebonden was met een accu aan zijn voeten en in het water was gegooid, deed mij ook direct snakken naar adem. Het idee om in het troebele water voor onze kust, met een accu de diepte in te moeten verdwijnen, maakte mij helemaal benauwd.
Twintig burgers, mensen, geterroriseerd, zestien zijn nog niet gevonden. Het voorval is intussen al drie dagen geleden geweest. We mogen hopen dat we nog overlevenden zullen vinden. Een aantal jaren geleden hoorde ik deze verhalen van een politieambtenaar die toen belast was met deze misdaden. Toen al kon het verhaal mij niet loslaten.
Het ergste vind ik de schouderophalende houding van Surinamers. Alle praatprogramma’s hebben keel kort dit item belicht. Alsof het een “ver van mijn bed” issue is.
Ik heb niemand op Facebook of WhatsApp een bericht zien plaatsen met de kleuren van de Surinaamse vlag, zoals de kleuren van de Franse, Nederlandse, Amerikaanse, werden geplaatst na de recente gebeurtenissen.
We gaan gewoon door met ons leven; we eten vis, zonder hierbij stil te staan hoeveel mensenleed gepaard is gegaan met die bang-bang filet op ons bord.
Ik wil de familie, vrienden en nabestaanden van deze slachtoffers heel veel kracht en sterkte toewensen. Ik hoop dat de overige Surinamers, overige mensen meer waardering zullen hebben voor de inzet van de vissers.
Ashwien Kanhai