In juni 2020 schreef ik een open brief aan de voorzitter van de VHP om hem te feliciteren met de verkiezingsuitslag van 25 mei 2020. Als ik had vermoed dat hij, eenmaal president, zijn verkiezingscontract (wanneer een belofte leidt tot acceptatie en kiezen, is er sprake van een contract!) aan Surinamers schaamteloos zou verbreken, zou ik hem deze brief niet geschreven hebben.
| ADVERTENTIE |
  |
Sinds zijn benoeming tot president laat Chandrikapersad Santokhi systematisch en dagelijks merken én geen democraat te zijn én geen nationalist én geen patriot. Een democratische leider respecteert én bevordert de democratie en zal niets doen dat de democratie bedreigt of ondermijnt. Een nationalistische leider verbindt het volk en werkt voor het lands- en volksbelang. Een patriottische leider heeft hart en aandacht voor haar/zijn volk en land als geheel en inspireert met het goede voorbeeld en niet aflatende vaderlandsliefde!
Vanaf deze president aan de macht is houdt hij Surinamers gegijzeld in een web van aantoonbare onwaarheden en ondoordachte en niet realistische plannen. De onwaarheden zijn bedoeld om de indruk te wekken dat hij de regie heeft over en in control is van zijn handelen, hard werkt voor volk en vaderland en dat het goed gaat (licht aan het eind van de tunnel). De niet realistische plannen zijn – meer nog dan een teken van grootheidsfantasie – dé corruptie trade center voor zijn familie en vrienden, regeringspartners, partij-sponsors en partijloyalisten.
Op zijn Surinaams gezegd: de plannen zijn njan moni patu, een bankboekje van wederdiensten voor een corrupte inner circle. Daar bovenop is gebleken dat zijn ‘bromtji dyari’ slogan (want van een filosofie is geen sprake!) misleiding was om niet-Hindoestanen te laten stemmen op zijn zogenaamde hervormde partij.
Al met al is Chandrikapersad Santokhi een niet capabele en rancuneuze politieke bestuurder gebleken die anderen de schuld van zijn falen geeft en geen enkele handreiking accepteert om zijn beleid aan te passen aan de noodkreten uit de steeds verder verarmende bevolking. Nu zijn deze kenmerken niet vreemd voor Surinaamse politici, het verschil met Santokhi is dat hij plechtig beloofde, ultiem bevestigd bij zijn inauguratie in De Nationale Assemblee (DNA), ook ten overstaan van geestelijke leiders, het beter te zullen doen dan zijn voorganger.
Hij zou breken met de corruptie en grootheidswaan en zou zijn presidentschap geheel in het teken plaatsen van: corruptiebestrijding, volksverheffing en modernisering van overheidsbestuur. En daar gingen de kiezers voor, daarom zijn verkiezingswinst! Surinamers wilden écht iets anders! Helaas kregen ze meer van hetzelfde oude bekende en deze keer doorregen met etnische speklapjes.
Overigens ook de vicepresident doet hetzelfde met andersoortige etnische speklapjes én hij schoffeerde ook nog DNA door voor een paar dagen voorzitter te zijn van dit instituut. Wat de leden van de DNA – volksvertegenwoordigers direct gekozen door de bevolking – gedwee toelieten!
En nu – januari 2023, 48 jaar na onze onafhankelijkheid – kunnen we niet anders dan erkennen dat ons fundament zwak is. Te zwak om een secure base te zijn die ons beschermt tegen nog dieper maatschappelijk en moreel verval. We herkennen dit aan het feit dat in ons land alle systemen die een samenleving in de 21ste eeuw duurzaam en veilig maken en houden zijn gebroken: gezondheidszorg, onderwijs, huisvesting, arbeid.
Allen zijn ze out of time and out of order. Alle zaken die de ruggengraat vormen van een evenwichtige, rechtvaardige en democratische samenleving zijn of verzwakt of niet doorontwikkeld vanwege onze hemeltergende corruptie bij de overheid. Ook weten we uit (inter)nationale publicaties dat de georganiseerde misdaad zich een weg heeft gebaand naar en zelfs in ons landsbestuur.
Desondanks doen regering én volksvertegenwoordiging of er geen vuiltje aan de lucht is, blijven journalisten aan de oppervlakte, houden intellectuelen, vakbond- en kerkleiders zich onwetend, of laten zich versieren door de president. En laten ‘gewone’ Surinamers zich lijdzaam in de wachtstand zetten tot de volgende verkiezingen op 25 mei 2025. Vrees voor presidentiële repressie als ze ook maar één kik geven die deze misdadige en achterhaalde koloniale orde verstoort.
En straks in de verkiezingscampagne met pracht en praal moeten ze meedoen en dankbaar zijn voor snuisterijen en voedselpakketten met inhouden die hun uiterste houdbaarheidsdatum hebben benaderd of zijn overschreden. We zijn geen slaven en geen stemvee, we zijn mensen met rechten en plichten, intelligente, individuele en vrije mensen in een land dat ons van nature goedgezind is. Helaas zijn ons burgerschapsbesef en onze burgerschapszin nog niet volledig ontwikkeld, waardoor onze politieke leiders met hun bestuurssystemen ons dom, arm en klein denken te kunnen houden. We moeten dus wakker worden en van ons laten horen nationaal en internationaal!
Toen ik dit artikel af had, kwam dit bericht mijn e-mailbox binnen: IMF: het gaat verkeerd met Suriname. Wie in Suriname nog denkt dat deze regering door God is gezonden en dat de volksvertegenwoordiging en gevestigde politieke partijen en hun huidige leiders de oplossing gaan brengen slaat de plank volledig mis. Ze zijn onderdeel van het probleem dat ons in de greep houdt; ook hún burgerschapsbesef en burgerschapszin zijn nog niet volledig ontwikkeld!
We hebben frisse vaderlandslievende democratische Surinamers, vrouwen en mannen van alle komaf en alle leeftijden nodig uit binnen- én buitenland die ons met woord en daad en in vrijheid helpen uit deze swampu te komen. Geen mensen die ons wonderen beloven, maar mensen die – naast een stevige inhoudelijke/professionele bagage en moderne besturings- en transculturele leiderschapsvaardigheden – voor meer dan één regeertermijn zich committeren aan onze beterschap en heling. Want nu is onze samenleving ziek tot in haar wortels, dan helpen sprookjes, cosmetica én partijpolitiek niet meer om als volk te worden wie we willen zijn: positief, hardwerkend en vredelievend.
Filia Kramp
