De huidige coalitie heeft ons land na de verkiezingen van 2020 overgenomen om te leiden. De twee grootste politieke partijen qua zetelwinst zijn nog steeds de VHP en de NDP, niet de ABOP. Anyhow, er is een coalitie gevormd zonder de NDP, omdat de NDP geen prudent financieel beleid heeft gevoerd.
Wat de huidige coalitie heeft gedaan, is het volk tegen alle verkiezingsbeloften in, in een IMF programma gedrukt. Voor jongeren is de huidige situatie uitzichtloos aan het worden, omdat onze studie en leefomstandigheden onder enorme druk zijn komen te staan.
Een IMF-programma is een pakket van maatregelen, dat moet zorgdragen voor het herstel van de economie van een land met voorwaardelijke leningen, waarbij strenge bezuinigingsmaatregelen een harde eis zijn.
Volgens IMF dienen degenen uit de private sector, die ‘tax’ kunnen betalen, omdat ze voldoende geld verdienen, een significante bijdrage te doen aan de economie van het land. (zie het voorbeeld van Pakistan). Ook het IMF geeft aan dat de grootverdieners meer ‘tax’ dienen te betalen.
Het IMF-programma is al in uitvoering met de keiharde bezuinigingsmaatregelen, waar het volk het meest door getroffen wordt. Er is geen subject subsidiestelsel opgezet, waardoor de meest kwetsbaren in ons land niet de effectieve ondersteuning krijgen en de armoede erger wordt. De regering had daar prioriteit aan moeten geven, maar de prioriteiten liggen niet in het belang van het volk.
Verder dragen de verhogingen van elektra, water, benzine, telefoonrekeningen, voeding en internetkosten bij aan nog meer ellende, omdat subsidies worden afgebouwd. De regering zou er goed aan doen om in plaats van btw invoering en afbouw van subsidie op elektra en benzine aan de slag te gaan om inkomsten te halen waar dat wel te halen valt. Waarom geen extra controle bij de douane, waar er sinds jaar en dag wordt gemanipuleerd met invoerheffingen etc.? Verhoging van de concessierechten bij hout- en goudconcessies? Importbeperking waar nodig. Alle beetjes dragen bij.
“De breedste schouders zullen de zwaarste lasten dragen!” luidde de propagandataal van de huidige machthebbers destijds. Heden ten dage heeft de Surinaamse bevolking er niets van mogen merken en zijn de spanningen en ontevredenheid nog groter dan voorheen. Dit alles heeft geleid tot de protesten van 17 februari 2023, met alle gevolgen van dien.
Het stakingsrecht is een grondrecht en dient niet genegeerd te worden. Vernielingen zijn verstoring van de openbare orde en kunnen dus niet goedgekeurd worden. Maar dit is een uitbarsting van wat het volk de afgelopen jaren heeft doorstaan, zonder een behoorlijk sociaal vangnet.
De benzineprijs wordt een dag voor de staking onaangekondigd verhoogd. Is dat geen olie op het vuur gooien? De regering is door het volk geplaatst en een getergd volk laat van zich horen, als de regering al drie jaar weigert te luisteren. Eenieder die kritisch is, wordt gecriminaliseerd en opgesloten op grond van verouderde wetten.
Is dit de aanslag op de democratie waarover onze president het heeft?
Only time will tell…
A. Fokké
