Met verbazing las ik het artikel āWat hebben de first lady en het IMF met elkaar te maken?ā op Suriname Herald, d.d. 19 juni 2022, geschreven door de heer dr. Ashwin Ramcharan RO. Mijn verbazing betreft de matige onderbouwing van zijn observaties, die feitelijk symptomen zijn van slecht landsbestuur dat tevens corruptie faciliteert, en van zijn voorstel voor een aanpak (zijn oplossing!). Van een academisch gepromoveerde ECOFIN expert mag ook in een niet-wetenschappelijk medium (misschien juist in een niet-wetenschappelijk medium) een betere proeve van bekwaamheid worden verwacht.
De observaties
Wat de heer Ramcharan observaties noemt zijn motieven die zijn āreddingsplanā moeten steunen, namelijk het toevoegen van de euro en de US$ aan het economisch verkeer in Suriname als officieel en wettig betaalmiddel. Als zijn āreddingsplanā wordt overgenomen door de regering (wat niet zal gebeuren om redenen die de heer Ramcharan zelf ook wel weet, maar die hij verzuimt met de lezer te delen) komt dat neer op formaliseren van een reeds decennia durende informele toestand. Hiermee zou de regering-Santokhi bevestigen dat zij niet in staat is gebleken om volk en land te vrijwaren van illegale handelspraktijken die allen voortkomen uit slecht landsbestuur en corruptie.
De aanpak van deze kwalen (slecht landsbestuur en corruptie) die de maatschappelijke ontwikkeling en welvaart van de Surinaamse samenleving ontwrichtten en op stilstand houden, waren de hoofdthemaās in de verkiezingscampagne van de heer Chan Santokhi en de VHP; daar gingen Surinaamse kiezers massaal vĆ³Ć³r. Eenmaal op de presidentsstoel liet Santokhi de themaās onaangeroerd, tilde hij zijn echtgenote (die hij inderdaad pas trouwde in de week van zijn inauguratie) op het presidentiĆ«le paard, continueerde hij wat hij aantrof en ging ondanks protestgeluiden uit de bevolking in zee met het IMF. De gang naar het IMF stond niet in zijn verkiezingsprogramma, maar later bleek dat reeds vĆ³Ć³r zijn verkiezingswinst en aanstelling tot president, hij in gesprek was met het IMF.
Niet alleen handelde de heer Santokhi ondemocratisch door de Surinamers doelbewust buiten het keuzeproces voor samenwerking met het IMF te houden, hij verbrak ook zijn twee belangrijkste verkiezingsbeloften aan hen, namelijk de inrichting van deugdelijk landsbestuur en de strijd tegen corruptie. In een voldragen democratie – maar ook in fatsoenlijk intermenselijk verkeer – zijn verbroken beloftes de bron voor wantrouwen en verbroken relaties. De heer Santokhi is nog president mede dankzij de heersende angstcultuur die hij met dwangmiddelen versterkt en die Surinamers ervan weerhoudt voor hun democratisch recht op te komen.
Dat de heer Ramcharan, Badjas Airways opvoert als investeerder van het type āeigen kunnenā getuigt van zijn ongevoeligheid voor goed landsbestuur. De eigenaar van dit bedrijf is in het dagelijks leven ook adviseur van de president, en de herkomst van het met dit bedrijf opgericht kapitaal is een black box. Dat de heer Ramcharan aanraadt niet jaloers, afgunstig of kleinzielig te worden op Badjas Airways, zegt iets over zijn beperkt denkraam. Wat moet een mens met zo een āadviesā in een land waar black box politics de norm is?
De redding
Het is boeiend om te lezen hoe in de politiek, experts zonder enige verantwoordelijkheid voor het welbevinden van een volk, machthebbers de glorie beloven door, urgentie te spinnen. Het is kolder. SURINAME WORDT NIET GEGIJZELD DOOR DE SRD, DE SRD IS DE OFFICIĆLE MUNTEENHEID VAN SURINAME. Suriname wordt gegijzeld door incompetente en immorele politici die het land en zijn bewoners niet beschermen tegen de onderwereld, geen goede wetten maken en naleven en āhet kapitaalā dienen in plaats van de burgers! Zoals het accepteren van allerlei transacties exclusief in euro en US$, ook voor Surinamers die geen toegang hebben tot deze munteenheden zoals woninghuur en aankopen van onroerend goed en autoās.
Dat binnen enkele jaren na conversie van de Surinaamse gulden naar SRD (een project met veel offers, waaronder levens van zieken en pasgeborenen omdat – ook door politiek wanbestuur! – medicijnen en babyvoeding onbetaalbaar waren geworden) Suriname weer op hetzelfde punt is beland, is het resultaat van immoreel gedrag van politici, politiek wanbestuur en corruptie. Een knieval van regeringen voor wit en zwart kapitaal.
Geld gaat over vertrouwen! Het voorstel (de acute redding!) van de heer Ramcharan, is voor Suriname in deze fase van haar ontwikkeling en met de huidige politieke praktijken, honderden bruggen en zes-baans-wegen te ver. Stel je voor, al die miljarden euro en US$, in Suriname verkregen met illegale activiteiten in goud, hout, drugs en wat dies meer, die nu – bijvoorbeeld in ItaliĆ« liggen opgeslagen – komen als een tsunami de bovenwereld in en de Europese Centrale Bank en de Amerikaanse FED moeten dĆ”t in goede inzichtelijke banen gaan leiden? Stel je voor. De watersnood in het Brokopondogebied – als metafoor – zal daar een kabbelend stroompje bij blijken.
Over Suriname dromen of fantaseren als officieel euroland en US$-land is van dezelfde gemakzuchtige orde als dromen en fantaseren over visumvrij met het Surinaams paspoort naar Schengenlanden reizen: fata morgana. Laten Surinaamse politici – de president voorop – eerst maar gaan doen waar politiek voor āeen volkā voor bedoeld is: collectief welzijn realiseren. Dat gebeurt door: 1) armoede effectief bestrijden; 2) sociale structuren vernieuwen; 3) welvaart genereren en beter verdelen.
De bijdrage van de heer Ramcharan is een mooie verkiezingsspin, maar geen realisme. Om de heer Santokhi heen – sowieso om alle machthebbers in Suriname – lopen er al te veel Wizards of Oz; al dan niet betaald al dan niet in diaspora. Stop de charlatans, de geldzucht, de verwaarlozing, geef aandacht aan de mensen en hun behoeften en noden!
Filia Kramp