Het is een trieste vertoning als we op Google Maps ons land Suriname opzoeken, er een verminkt land te zien is. Vreselijk en droevig, verminkt kun je zien dat er een flink stuk van Suriname is weggehapt door de valse haai Guyana. En zo leeft Suriname nu al decennia voort, verminkt en bloedend. Guyana heeft zo 15.000 km2 (vierkante kilometer) land van Suriname ingepikt zonder maar een schot te lossen. De waarde van dit Tigri-gebied, dat ingepikt is door Guyana, heeft een geschatte waarde van US$ 100 miljard. Er zou daar uranium, bauxiet, goud en nog veel meer aan bodemschatten en grondstoffen liggen die steeds belangrijker worden in de wereld van nieuwe technieken.
| ADVERTENTIE |
  |
15.000 km2, Tigri, ingepikt door de Guyanezen. Dat is dus ongeveer de helft van Nederland, ingepikt zonder maar een schot te lossen. U kunt zich voorstellen dat Vladimir Poetin daar enorm jaloers op zou zijn. En vele voormalige Surinaamse regeringen, en nu ook deze regering, die hebben er tot nu toe niets aan gedaan.
De expertise is er maar wordt niet gebruikt
Gelukkig heeft Suriname een expert die dit dossier tot zijn levenswerk heeft gemaakt. De expert op dit gebied, mr. dr. Lachman Soedamah, geboren in het toenmalige district Nickerie (toen ook groter dan nu), en gepromoveerd op dit zeer belangrijke onderwerp, legt het allemaal duidelijk uit in zijn proefschrift dat in boekvorm is uitgebracht “Suriname Compleet? Een studie over de mogelijke bijdrage van het volkenrecht aan de oplossing van de Surinaamse grensgeschillen”.
Dr. Soedamah heeft vaker aangegeven dat Suriname alvast moet starten met het opzetten van een “Grenzen Instituut”. Dit zou een plek moeten worden waar studenten, afgestudeerden en professionals, die zich willen inzetten voor Suriname op het dossier “Surinaamse Grenzen” zich kunnen bundelen en bekwamen. Hiermee zet je de eerste stap om de Surinaamse grenzen de plek te geven die het verdient.
Het is tijd dat we als land en volk ons nu inbijten in dit dossier en dat we vooral de huidige regering gaan afrekenen bij de volgende verkiezing op dit belangrijke dossier, het Tigri-gebied, dat geschat wordt op US$ 100 miljard. Ik wil dit dossier concreet stellen en er niet omheen draaien:
Als het terugkrijgen van Tigri binnen nu en een jaar niet een van de hoofdprioriteiten van de huidige minister van Buitenlandse Zaken wordt dan moet minister Albert Ramdin de eer aan zichzelf houden en aftreden. Want als je vlak bij huis, als minister van Buitenlandse Zaken, geen groot buitenland rakende issue kunt agenderen en oplossen dan is er iets serieus mis. Zo hoort het in een democratie. Als democraat en diplomaat moet hij dit begrijpen. En met hem iedereen in deze regering. Als je de klus niet kunt klaren, maak plaats!
Wie zou de plaatsvervanger kunnen zijn? Want ministers vinden in Suriname is door de imago verloedering en slechte vergoeding, nog moeilijker dan het vinden van een pipet goud in de sloot voor je huis. Ik tip de heer mr. dr. Soedamah als een top-kandidaat voor de post van minister van Buitenlandse Zaken, dus de vervanger is er. En mr. dr. Soedamah zou alleen minister mogen worden als hij het volk zijn plan, strategie en voor directe onderhandelingsaanpak aan het volk van Suriname publiekelijk en ook in De Nationale Assemblee (DNA), presenteert. De tijd van praatjes, beloften en lapwerk is voorbij. Het volk en de assembleeleden zouden de huidige minister Ramdin concreet moeten bevragen over zijn plan, strategie en voor directe onderhandelingsaanpak. De tijd van draaierij is voorbij!
Het inzicht is er, maar men doet er niets mee
Dr. Soedamah heeft vaker aangegeven, ook aan de huidige minister van Buitenlandse Zaken, Ramdin, dat hij ter beschikking staat en dit dossier als expert tot een oplossing kan brengen. President Chan Santokhi heeft dr. Soedamah ook publiekelijk meerdere malen aangegeven erbij te willen hebben en heeft dr. Soedamah ook vaker publiekelijk toegezegd en aangewezen als de persoon die bijstand zou moeten bieden aan dit dossier. Wie anders? Maar het gebeurt niet! Waarom niet?
Wat zou er mis zijn met het idee om per direct een team samen te stellen met als doel Guyana voor een tribunaal te slepen, zoals Guyana ook eerder met Suriname heeft gedaan (in de zeegrenskwestie voor de kust van Nickerie), om de kwestie Tigri, US$ 100 miljard, via een volkenrechtelijke aanvliegroute, dit keer voorgoed op te lossen? Dit onderhandelingsteam zou één taak en focus moeten hebben, Tigri behouden voor Suriname!
Hoe nu verder?
Mensen maken een organisatie. Een ministerie bestaat niet op zichzelf. De personen die er leidinggeven en werken die bepalen de slagkracht en het oplossend vermogen. Er zijn goede en slechte ministers, net zoals er goede en slechte leraren, doctoren en zelfs ouders zijn. Het is tijd dat we de zaak Tigri nu in gang zetten. Ik doe daarom een keihard beroep op de minister van Buitenlandse Zaken, minister Ramdin, gebruik de hulp die er wordt aangeboden en beschikbaar is. Het hoeft niet veel te kosten en het is de moeite waard, US$ 100 miljard!
Er is recent een artikel verschenen in een van de dagbladen van Suriname waarin bij het idee over de bouw van de brug over de Corantijn door de oppositie wordt stilgestaan, waarom Desi Bouterse de bouw van de brug over de Corantijnrivier niet heeft laten doorgaan. Bouterse is ook weggelopen omdat hij geen partnership van de Guyanese soort wilde hebben bij de bouw van de brug over de Corantijn. En dit is een sterk argument. Interessante invalshoek, maar niet oplossingsgericht genoeg.
Het kan daadkrachtiger en vooral simpel, ik doe een paar suggesties:
– Als Guyana meebouwt aan de brug kan Guyana aanspraak maken op een deel van de Corantijn, dat moet Suriname niet toestaan. We gaan ons niet weer laten inpakken. De Corantijn is van Suriname, punt uit!
– Als Guyana een deel van de Corantijn krijgt dan betekent het dat Tigri, verder redenerend verloren is en terecht naar Guyana gaat. Want Guyana betoogt dat Tigri van hen is omdat zij de Corantijnrivier zien als de grens en niet de bovenloop van de Corantijn. Een zeer opportunistisch standpunt als je de studie van mr. dr. Soedamah goed begrijpt. Dit moeten we ook niet willen.
– Dus tijd voor een slimme strategie, we hoeven het wiel niet weer uit te vinden. Laten we leren van Belize en Guatemala. Minister Ramdin en president Santokhi zijn er recent geweest. Deze landen hebben het heel charmant aangepakt en opgelost. Net als Guatemala en Belize, houdt Suriname een landelijk referendum onder het volk over de aanpak van de kwestie Tigri. Immers het gaat om US$ 100 miljard aan waarde voor Suriname, een landelijk belang, dus het volk moet tussentijds via een referendum meebepalen, weer jaren wachten tot de volgende verkiezing, gaan we niet doen. Het volk bepaalt nu hoe we de kwestie Tigri oplossen.
We weten dat Guyana het gebied slim heeft belegerd, er lopen Guyanese figuren bewapend rond in Tigri. Er kan op hoofdlijnen uit drie routes gekozen worden. Route 1, het volk van Suriname bepaalt dat Suriname ook legertroepen stuurt naar Tigri. Route 2, het volk van Suriname bepaalt dat Suriname naar een tribunaal stapt om de zaak voor te leggen, met als risico dat Suriname ook verliest en Tigri voorgoed kwijtraat aan Guyana (de volkenrecht route). Route 3, is en-en, dus paralellel, de Surinaamse tanden laten zien, door Guyana netjes te melden dat er morgen Surinaamse militaire troepen naar Tigri gestuurd worden, dat deze troepen pakira’s en pingo’s komen fotograferen en dat er geen oorlogsintenties zijn. De troepen zijn wel zwaar bewapend omdat er levensgevaarlijke pingo’s en pakira’s rondlopen dus ook tigri’s. Guyana gaat de boodschap begrijpen!
Dus samengevat
Tigri en de Corantijn zijn van Suriname, 15.000 km2, de helft van Nederland, geschatte waarde US$ 100 miljard, aanpak via drie routes, morgen leger sturen om pingo’s te fotograferen zwaarbewapend, Guyana voor het tribunaal slepen na landelijk referendum, mr. dr. Soedamah en andere deskundigen per direct benoemen om het “Grenzen Instituut Suriname” te trekken en het dossier binnen een jaar handen, voeten en eventueel wapens te geven, en nog voor de verkiezing, in Surinaams voordeel, tot een goed einde te brengen, het liefst een zonder een schot te lossen!
Minister Ramdin, we rekenen op u en niet op de volgende minister, laat Suriname dit keer niet in de steek!
Dr. Ashwin Ramcharan
