Zeer duidelijk was het dat de president tijdens de Srefidensi-viering een horloge aan had. Zeer onduidelijk was het of het ging om een Rolex. Het maakt ook niet uit als de president een Rolex-horloge aan had of niet. Het is zijn privéleven en als hij ervan geniet om een Rolex te hebben, dan is het zijn goed recht.
De vraag waar het om draait is als het gaat om een horloge van US$ 33.000? Is het dan moreel gepast om deze aan te doen op een moment dat het volk in grote armoede is beland? Terwijl het land financieel economisch aan de afgrond is en het volk in armoede moet leven, dan komt een president vrolijk en in de hoogste stemming verhult in weelde. Dit is dan absoluut ongepast om niet te spreken van minachting en geen respect hebben voor het volk. Maar goed, er is geen bewijs dat het om een duur merk of hoge waarde gaat want evengoed is het een horloge wat de gewone man van de straat ook heeft of het is een gift van de zoveelste bevriende natie die Suriname leningen verstrekt voor grotere afhankelijkheid.
Wat wel waar is zijn de onverklaarbare rijkdommen van regeringslieden, vrienden en partijloyalisten. Het gaat om de vele dure auto’s, percelen, woningen, dure reizen, goudconcessies, meerdere salarissen, onterechte functies etc. Het gaat om personen die met hun normale salaris deze rijkdommen niet kunnen hebben of verklaren. Dit is de wrevel van de gewone burger. Dit laat de gewone burger denken dat er gegraaid wordt in de staatskas. Dit laat de gewone burger denken dat oprechte burgers de politiek alleen ingaan om zich te verrijken c.q. zich op onjuiste wijze toebedelen van staatseigendommen. Dit laat de gewone burger denken dat door deze laakbare handelingen er geen ontwikkeling komt in het land. Dit stimuleert de gewone burger absoluut niet in een werkcultuur, maar maakt hem juist apathisch, depressief, ondisciplinair en zelfs a-nationaal.
Wat als politici zeggen dat hun rijkdommen zijn vergaard door giften. Uiteraard kan dat maar waar zijn de registraties en worden de giften die uit hoofde van de functies zijn ontvangen ook daadwerkelijk teruggegeven aan de staat als men niet meer in functie is? Regulering op staatseigendommen zal toch wel ergens goed zijn opgenomen binnen de wet anders mag dit ook met de grootste voortvarendheid door de De Nationale Assemblee (DNA) worden besproken.
Dan blijft nog een heet hangijzer open van hoe krijgt de staat alle onrechtmatig verkregen rijkdommen terug van deze groep mensen die dit niet hebben verdiend dan wel hebben gestolen van de staat? Ook nu zal met de grootste voortvarendheid door de DNA of regering gewerkt moeten worden om een wet te maken om alle duistere verdiensten te onderzoeken en terug te halen. Dit zou ook kunnen door het op te nemen in de aangepaste verkiezingswet die met de grootste voortvarendheid wordt veranderd. Het terughalen van onrechtmatig verkregen waardevolle spullen zou nu al kunnen en dan zal blijken dat met deze gegenereerde inkomsten er geen buitenlandse leningen afgesloten hoeven te worden.
Aangezien wij dit niet hoeven te verwachten van de huidige regeerders is het een taak voor de volgende regering of de oppositie om bij de behandeling van de verkiezingswet zulks ook op te nemen. Echter, is er ook nog een oplossing of eerder de oplossing om deze gestolen goederen terug te vorderen. De komende verkiezing kan namelijk licht in de duisternis brengen.
De politieke partij die in 2020 regeermacht wil werven zal dit als verkiezingsissue moeten opnemen. Bespreek deze diefstal in uw verkiezingsprogramma en ook bij elke meeting en leg aan de gewone man uit hoe je onrechtmatig toegeëigende zaken weer in de staatskas zult terugbrengen. Leg aan de gewone man uit hoe je deze plunderaars en dieven achter slot en grendel zal krijgen. De partij die dit doet zal ongetwijfeld de meeste stemmen krijgen van de gewone man die zich afvraagt hoe bepaalde mensen, neen hoe grote groepen mensen aan rijkdommen zijn gekomen die niet in overeenstemming zijn met hun salaris.
Doe je deze statement niet, dan wil je ook gaan graaien en stelen. Dit zal de gewone man u afstraffen bij de verkiezing in 2020. De gewone man is moe om mensen te hebben die graaien in hun belastinggelden en andere inkomsten van de staat. De gewone man raakt gefrustreerd en is ziedend om deze mensen te zien of naar mensen te luisteren die dit openhartig demonstreren.
Het is aan de president gelegen of hij uitleg wil geven over zijn “Rolex”
Hein Taus
