Het volk is – terecht – niet blij met de vele onnodige reizen van president Santokhi en nu zeker niet midden in een crisis met de vakbonden, maar zoals wij in Suriname zeggen wan ogri kan tyari wan bun of zoals Johan Cruijff het zei “elk nadeel heeft een voordeel”.
Het voordeel van de reis is deels al te zien en het ander deel moeten wij nog horen hoop ik:
1. Brunswijk als waarnemend president heeft oplossing kunnen brengen
2. Eindelijk is de tjutya van de 150 visvergunningen opgelost
Brunswijk als waarnemend president
De afwezigheid van Santokhi kwam heel goed uit voor de samenleving want Brunswijk blijkt een betere president te zijn als het gaat om het contact met de samenleving. Brunswijk is tenminste naar buiten gekomen bij het bezoek van de vakbondsleiders en heeft hen te woord gestaan. Net als vorig jaar trouwens.
Santokhi is alle keren totaal niet naar buiten gekomen en Santokhi lijkt de “kwade genius” te zijn achter de intimidatie en het ontslag van de heren Gentle en Hellings. Brunswijk daarentegen gaf onomwonden aan dat intimidatie van Revelino Eijk niet aan de orde is en niet zal gebeuren. Brunswijk heeft zelfs meer bereikt in 1 dag dan Santokhi in een week. Brunswijk heeft creativiteit getoond en een bod kunnen leggen waarmee er beweging is gekomen bij de vakbonden.
In dit opzicht is het goed dat Santokhi op reis is want die takru heeft tenminste iets goed opgeleverd voor het volk.
Voor de goede orde, Brunswijk mag wat meer de hand in eigen boezem steken en minder met de show bezig zijn. Hij mag zich afvragen waarom het zover is gekomen met de besluiten rond de btw en met zijn eigen rol rond de goud- en houtsector. Maar voor nu zou ik zeggen tel uit jouw winst van de afwezigheid van Santokhi.
Tjutya van de 150 visvergunningen
Een ander voordeel van de reis van Santokhi met zijn Caricom-collega’s in 1 vliegtuig naar Riyadh is dat hij nu tijdens die lange reis in de zilveren buis en in de mooie lobby van het 5-sterren hotel met een lekkere kebab een tête-à-tête kan hebben met Irfan Ali en dan die hele tjutya van die 150 visvergunningen in één keer kan oplossen. Er zijn dus genoeg momenten om effe simpel oog in oog met Irfan te praten en de zaak op te lossen zodat Irfan dan direct een WhatsApp-bericht kan sturen naar zijn vicepresident om te zeggen dat die tori klari is en kba nanga al dat besmeuren van Suriname.
En nu hopen dat Santokhi ook snel een WhatsApp-bericht stuurt naar CDS en Biemla en Faried met het goede nieuws dat hij op presidentieel niveau succes heeft bereikt en dat de kortste route naar het buurland niet perse per backtrack boot loopt maar via een luxe Boeing 777 via Saoedi-Arabië, het land met veel heiligheden voor een deel van de gemeenschap die hij steeds minacht. Santokhi kan dan als eerste succes van zijn reis melden: “150 visvergunningen zijn binnen. Kijk mij, ik ben een president die zelfs in een woestijn kan vissen”.
In alle ernst
Voor alle sceptici die niet willen geloven dat het zo simpel opgelost kan worden het volgende. In alle ernst, hoe moeilijk kan het zijn om even naast Irfan te gaan zitten en in 5 minuten te zeggen dat hij nooit 150 visvergunningen heeft beloofd. Het gaat niet per se om het aantal (die 150) en ook niet om visvergunningen, maar om het idee van leugen of geen leugen. Dit is het symbool geworden van misleiding en bedrog. Dit voorval is een bewijs en is exemplarisch voor het falend buitenlandbeleid en van een mislukte relatie met het buurland. Hoe bestaat het dat Santokhi en Ramdin dit nooit hebben kunnen oplossen. Zoiets simpels: heb je het beloofd of niet?
Hikmat Mahawat Khan
Noot: advies aan Santokhi en Ramdin om wat etiketten bijscholing te nemen bij de volgende reis. Houd je handen uit jouw zak, zit rechtop en houd je schoenzolen op de grond. En advies aan CDS, let goed op wat voor foto’s jullie de wereld insturen. Maak je zelf zoveel belachelijk als je wilt, maar bewaak de eer van het land.
