De kogel is door de kerk, de regering heeft een rip-off deal gesloten met de bondholders. Gelukkig nog in een fase van een principeakkoord. En de Surinaamse samenleving met het parlement als haar bescherming, moet er alles aan doen om deze deal te stuiten en mogelijk aanpassen.
| ADVERTENTIE |
  |
Het voorstel vanuit de regering is in tijd uitgedrukt als volgt:
1. In 2024 zogenaamd US$ 32 miljoen aan rente te betalen in plaats van het vorig concept van mogelijk US$ 60 miljoen. De US$ 60 miljoen per jaar is de rente aan de hand van de verbeterde perspectieven in de olie en gas (Final Investment Decision in 2024) waardoor een rente van 7,95 procent voor verlenging van de twee bonds georganiseerd zou moeten worden volgens de vorige constructie met Oppenheimer.
2. In 2025 zogenaamd een US$ 33 miljoen aan rente betalen in plaats van het voormalige concept van US$ 60 miljoen per jaar.
3. In 2026 zogenaamd een US$ 55 miljoen aan rente te betalen in plaats van het voormalig concept van mogelijk US$ 60 miljoen per jaar.
4. En dan de opmerkelijke grote sprong in 2027 van US$ 151 miljoen aan rente te betalen in plaats van het voormalig concept van US$ 52 miljoen tot en met 2037.
5. Volgens de vorige constructie zou dan na 2037 de beide bonds afgelost kunnen worden, daar 10 jaar (2027 tot 2037) aan extra inkomsten uit de olie en gas in de spaar en stabilisatie fonds gespaard zou worden.
6. In plaats daarvan zien wij met de ripdeal van de regering, dat de komende regeringen en de samenleving vanaf 2027 worden gesluisd in een calamiteit van US$ 100-150 miljoen per jaar aan rente tot 2033 in plaats van US$ 52 miljoen per jaar aan rente per jaar tot slechts 2037.
Alsof dat niet erg genoeg is komt er een Springing Security optie in een Value Recovery Instrument (VRI) bij kijken tot 2050!
VRI kan zonder het parlement nimmer voortgang vinden:
1. Simpelweg omdat deze deal buiten de leningen-bevoegdheden gaan van de minister van Financiën en Planning om leningen te sluiten na samenspraak met de procureur-generaal en de president. Kan niet zonder het parlement. De introductie van een VRI brengt met zich mee dat het parlement gekend moet zijn in het kader van de natuurlijke hulpbronnen die men wijst aan te wenden, en ook buiten de reguliere handelingsbevoegdheid van Staatsolie ligt.
2. Komt bij kijken dat gezien de deal afhankelijk en afwachtend is op de SLA (Staff level agreement) met het IMF ergens midden juni 2023. Het is zaak dat het parlement zich uitspreekt c.q. screent en bijstelling pleegt aan de deal die overduidelijk een totale rip-off is.
3. Het was al voorspeld dat dit dwaas avontuur van de regering met het IMF en Lazard vanaf 2020 niet goed zou aflopen; en niet alleen in haar totaliteit nutteloos is gebleken ten opzichte van de vorige Oppenheimer constructie, maar een snode deal in achterkamertjes gesloten en de vraag is: wie de belanghebbenden zijn die premies ontvangen, finder fees zullen ontvangen, en VRI spin-off zullen ontvangen. Wie, wie, wie, die in ruil daarvoor deze duistere deal door willen drukken?
De aap is uit de mouw, en nu er geen rookgordijn meer is voor de regering, geen mogelijkheid om te schermen met een ‘herstructurering’ als verklaring voor de malaise gecreëerd door deze regering drie jaar lang.
Geen wonder dat wij een 180 graden draai zien bij de huidige minister van Financiën en Planning die voorheen als kritisch en objectief probeerde over te komen, met een schijn van prudent beleid, achter een rookgordijn van een ‘herstructurering.’ Herstructurering die zogenaamd de oplossing voor alles was. En nu het doek gevallen is, weet hij zich geen raad, en gaat van verdedigen over tot aanvallen.
En kregen wij te horen van de huidige minister van Financiën en Planning, een ordinair betoog uit de kast gehaald van drie jaar geleden, van zijn voorganger Armand Acharbersing die intussen de handdoek in de ring gegooid heeft, omdat hij al op afstand rook wat Suriname te wachten stond.
Een betoog van leugens, verbittering en schoffering. Met dit flip-flop optreden van de minister heeft hij alle credibility oftewel geloofwaardigheid verspeeld, en zal hij alleen maar meer woede uitlokken bij het volk, dat al drie jaar genoeg slachtoffer geworden is van dit beleid van “dwaasheid zonder grenzen” dat het volk ervaart als een broko pranasi beleid.
Ten aanzien van de historie verdraaiingen in het betoog zeg ik, de feiten zijn daar in de recordings in de media en op de social media te vinden die bomvol zijn van de ware toedracht zoals die zich heeft afgespeeld:
1. publiekelijk is door de president en ministers aangegeven, dat zij de Oppenheimer leningen niet meer zullen betalen en geen enkel andere bilaterale lening erbij. Alle leningen die voorheen op tijd betaald werden.
2. keuze voor een herstructurering is toen doorgedrukt als een populaire oplossing voor de zogenaamde “grote leningen.”
3. maanden na de regeringswisseling ervoor gekozen is voor een default status voor Suriname. Alles was openbaar en publiekelijk gedaan.
Geschiedvervalsing (poogt de minister vandaag) te doen en de vorige regering met de haren erbij te slepen, voor de dwaze keuzes van DEZE regering en de gefaalde ripdeal waarmee Suriname nu zit. ONVOORSTELBAAR!
Wij hebben nu coalitie en oppositie nodig om een halt toe te roepen aan deze ripdeal. Ook is na drie jaar van dit broko pranasi beleid, nu meer dan ooit de noodzaak, voor een nieuwe benadering van kritische begeleiding van de regering die zich nu totaal niet meer kan verschuilen achter een ‘herstructurering’ en erger nog stiekem probeert een hele nieuwe deal te sluiten met het IMF, waar niemand weet wat de “prior actions” zijn en de SBA (Stand-by Agreement) met nieuwe maatregelen die ons nog te wachten staan, en het volk van Suriname verder zullen tergen.
Ashwin Adhin
