De ABOP is in de val, die door de VHP was gezet, gelokt en heel Suriname is in de draaikolk van de spindoctors van de VHP meegezogen. Iedereen praat elkaar na dat de ABOP de benoeming van mevrouw Gracia Paragsingh in partij politieke sfeer heeft getrokken, maar het tegendeel is waar als je wat nuchterder en afstandelijker naar de zaak kijkt. Allereerst de vraag: waar heeft Brunswijk precies moeite mee? Hij heeft in elk geval heel erg veel moeite – en zeer terecht! – met de keuze van mevrouw Paragsingh als procureur-generaal (pg). Het gaat dus om de persoon van mevrouw Paragsingh.
Dat Brunswijk misschien – dit is gissen – een mati van hem daar zou willen is dan van tweede orde en dat is trouwens ook niet goed en moet ook niet gebeuren. Maar wat wij zien is dat juist de VHP de zaak in een partij politieke sfeer heeft getrokken en ondoordacht doordramt met het benoemen van mevrouw Paragsingh.
Heel Suriname – op een paar verdwaalden na – is het er natuurlijk mee eens dat wij een pg krijgen die (1) kundig is, (2) onafhankelijk is, (3) een rechte rug heeft en (4) niet partij gelieerd is dan wel dikke mati is met een partij of partijleider.
Op welke van deze eisen scoort mevrouw Paragsingh een 10? Ik vrees dat ze op alle vier eisen een dikke onvoldoende krijgt. En waarom drukt Santokhi dan haar benoeming door? Juist vanwege de slechte cijfers van mevrouw Paragsingh. Wie bedrijft partijpolitiek?
Als heel Suriname, van de Atlantische Oceaan tot aan het Tomoek-Hoemakgebergte en van Nickerie tot Albina en ook de koe van zondag en ook de koe van maandag tot en met zaterdag, ervan overtuigd is dat mevrouw Paragsingh veel verdenkingen van partijdigheid en VHP gelieerdheid op zich heeft geladen dan is het toch vreemd dat de president daar geen rekening mee wil houden? Hij kiest juist voor haar vanwege de bezwaren in de samenleving. Wie trekt het in partijpolitiek? De ABOP of de VHP? Waarom is men zo naïef in Suriname en stinkt men zo makkelijk in de tjutya van de VHP-spindoctors?
De samenleving heeft geen bezwaar tegen een Hindostaan, geen bezwaar tegen een vrouw, geen bezwaar tegen iemand uit de interne gelederen van het Openbaar Ministerie (OM), maar de samenleving heeft bezwaar tegen mevrouw Paragsingh zelf.
Degene die het bezwaar van de samenleving vertolkt aan de regeringstafel is Ronnie Brunswijk, ook voorzitter van de ABOP. En wat doet de VHP op een hele gemene manier? De spindoctors van de VHP brengen het alsof de ABOP tegen de benoeming is omdat Brunswijk een mati daar wil hebben. Brunswijk is in de val gelokt want hij heeft helaas met zijn halve verklaringen nimmer helder verschaft wat zijn oplossing was. Zijn bezwaar tegen Paragsingh kon je zelfs aan zijn lichaamshouding zien. Maar zijn oplossing heeft niemand geweten.
Hier gebeurt in de samenleving hetzelfde als wat voor de verkiezingen met de NDP/Bouterse is gebeurd namelijk dat de spindoctors verhalen verspreidden en iedereen ging elkaar napraten en wij weten in welke val wij met zijn allen zijn ingelokt, juist ja in de tunnel van Chan.
Nu lijkt iedereen elkaar na te praten dat Brunswijk, vanwege zijn verleden en alle vermoedens van betrokkenheden, een mati daar op de stoel van de pg wil hebben.
De aandacht van de discussie over de kwalificaties van mevrouw Paragsingh is kundig afgeleid door de VHP en zo worden wij in een nieuwe foute tunnel ingelokt en die is de tunnel van een besmeurde OM van mevrouw Paragsingh.
Dat mevrouw Paragsingh niet in aanmerking mag komen voor de definitieve benoeming ligt geheel aan haarzelf. Zij leeft niet op een andere planeet, zij zou toch moeten weten waar men haar van verdenkt en welke verwijten er worden gemaakt. Zo’n diep wantrouwen in het OM is er nooit eerder in de 50 jaar geweest. Iemand die in 2-3 jaar dit voor elkaar krijgt en daar Oost-Indisch doof voor is geeft blijk van incompetentie en heeft geen voeling met samenleving. Het OM moet een veilige haven zijn voor de gemeenschap. De pg moet het boegbeeld daarvan zijn. Mevrouw Paragsingh is noch een veilige haven noch een boegbeeld.
De discussie in Suriname moet nu breder gevoerd worden. De president doet er goed aan om alle partijen te horen en zelf deze benoeming uit partij politieke sfeer te trekken. Tenzij deze benoeming voor hem in een breder ‘schaakspel’ van hem past. Mevrouw Paragsingh zou er beter aan doen om 30 jaar carrière niet verder te laten besmeuren, zich niet te laten lenen voor de machinaties van de VHP en deze beker aan haar voorbij laten gaan. Dan redt zij SU en ook haar eigen imago.
De Surinaamse samenleving – media, maatschappelijke organisaties, politieke partijen – moet aan de noodrem trekken en een bredere discussie eisen bij de benoeming van de pg.
Hikmat Mahawat Khan
