Suriname bestaat uit een multiculturele samenleving, een harmonieus geheel van verschillende bevolkingsgroepen en culturen. Vanaf de basisschool wordt ons geleerd om met verschillende bevolkingsgroepen samen te werken en samen te zijn. Zo groeien we samen met elkaar op.
Ons land is net een bloemenveld met verschillende groepen bij elkaar. Maar als het om politiek gaat, wordt er een verdeling gemaakt in etnische- en religieuze politieke partijen, vooral bij stemgerechtigden.
Wij merken op verschillende politieke podia, dat bepaalde leiders verdeling proberen te brengen binnen onze samenleving. Dit gebeurt wanneer bepaalde leiders slechts een bepaald ras of een bepaalde bevolkingsgroep oproepen tot bundeling zoals Hindoestanen die tot bundeling worden opgeroepen door een etnische Hindoestaanse partij, Boslandcreolen die tot bundeling worden opgeroepen door een etnisch Boslandcreoolse partij, Javanen door een Javaanse partij etc.
Sommige parlementariërs en ministers doen ook dusdanige uitspraken waardoor het lijkt alsof men de verschillende bevolkingsgroepen aan het ophitsen zijn. Is men dan bezig om een burgeroorlog te creëren? Suriname moet niets hebben van een rassenoorlog? Wil men terug naar de koloniale tijd waar er sprake was van verdeel- en heerspolitiek?
Door de groepen verdeeld te houden wordt het makkelijker voor een leider om over hen te heersen. Proberen de leiders van deze etnische politieke partijen het volk zover te krijgen dat ze dan makkelijk voor hen kunnen bepalen? Hoe ver kunnen deze leiders gaan voor machtsbehoud en machtsuitbreiding? Dit zijn enkele zeer belangrijke zorgpunten die een groot gevaar vormen voor de vredelievende Surinaamse bevolking.
De politiekvoering is de afgelopen twee regeerjaren drastisch veranderd en heeft vooral een zeer negatieve impact op de samenleving gehad. De cohesie binnen de samenleving is ernstig verstoord. Haast elke dag horen wij dat politieke partijen een bepaalde bevolkingsgroep oproepen voor bijeenkomsten en openlijk voor hun belangen pleiten. Het nationaal belang wordt totaal genegeerd.
Het nationaal belang is het Surinaams belang. Het Surinaams belang is het belang van het volk. Wij behoren allemaal tot één volk. Het belang van het volk moet worden gediend. Het dienen van etnische belangen creëert spanningen wat zeer ongezond is voor de ontwikkeling van het Surinaamse volk.
Politiek heeft ook een grote impact op onze jeugd. Etnische politiekvoering is een zeer negatieve invloed op de jeugd. Het nationaal denken wordt ermee gedwarsboomd.
Ook de verslechtering van de economische situatie in Suriname heeft invloed op de leef- en denksituatie van de burgers. Etnische politiekvoering is een gevaar voor natievorming, de eenheidsgedachte, de algemene ontwikkeling van de Surinaamse burgers. Etnische politiekvoering houdt het raciaal denken in stand dat op haar beurt een dreiging vormt voor het ontwikkelen van een “Surinaamse identiteit”. Het proces van het ontwikkelen van een Surinaamse identiteit is trouwens zeer lang. Het begint bij het revolutionair denken.
Als jongeren doen wij zeker een beroep en roepen politieke leiders op om uitspraken van raciale en etnische verdeeldheid achterwege te laten. Propagandisten van politieke partijen moeten ook stoppen met het verspreiden van haat en verdeeldheid. De ‘WI NA WAN’ gedachte moet weer prevaleren.
Suriname is een bloemenveld. Al die mooie bloemen moeten we koesteren. We zijn allemaal Surinamers. Alleen samen kunnen wij dit land ontwikkelen.
Zoals Maya Angelou ooit zei: “In diversity there is beauty and there is strength”.
Aziez Salarbaks
