Ja ja we zijn jarig boi. We zijn 47 geworden. En I sab’ fa a san de in un switi Sranan. We gaan in kasmoni, sparen ernaartoe, want neks no mag go fout. Wan tu band o plei poku, wan show (lees defilé) o hori, nyan o nyan, dringi o dringi……… en dan baka dey un skeer. En dan zitten we met de gebakken peren. Money hond, daar kunnen we niet terecht, want die wordt gezocht. Ondanks al de mooie verjaardagswensen de afgelopen jaren zijn we er nog steeds niet.
Het ontbrak zeker niet aan goede wensen en zeker aan het land zelf lag het niet, want laten we even eerlijk zijn Suriname is gezegend met enorme rijkdommen aan bodemschatten en goede landbouwgrond. Hoe pijnlijk het ook is om te zeggen, geen enkele regering heeft nagedacht over de ontwikkeling van Suriname en de richting waar we op willen. Men gelooft dat huisjes bouwen en een paar wegen aanleggen en wat schooltjes bouwen vergezeld van een ziekenhuis hier en daar een brug ontwikkeling is. En daar ligt nu net het probleem. Na 47 jaar is men nog steeds niet tot het besef gekomen dat ontwikkeling brengen meer is dan de basale behoeften garanderen.
Ontwikkeling komt tot stand wanneer je kan inspelen op behoeften die ontstaan aan de hand van de marktontwikkelingen, die zich nu manifesteren en als gevolg daarvan gaan ontwikkelen in de nabij toekomst. De huidige regering is ondanks de vele beloften ook niet instaat gebleken ontwikkeling te brengen. Gebrek aan inzicht en kennis en gebrek aan het vermogen om out of the box te denken liggen daaraan ten grondslag.
Ook de drang om een thumbs up te krijgen van de voormalige kolonisator maakt dat zij het Surinaams belang ondergeschikt maken aan derden. De schuldenproblematiek al dan niet geërfd van de vorige regering is verergerd door de vele leningen die zijn genomen door deze regering en het niet aflossen van de reeds bestaande leningen.
Dus, terwijl gescholden wordt op de vorige regering, is er sprake van de pot verwijt de ketel dat het zwart ziet. Het leiderschap faalt op alle fronten en trekt het land de verdoemenis in. Then again wan pras oso boy no man tyari a kondre, en zoals mijn liefste pa altijd zei: leri ne pur don.
En onder deze omstandigheden van economische rampspoed, falend leiderschap, welig tierende corruptie en nog vele andere vormen van ellende, die ik hier niet zal noemen vieren we 47 jaar Srefidensi, of zoals een leerling van OS Sunny Point zei: Skreki densi.
Gefeliciteerd Suriname met 47 jaar Skreki densi, want baka tide we go borgu fu nyan…
Genderraad HVB
