De afgelopen twee weken is er veel consternatie ontstaan op diverse sociale media betreft de kwestie over het mogelijk overschrijden van het obligoplafond door de huidige minister van Financiën, Gillmore Hoefdraad. Door de eenvoudige uitleg hebben duizenden mensen begrepen wat er werkelijk aan de hand is. Er kwamen ook een paar boze reacties van regeringsgezinde personen. Hun niet-steekhoudende argumenten zijn snel van tafel geveegd en hun kritiek is verstomd.
De gedachte dat bij zoveel mensen eindelijk de ogen open zijn gegaan, maakt waarschijnlijk angstig en zenuwachtig. Goed bestuur en openbaarheid van bestuur is de plicht van elke overheid. Als dat gebeurt, is er geen uitleg van buiten nodig. Het is nu wel duidelijk dat hoewel de cijfers van 2016 definitief bekend zijn gemaakt in de financiële nota van 2019, het Ministerie van Financiën steevast blijft vasthouden aan de koers van 2015 (SRD 4,04 voor $1), terwijl de echte koers al sinds het derde kwartaal van 2016 rond de SRD 7,41 schommelt. Waarom dit gedaan wordt, moet nu inmiddels wel duidelijk zijn.
Het probleem is echter veel groter. Dat de coalitiepartijen de regering geen strobreed in de weg zouden leggen, was te verwachten. Dat is onderdeel van het bedenkelijke niveau van de Surinaamse politiek. Het is echter op zijn zachtst gezegd vreemd dat geen enkele oppositiepartij in De Nationale Assemblee hierover vragen heeft gesteld. Zelfs in de media werd hier met geen woord meer over gerept door verantwoordelijken of vertegenwoordigers van het volk. Ook de minister van Financiën en de procureur-generaal, Roy Baijnath Panday, zwijgen als het graf. Dit betekent feitelijk dat alle instituten die de bevolking zouden moeten beschermen of verdedigen bewust weigeren het werk te doen waar ze voor betaald worden. Slechts een buitenparlementaire politieke partij, groeperingen en personen vertolken momenteel wat leeft onder de bevolking.
De vraag rijst waarom de instanties en personen die de samenleving moeten vertegenwoordigen dit niet doen. Kunnen ze het niet of willen ze het niet? Hoe dan ook, het is duidelijk dat zowel nu als in de toekomst niets van de meeste volksvertegenwoordigers en andere verantwoordelijke autoriteiten verwacht mag worden. Nu dit duidelijk is moeten we ons afvragen waarom er in 2020 weer op deze kansloze mannen en vrouwen gestemd zou moeten worden om het volk te vertegenwoordigen. Waarom zou het electoraat vertegenwoordigers moeten kiezen die dik worden betaald, maar niet bereid of in staat zijn om het volk adequaat te vertegenwoordigen?
Er zijn ondertussen nieuwe beangstigende analyses gemaakt over de toekomst van Suriname. Deskundigen van het World Data Lab geven aan dat van het Zuid-Amerikaans continent er slechts drie landen zijn die niet in staat zullen zijn om tegen het jaar 2030 armoede uit te bannen. Die landen zijn Suriname, Venezuela en Bolivia. Dat Suriname slechts enkele procenten minder slecht scoort dan Venezuela is angstwekkend. Niets doen of elkaar verwijten maken, is zinloos. Er zal een drastische verandering moeten komen. De komende verkiezingen zullen een duidelijke mind-shift van de bevolking moeten weerspiegelen, anders zal Suriname verder verarmd en vernietigd worden.
Het is de hoop dat het volk van Suriname eindelijk gaat stoppen met het idealiseren van leiders die steeds weer aantonen noch de wil noch de capaciteit hebben om verbeteringen te brengen voor land en volk. Het ondersteunen van parlementariërs – oppositie of coalitie – die aantoonbaar lak hebben aan de belangen van het volk, moet nu flink in overweging worden genomen. Als de overlopers, zoals we die in deze regeerperiode kennen, hun eigen vrienden verraden, zullen ze het volk ook zonder nadenken en schaamte verraden.
Leiders die verkondigen dat armoede de grootste vijand van het volk is, terwijl diezelfde “meneer armoede” keer op keer weer door de voordeur wordt binnengelaten en met open armen wordt ontvangen, zijn misleiders. Het daadwerkelijk ontwikkelen en moderniseren van Suriname kan slechts beginnen als we de slechte praktijken achterwege laten en ook afstraffen. We zullen de toekomst van Suriname veilig moeten stellen, door nu de juiste keuzes te maken.
Via deze weg wil ik alle Surinamers waar ook ter wereld prettige, maar vooral bezinningsvolle dagen toewensen. Het is te hopen dat in het nieuwe jaar heldere gedachten zich zullen opdringen aan onze bevolking. Surinamers sta op en neem gezamenlijk uw lot in eigen hand. Laten we proberen onze kinderen alsnog het hoogontwikkelde Suriname te geven waar wij van dromen, maar zelf nog nooit hebben mogen meemaken.
Peter M. Wolff
