Opmerkelijk voor mij is het bekende fenomeen namelijk het ’trotse gedrag’ in de politiek. In de Surinaamse politiek trachten enkele politieke leiders/partijen een gevoel van trots uit te stralen naar de leden of sympathisanten van de partij. Belangrijk is dat zulke leiders van politieke partijen weten dat hun partij toentertijd regeermacht had verworven, dus ze proberen alles te doen om zodoende de menigte met een trots gedrag te overtuigen door hun succesverhalen te vertellen. Natuurlijk is het goed te luisteren naar eerder genomen initiatieven van voorgaande regeringen die bepaalde zekerheden hebben geboden aan de Surinaamse gemeenschap.
Ik ben van mening dat wij als landgenoten en politieke vrienden het’ trotse gevoel ‘ in de politiek achterwege moeten laten. In mijn ogen kan het nimmer zo zijn dat de ene partij zich beter voelt dan de andere zonder dat er een meerwaarde wordt toegevoegd aan de trotse uitspraken die zij doet in de politiek.
Het moet ons niet ontgaan dat elke politieke organisatie een jongerenafdeling oftewel een jongerenraad heeft. Al het ’trotse gevoel en de trotse houding’ die leiders uitlaten op politieke podia zijn zeker wel van invloed op de jongerenafdeling van de desbetreffende partij. De jongeren nemen meestal alle boodschappen van hun leiders tot zich. Dat is zo. Ook het gevoel van trots en ‘mijn partij is en was altijd beter’ nemen de jongeren tot zich. Moet het juist niet andersom zijn?? Is een nederig gedrag in de politiek juist nodig of niet?
Wanneer partijleiders in Suriname een nederige positie innemen en zich dienstbaar opstellen ten behoeve van de samenleving dan geloof ik dat de jongeren binnen de partij het voorbeeld van hun partijleider zullen volgen en naleven.
Suriname heeft geen baat bij arrogantie of ’trots zijn’, maar het heeft dienstbaar leiderschap nodig.
Livio Aminta