Omdat het noodzakelijk is te reageren op dit artikel van een onbekende naïeveling en gelukzoeker die wordt gebruikt om een zeer ernstig voorval binnen het Surinaams politieke moeras te ontkrachten met een verhaal over aardappelen en uien, is betreurenswaardig.
Dat dit voorval inderdaad lijkt op een sprookje voor de omgeving van Chan, geeft aan hoe slecht de persoon van Chan bekend is bij zijn volgers en hoe onnozel zij zijn. Laat hij dit komen ontkennen. Als de schrijver van dit artikel door mij serieus zou worden genomen dan kon ik meer tijd besteden aan die onsamenhangende beweringen.
Wat Van der San heeft gezegd is rechtstreeks wereldkundig gemaakt en vastgelegd en als iemand denkt daarop te kunnen reageren, om zoals bij alle schandalen onder Chan het accent te verschuiven, dan is dat de modus operandi. Ik heb verder geen behoefte om op die resterende onzin te reageren.
Denk niet dat je met deze poging Chan welwillend tegemoetkomt. Hij weet beter, dus maak geen slapende honden wakker. Mijn relaas is gebaseerd op feiten die onomstotelijk vaststaan en zich hebben voorgedaan.
Het gaat niet eens om deze gebeurtenissen maar om een beschouwing over hoe wij in Suriname hierin terecht zijn gekomen door een persoon die blijkbaar een blokkade heeft en daardoor het land naar de afgrond stuwt.
In mijn beschouwing heb ik de jaren 2016, 2017 en 2018 onder de loep genomen. Rest 2019 als het noodzakelijk wordt. Er is een Surinaams spreekwoord “Yu na sribi ye no sabi san e hati ai”.
Eugène van der San
