China heeft toegezegd de komende jaren voor 60 miljard dollar (51,7 miljard euro) aan investeringen te doen in Afrika. Het geld wordt vrijgemaakt in de vorm van overheidssteun en investeringen in financiële instituties en bedrijven.
Het artikel op Suriname Herald besluit met de zin: “Critici spreken daarom weleens van een nieuwe vorm van kolonialisme.”
Enkele kanttekeningen naar aanleiding van het hierboven genoemde artikel.
1. Afrikaanse landen die om dringend geld verlegen zitten, zien China als een redder. In de afgelopen vijftien jaar heeft China aan Afrika in totaal 95 miljard dollar geleend met grondstoffen en infrastructuur als onderpand/dekking.
Volgens het Internationaal Monetair Fonds worden in Afrika al veertien landen geconfronteerd met een schuldenlast die tot een faillissement zou kunnen leiden, onder andere Kenia, Angola, Congo, Djibouti, Zambia.
Indien de landen hun financiële verplichtingen niet kunnen nakomen, dreigen de natuurlijke hulpbronnen of de aangelegde infrastructuur in Chinese handen te vallen. Dit wordt de ‘debt-trap diplomacy’ (schuldenvaldiplomatie) genoemd.
“Zo bleek de regering van Sri Lanka vorig jaar (2017) niet te kunnen voldoen aan de eisen van een enorme lening voor een haven. Na lang onderhandelen nam uiteindelijk een Chinees staatsbedrijf een controlerend belang in de haven over.”
2. De leningen komen vooral ten goede van Chinese bedrijven en arbeidskrachten. Een groot gedeelte van de projecten die met de leningen worden gerealiseerd, worden door Chinese ondernemingen met Chinese werknemers uitgevoerd.
3. Door de verstrekte leningen worden landen door China onder druk gezet om hun diplomatieke betrekkingen met Taiwan te verbreken.
4. Niet alleen Afrikaanse landen, maar ook andere landen dreigen te bezwijken onder de schuldenlast aan China, zoals Laos, Mongolië, Montenegro, Pakistan, Tajikistan en Kyrgyzstan.
De slotzin “Critici spreken daarom weleens van een nieuwe vorm van kolonialisme”, is 1000 procent waar.
China wil ook de Latijns-Amerikaanse en Caribische landen (Celac) koloniseren. Suriname heeft bij monde van president Dési Bouterse aan China toegezegd daarbij te zullen fungeren als een hub/springplank. Dus een ex-kolonie gaat neokolonialisme promoten. De wereld op zijn kop.
Tot besluit een citaat uit een nieuwsbericht uit 2017.
“GFC Nieuws verneemt uit zeer betrouwbare bronnen dat de president-commissaris van het Telecommunicatiebedrijf (Telesur), Gardelito Hew A Kee, momenteel in China vertoeft om een leningsovereenkomst van USD 115 miljoen te sluiten via Exxim. Het zou gaan om een project voor de aanleg van een breedbandnetwerk. Daarbij dient het gebouw van Telesur aan de Heiligenweg vermoedelijk als onderpand. Het geld zou de regering nodig hebben om onder andere dienstverleners te betalen.”
Ni hao (hallo),
Ahmad Jhawnie, vanuit Suriname, een ‘autonome provincie’ van China