Vandaag herdenken wij het feit dat de Republiek Suriname 47 jaar geleden het levenslicht heeft gezien. Helaas is het gezegde ‘Life begins at 40’ niet van toepassing op onze situatie. De samenleving, het Surinaamse volk een sfeervolle, een vreugdevolle en of uitbundige Srefidensi toewensen zou ongetwijfeld overkomen alsof wij tegen beter weten in dit getergde volk een lelijke klap in het gezicht geven.
Want te midden van een scala aan crises en uitdagingen van ongekende omvang, waaronder gierende inflatie, moordende prijzen, extreme armoede en stijgende honger, maar ook angst en een onveilig gevoel herdenken wij 47 jaar staatkundige onafhankelijkheid. De noden en de uitdagingen zowel op materieel als immaterieel gebied zijn groot en hoog, zodanig dat de situatie voor grote delen van de samenleving uitzichtloos is.
Onder meer zijn de structurele zwakheden van onze economie verergerd en meer dan ooit zichtbaar, meetbaar en voelbaar. Als wij de balans opmaken, constateren wij dat er nog steeds sprake is van een economie die bar slecht is en de nodige veerkracht mist. In dit kader kijken wij aan tegen een importeconomie, afnemende productie, productiviteit en export, een toenemende informele sector die de magische grens van 45 procent van onze economie reeds heeft bereikt, een economie die op de mijnbouw draait en dus niet gediversifieerd is in combinatie met het feit dat wij te boek staan als leverancier van grondstoffen, maar ook het feit dat wij miljarden mislopen als gevolg van belastingontwijking om niet aan te geven dat belastingontduiking kinderspel in ons land blijkt te zijn.
Voorts merken wij niet dat het consumenten- en het ondernemersvertrouwen en de koopbereidheid toenemen, is er sprake van toenemende economische ongelijkheid, abnormaal veel corruptieschandalen en druggerelateerde criminaliteit. Alsof het voorgaande niet genoeg is, vertoont de regering structurele zwakheden. De gevolgen van een beperkte uitvoeringscapaciteit, verkeerde rolmodellen, rassenhaat, slechte sociale cohesie, nepotisme en kwaadsprekerij die welig tieren alsook het constant bespelen van de achteruitkijksnaar in plaats van prudent beleid maken en laten uitvoeren zijn aan de orde van de dag. Onze grote en voorbeeldige waarden op het gebied van tolerantie, vergevingsgezindheid, saamhorigheid en verbondenheid dreigen als gevolg van het voorgaande verloren te gaan.
De kwaliteit van het leven onder heel veel landgenoten onder wie jongvolwassenen, alleenstaanden, eenoudergezinnen, middeninkomens, lager- en hoger opgeleiden is zodanig achteruitgegaan dat men in armoede leeft en honger lijdt. De middenklasse, de bakermaat van elke gezonde economie is bijna verdwenen.
Het door de regering in elkaar gezet herstelplan en hervormingsprogramma hebben niet de toegezegde en verwachte financiële opluchting of economische doorbraak voor land en volk opgeleverd. Thans staat het volk een zware en bittere pil te wachten welke toename van de lastendruk, verlies van sociale bescherming en werkonzekerheid tot gevolg kan hebben. Om aan de bezuinigingseisen van het IMF te voldoen, moet de koers marktconform blijven, moet er bezuinigd worden op openbare voorzieningen, subsidies en op energie. Het voorgaande zal uitpakken in verdere devaluatie van onze munteenheid, verdere afbouw van subsidies op nutsvoorzieningen, zoals water, elektriciteit en gas, het loslaten van brandstofprijzen en sanering van het overheidsapparaat.
Als partij maken wij ons zorgen over de toekomst van onze jongeren en jeugd. De overheid kan niet blijven falen in haar taak om een kwetsbare groep als jongeren en kinderen te beschermen. Op deze bijzondere dag roepen wij de president op om het jongeren- en jeugdbeleid naar zich toe te trekken. De bescherming van onze jeugd en kinderen moet hoog op de agenda worden geplaatst, waaronder gepaste tijd, energie en middelen in de totale jeugdbeschermingsketen stoppen.
Jeugdbescherming en jeugdhulp zijn in tijden van crisis een absolute noodzaak. In onze situatie zijn de levensomstandigheden en het perspectief voor deze groep bar slecht. Deze doelgroep eet steeds meer en meer ongezond, lijdt honger en is kwetsbaar voor heel veel gevaren in een steeds meer en meer gedigitaliseerde samenleving. De doelgroep heeft recht te weten te komen hoe het jeugdbeschermingsstelsel, maar ook de maatregelen eruitzien. Want kinderen hebben net zo veel bestaansrecht als volwassenen.
Tot slot roepen wij het Surinaamse volk op om sterk te blijven, ondanks de situatie in het land en de tegenslagen in het leven. Het is onze plicht en verantwoordelijkheid om het vuur in ons brandend te houden en door te geven.
De BEP feliciteert de Surinaamse samenleving met 47 jaar onafhankelijkheid.
BEP mediacommissie