Jennifer van Dijk-Silos staat in de Surinaamse gemeenschap bekend als een sterke vrouw die geen blad voor de mond neemt en daarbij heel vaak de grenzen opzoekt. Enkele jaren geleden schoffeerde zij openlijk de rechterlijke macht, nadat de krijgsraad had besloten om door te gaan met het decemberstrafproces. Ook liet zij zich voorbarig uiten over de arrestatie van de Nederlandse rappers van de Nederlandse rapgroep SFB, nog voordat ze voor de rechter waren verschenen. Daarna deed ze nog wat voorbarige uitspraken die menigeen de wenkbrauwen pijnlijk deed fronzen. Van zo een hoogopgeleide persoon en autoriteit verwacht je namelijk niet dat zij zich, zonder erbij stil te staan, tot zulke discutabele uitlatingen laat verleiden.
In eerdere interviews heeft zij fel afgegeven op kritiek van haar voorganger Edward Belfort dat ze corruptief bezig zou zijn, inzake aantijgingen dat ze nog steeds in de dienstauto reed van tijdens haar ministerschap en nog over enkele andere overheidsvoertuigen beschikte, nadat ze door de president was ontslagen. Hierbij gaf ze als reden aan dat ze de voertuigen te leen had van de president vanwege haar adviseurschap. Verder gaf ze in eerdere interviews ook aan genoeg geld te verdienen via haar advocatenpraktijk en het geld van de staat Suriname niet nodig te hebben om rond te komen. Als minister van Justitie en Politie (Juspol) probeerde zij zonder resultaat te interveniëren in het lopende decemberstrafproces tegen de president door een irrelevante draai aan een grondwetsartikel te proberen te geven, dat de staatsveiligheid in gevaar zou worden gebracht als de president zou worden vervolgd.
Als minister van Juspol ben je natuurlijk geen advocaat van een verdachte in een lopend strafproces. Dat is ethisch onverantwoord en is alles behalve onafhankelijk te noemen. Indien zij zoveel geld verdient via een advocatenpraktijk en geen geld nodig heeft van de staat, hoeft zij ook geen staatsauto’s te lenen, dat door het arme Surinaamse volk moet worden betaald. Als voorbeeldfiguur ben je dan niet meer eerlijk bezig en misleid je het volk met uitspraken over financiële onafhankelijkheid en worden geldende normen en waarden vertrapt, die Jennifer van Dijk-Silos pretendeert hoog in het vaandel te houden. En als dat nog niet erg genoeg is, laat deze hoogopgeleide mevrouw zich weer verleiden om zich te laten misbruiken voor politieke doeleinden en zich te laten benoemen tot voorzitter van het “Onafhankelijk” Kiesbureau (OKB). Ondanks haar voorgeschiedenis die schreeuwt van de partijdigheid en loyaliteit aan de NDP.
De prangende vraag in dezen blijft echoën waarom Jennifer van Dijk-Silos zich zo laat misbruiken voor doeleinden die alleen maar afbreuk kunnen doen aan haar reputatie. Beseft zo een intelligente vrouw niet dat ze door deze benoeming te accepteren, de integriteit van het instituut OKB fors aan het beschadigen is? Voelt deze slimme vrouw niet aan dat ze nog onmogelijk als ethisch door het leven kan gaan bij het accepteren van zo een discutabele rol? In een vrije democratie mag een eerlijk verloop van de verkiezingen nooit ter discussie staan. Of spelen er andere redenen? Moet de hoofdverdachte van het decemberproces koste wat het kost weer president worden? Al deze vragen en onzekerheden zijn niet goed voor de reputatie van zo een gerespecteerd lid van onze samenleving, vrees ik.
Nu wil men aan de grondwettelijke rechten van de bevolking komen door 30.000 tot 40.000 kiesgerechtigden permanent te laten schrappen van de kiezerslijst, omdat men een paar keer niet heeft gestemd. Dit zijn de kiezers die onder andere teleurgesteld zijn in de huidige politiekvoering. Mensen die moe zijn van loze beloften en die door corruptief beleid nog dieper de armoe zijn ingeduwd.
Al het bovenstaande in ogenschouw nemende, kan de kracht van de woorden ‘ethisch”, ‘onafhankelijk’, ‘betrouwbaar’, ‘eerlijk’, ‘normen en waarden’ niet meer van toepassing zijn als er zulke daden worden gepleegd. Door alsnog te bedanken voor deze zeer omstreden benoeming als voorzitter van het OKB kan de naam en eer van deze beste mevrouw alsnog gered worden. Dat zou het beste zijn voor haar en voor de democratie in Suriname.
Hopelijk neemt Jennifer van Dijk-Silos het bovenstaande advies in overweging en bepaalt ze hierdoor zelf hoe ze in toekomstige geschiedenisboeken zal worden opgenomen.
Peter M. Wolff
