Guyana’s president dr. Irfaan Ali versus Surinames president Chan Santokhi

Toen de Surinaamse president Chan Santokhi aantrad, had ik gehoopt dat er eindelijk – na 50 jaar grootschalige corruptie in mijn geboorteland Suriname – een nieuwe wind in het land zou waaien. Een nieuwe wind van goed bestuur, integriteit, geen racisme, eenheid in diversiteit, innovatie, duurzame economische ontwikkeling en duurzame werkgelegenheid ten behoeve van alle Surinamers.

Bij de start van zijn nieuwe regering blijkt echter dat er bij politieke benoemingen al sprake is van grootschalige corruptie. Zo zijn er familieleden, vrienden, ministers en adviseurs aangesteld die niet de benodigde kennis, ervaring en competenties hebben om Suriname duurzaam te ontwikkelen. Bij deze regering gaat het niet om kennis en competenties, maar om kennissen. Alleen personen die de partij van de president VHP en zijn vrouw Mellisa Santokhi-Seenacherry financieel hebben gesponsord, worden in de nieuwe regering ondergebracht.

Santokhi heeft ook de statuten van de Surinaamse oliemaatschappij Staatsolie gewijzigd om zijn vrouw en vrienden in het bestuur van dit bedrijf te plaatsen om zo met de olie-inkomsten te knoeien. Hij heeft vijf hoge functies in zijn regering toegewezen aan zijn vrouw, terwijl zij niet gekwalificeerd is voor deze banen.

Het lijkt erop dat de Surinamers weer worden bedrogen. Net zoals zijn criminele voorganger Desi Bouterse de afgelopen tien jaar deed. Dit is de afgelopen 50 jaar aan de gang en helaas zullen deze corrupte praktijken in Suriname niet eindigen ondanks Santokhi’s mooie verkiezingsbeloften. Integendeel, hij zet het leengedrag van zijn voorganger Bouterse voort, met de olievoorraden als onderpand, in plaats van zich te concentreren op grootschalige exportgerichte productie om de economie duurzaam te ontwikkelen.

Hij bestuurt het land als een echte boekhouder, met een boekhoudkundige verzekeringsagent als minister van Financiën. Helaas realiseert de president zich niet dat het erg dom is om ons uitsluitend op de olie-industrie te concentreren als olie over 20-30 jaar verouderd kan zijn. Dit is een bewijs van een gebrek aan een duidelijke strategische visie en kortzichtigheid van de kant van de president en zijn ondeskundige adviseurs.

Door het ontbreken van een holistische visie en gebrek aan persoonlijke integriteit en als gevolg van de kortzichtigheid van de Surinaamse president wordt weer een grote kans gemist om Suriname definitief uit de ellende te halen. Ik heb echt medelijden met de Surinaamse mensen die de afgelopen 50 jaar geen goede president hebben kunnen kiezen.

Waarom gebruikt Santokhi de ethische en innovatieve president van Guyana, dr. Irfaan Ali, niet als rolmodel? De president van Guyana, dr. Irfaan Ali, is, in tegenstelling tot Santokhi, hoogopgeleid, ethisch, visionair en innovatief. Deze niet-egocentrische charismatische president beloofde openlijk verantwoording en transparantie, lees dit artikel “De president zet zich in voor transparantie, verantwoording”.

Vanuit het oogpunt van goed bestuur heeft hij zijn vrouw Arya Ali niet op veel sleutelposities in zijn regering benoemd. Duurzaam goed bestuur staat centraal in zijn regering. terwijl corruptie centraal staat in Suriname. Dr. Ali zet zich in om de olie-industrie in Guyana duurzaam te ontwikkelen ten voordele van alle Guyanezen, terwijl de olieproductie in Suriname gericht is op een kleine groep opportunisten die zijn aangesloten bij de politieke partijen VHP en ABOP. Dr. Ali heeft een open mentaliteit, terwijl de arrogante Santokhi denkt alles te weten. Deze cultuur heerst al meer dan 50 jaar in Suriname en is daarmee een van de armste landen ter wereld.

Prof. dr. Hubert Rampersad