Toen er jaren geleden een coup gepleegd werd waren velen, waaronder ook ik als kind, vol verwachting van het goede dat ons te wachten zou staan. De oude etnische politiek had gefaald, dappere militairen waren opgestaan, en er zou iets nieuws komen. Het zou allemaal wel weer goed komen in ons land. Helaas, zitten we na ruim veertig jaar nog steeds te sukkelen en lijkt de oplossing verder weg dan ooit.
Het is nu niet interessant meer om op te rakelen wie allemaal fouten heeft gemaakt, en hoe het anders zou moeten zijn gegaan, toen, 40 jaar geleden. Het is veel interessanter te kijken naar de fouten die we nu op dit moment nog steeds maken, en dreigen te zullen maken, tegen beter weten in, want onze geschiedenis had ons wijzer moeten maken. Nu weet ik ook wel dat onze ware geschiedenis niet onderwezen wordt op school, men beperkt zich slechts hoofdzakelijk tot de slavernij en andere zaken die voor 1975 hebben plaatsgevonden. Verder moeten de leerlingen wat jaartallen en namen uit hun hoofd leren, en dat is het dan. Wat na 1975 heeft plaatsgevonden wordt amper besproken. Helaas is dat juist de geschiedenis die nu impact heeft op ons dagelijks leven.
Want wat er toen fout is gegaan, dreigt zich op dit moment te herhalen. De grootste fout ligt namelijk niet bij de machthebbers toen en nu, de grootste fout ligt bij de bevolking die niet besefte dat de werkelijke verandering niet gerealiseerd kan worden door een soldaat met een uzi. De verandering ligt bij onszelf. En zolang wij blijven vastzitten in een verouderde denkwijze, zal er nooit een verbetering in ons lot komen.
Wat zijn de overeenkomsten tussen toen en nu? Inderdaad, de ontwikkeling van het land stagneerde, corruptie vierde hoog tij, er “was geen enkel vooruitzicht dat de komende verkiezingen verbetering zullen brengen”. Dit zijn ware historische woorden uitgesproken door een van de kersverse militaire leiders 42 jaar geleden. En hoe waar dat toen ook geweest mag zijn, deze woorden gelden heden nog steeds. “Er is geen vooruitzicht dat de komende verkiezingen verbetering zullen brengen” zegt dus eigenlijk dat het volk niet in staat zou zijn zelf een goede regering te kiezen, anders zeg je zoiets niet.
En of dat nou wel of niet zo bedoeld is, het is op zijn minst de discussie waard ons af te vragen of het volk toen (en nu nog steeds) niet in staat geweest was een goede regering te kiezen. Maar wat de uitkomst van zo een discussie ook zou zijn, in beide gevallen was een coup niet nodig. Want als het volk niet in staat is zijn eigen leiders te kiezen, dan los je het probleem niet op met wapens. Immers met of zonder coup, het volk blijft onmachtig een goede regering te kiezen of te ondersteunen. Aan degenen die nu heel erg boos op mij worden, vraag jezelf af of het goed gaat met het land, indien het antwoord ja is, dan heb je helemaal gelijk om boos op mij te worden. Voor hen die nee zeggen, het gaat dus niet goed in het land, denk na over deze woorden en wat kunnen wij doen om ons land te verbeteren.
Ik weet niet meer wie de leider was die bovengenoemde uitspraak deed, maar hoe kwetsend het ook moge zijn, deze militair had gelijk! Want na bijna vijftig jaar kunnen we geruststellen dat wij als natie nooit in staat zijn gebleken een goede leider voort te brengen, en al helemaal niet om deze te kiezen! En als we dan beseffen dat we nu nog steeds niet klaar zijn voor de grote verandering die Suriname nodig heeft, omdat we simpelweg nog steeds geloven in de oude politiek, dan is het helder waarom het 40 jaar geleden ook niet gelukt is.
Wat kunnen wij als volk nu doen?
Geweld lost niets op, en is ook niet nodig. Waarom op straat gaan, demonstreren, of een coup plegen als we alle gelegenheid hebben om rustig naar het stemhokje te gaan. Waarom geloven dat als we opnieuw op dezelfde incapabele politieke partij stemmen ze het nu ineens wel goed zullen doen? Waarom geloven dat een corrupte regering bij een herverkiezing niet meer corrupt zal zijn?
Maar als we dit allemaal wel weten, wil ik u vragen hier ook iets aan te doen. Wachten op een ander gaat ons probleem NOOIT oplossen, we gaan het zelf moeten doen. Volk van Suriname, sta op!
Martin van Leesten
Passie voor Suriname