De Amnestiewet van 2012 beschouwend, staat aangegeven dat na onmiddellijke afkondiging van deze wet, de waarheids- en verzoeningscommissie moet worden ingesteld. Deze commissie heeft conform de wet als doel aan onderzoek en waarheidsvinding te doen van mensenrechtenschendingen in de periode 1980-1985, waaronder de gebeurtenissen rond 8 december 1982.
Behalve dat de rechterlijke macht een onbegrijpelijke, a-nationalistische uitspraak heeft gedaan en de maatschappelijke opvatting naast zich heeft neergelegd, heeft zij ook deze wet in zijn totaliteit ter zijde geschoven. Hiermee heeft de rechterlijke macht, de wetgevende en de uitvoerende macht op zijn zachts gezegd, geschoffeerd.
Maar terugkomend op de Amnestiewet van 2012 en de waarheids- en verzoeningscommissie, rijzen er hele grote vraagtekens bij het feit dat Nederland ‘in the heat of the battle’ besloten heeft documenten van grote waarde in de 8-decemberstrafzaak, te bevriezen voor 60 jaar. Deze documenten omvatten naar verluidt informatie over de Nederlandse betrokkenheid bij calamiteiten in de jaren ’80. De in te stellen commissie, moet dus deze documenten gebruiken om het gestelde doel, zoals vervat in de wet te realiseren.
Wellicht, kan de conclusie getrokken worden dat Nederland een behoorlijke negatieve rol heeft gespeeld in deze periode. Een rol die onze veelbesproken case van 8 december 1982 een totaal andere wending kan geven dan welke de opvatting is van de rechterlijke macht. Immers, als je niks te verbergen hebt kom je met de billen bloot!
De volgende vraag welke opkomt is of Nederland met dit gedrag de Republiek Suriname wel respecteert als natie en internationale speler. Het kan er totaal niet in dat Nederland aan Suriname mededeelt dat zij om welke reden dan ook deze documenten zal bevriezen. Dit terwijl deze documenten een groot deel van de sleutel zijn, misschien de sleutel, die wij allemaal als Surinamers nodig hebben om onze geschiedenis, waarheidsvinding, verzoening en rechtsspraak te bewerkstelligen en verder vorm te geven.
Dit gedrag van Nederland moet door elke rechtgeaarde Surinamer verworpen en gebombardeerd worden. In mijn optiek is dit een sterke middelvinger naar Suriname toe, afkomstig van Nederland. Duidelijk is wel dat Nederland niet het beste voor heeft met Suriname en dat zij degelijk feitelijkheden te verbergen heeft. Feiten die Nederland kunnen schaden en onze ogen alsmede die van de internationale gemeenschap kan openen. Laten onze Surinaams Nederlandse aanhangers en volgers die terug te vinden zijn in de wetgevende macht, de rechterlijke macht en in een klein deel van onze samenleving dit ter serieuze overdenking nemen. Het belachelijke in dit geheel is dat kort na de uitspraak onder andere Nederland roept voor uitvoering van het vonnis, maar geen woord rept over deze documenten.
De knapkoppen onder ons zijn wijs genoeg om deze moderne vorm van verdeel- en heerspolitiek door te hebben. Laten wij als Surinamers voor eens een duidelijk en ferm standpunt innemen omtrent dit onderwerp.
Wij hebben recht op onze geschiedenis!
Wij hebben recht op waarheidsvinding!
Wij hebben recht op verzoening!
En wij hebben recht op een eerlijke, onpartijdige, wet respecterende en maatschappelijk draagbare, rechterlijke uitspraak(en)!
Sranan man, oen’ go s’don denki a tori disi……!
De Surinamer