41 procent van de Surinamers leeft in armoede volgens een rapport van de International Development Bank (IDB) en de Wereldbank. Hoewel dit percentage al heel hoog is, durf ik te stellen dat minstens 70 procent van de Surinamers in armoede leeft. Maar men praat er niet over, ook niet met IDB en de Wereldbank, uit schaamte! Feit is: de regering-Santokhi wordt kapot geschreven in dit nieuwste rapport.
| ADVERTENTIE |
  |
De rapportschrijvers durven met wat ze hebben aan te geven hoe incompetent deze regering is en hoe diep ze het volk hebben verarmd met hun sadistisch regeren. Het komt erop neer dat de regering-Santokhi de schamele autonomie, zelfstandigheid, van de Surinamers compleet hebben vernietigd. Zij die niet afhankelijk waren van de overheid en de corrupte instituten zijn nu nog afhankelijker geworden van de corruptie. Het Surinaamse volk is gereduceerd tot “Junkie van de Staat” oftewel ‘staatsjunkie’ die niet meer zonder de overheid en haar sadisten en haar pakketten kan.
In het plaatje hierboven uit het rapport kunnen we zien dat de armoede in Suriname net zo erg is als in Jamaica en het vele malen beter dan buurland Guyana en Barbados. Dus omdat de armoede in Guyana groter is moeten Surinamers blij zijn? Zo redeneert de ezel. De ezel vergelijkt zichzelf altijd met de dommere ezel. En de grotere ezel zal dan wijzen op succes met de herstructurering van de schulden en andere onzin. En deze adviseurs omringen de president die dan zelf alle ezelarij ook nog eens voor zoete lapis slikt en het vervolgens verkondigt in andere ezels kringen.
Er zijn volgens het onderzoek ongeveer 540.000 geregistreerde Surinamers die ongeveer 140.000 huishoudens vormen. Dit betekent dat mensen die niet als een ‘huishouden’ worden gedefinieerd, buiten het onderzoek zouden kunnen vallen. En daarom klopt dit verhaal uit dit onderzoeksrapport niet! Het percentage van de bevolking dat in armoede leeft of met extreme armoede te maken heeft is meer dan 41 procent. Hoewel dit percentage al heel hoog is, durf ik te stellen dat het percentage eerder tussen de 60-80 procent ligt.
Slechts 51 procent van de groep Surinamers die men heeft benaderd voor dit onderzoek heeft echt meegedaan aan het onderzoek. Dit is begrijpelijk, want Surinamers schamen zich voor hun armoede die in een korte tijd van drie jaar is veroorzaakt door de domme, onsamenhangende acties van deze regering. Het IMF heeft het duidelijker aangegeven, de lonen zijn te laag, de inflatie is nog steeds te hoog en de koopkracht compleet vernietigd. Dit rapport toont aan dat Surinamers uit schaamte hun mond houden over hun benarde situatie, lijdzaam hun armoede accepteren, en mak naar de slachtbank gedragen worden. Geen wonder dat de ‘tjauw min-leiding’ van de vakbonden genoegen neemt met een aalmoes!
Opmerkelijk is dat voor dit onderzoek, het Surinaamse Centraal Bureau voor de Statistiek geen toegang heeft gegeven tot zijn database en dus zijn data. Waarom niet? De onderzoeksinstantie moest uitwijken naar de database van de EBS om op basis van de database van de EBS het aantal huishoudens te identificeren. Leest u dit zelf maar na. Is er sprake van sabotage op institutioneel niveau en dus op regeringsniveau?
IDB en Wereldbank geven Chan en Co een dikke onvoldoende
Let op: de data in dit rapport is een jaar oud, dus niet meer representatief voor wat de situatie nu is. Eigenlijk moet dit rapport dus meteen de prullenbak in want het geeft een onnodig vertekend beeld van de daadwerkelijke armoede situatie. Maar ok, we houden het rapport nog even op tafel en staan erbij stil want ondanks vele tekortkomingen geven de schrijvers de regering-Chan en Co een flink pak rammel.
Het onderzoek heeft belangrijke gebieden van achterstelling aan het licht gebracht in Suriname. De schrijvers concluderen dat de gezondheidszorg en het onderwijs belangrijke beleidsprioriteiten zijn en brengen enkele verontrustende bevindingen aan het licht.
Bevinding 1: gezondheidszorg zeer dodelijk bedroevend
Een van de meest opvallende bevindingen was het gebrek aan toereikende ziektekostenverzekeringen voor huishoudens in Suriname. Vele huishoudens meldden dat ze te maken hadden met een chronisch zieke of gehandicapte huisgenoot, maar hadden geen toegang tot de benodigde medische zorg vanwege financiële beperkingen. Dit legt een dringende behoefte bloot aan investeringen in de gezondheidszorginfrastructuur en het vergroten van de toegang tot ziektekostenverzekeringen in het land. Het is essentieel dat mensen de medische hulp krijgen die ze nodig hebben, zonder zich zorgen te hoeven maken over de financiële gevolgen. Iedereen wist dit al. Al jaren weet men dit, ook deze regering weet het, maar men heeft er onvoldoende aan gedaan. Hoeveel baby’s zijn er overleden?
Bevinding 2: werkgelegenheidskansen slechter dan slecht
Daarnaast is ook gebleken dat veel huishoudens te maken hebben met een lage opleiding en minimale informatie-, communicatie- en technische vaardigheden. Dit heeft een negatieve invloed op de werkgelegenheidskansen van deze huishoudens en versterkt de cyclus van armoede. Om deze vicieuze cirkel te doorbreken, is investering in onderwijs en training cruciaal. Door de vaardigheden en kansen van huishoudens te vergroten, kunnen ze deelnemen aan de arbeidsmarkt en een betere economische situatie bereiken. Deze regering heeft helemaal geen inzet getoond op dit punt.
Bevinding 3: volwassen uit armere huishoudens zijn slecht ontwikkeld
Wat dit onderzoek echt interessant maakt, is het verband dat is gelegd tussen deze verschillende uitdagingen. Het bleek dat volwassenen in armere huishoudens over het algemeen minder onderwijs genoten en slechtere baankansen hadden. Dit had weer invloed op de toegang tot particuliere ziektekostenverzekeringen en internettoegang, wat essentieel is voor toegang tot informatie en het ontwikkelen van digitale vaardigheden. Het is duidelijk dat deze verschillende problemen met elkaar samenhangen en elkaar beïnvloeden.
Het rapport benadrukt ook dat ongeveer 4 op de 10 individuen in Suriname te maken hebben met aanzienlijke onvervulde behoeften op gebieden anders dan consumptie. Dit laat zien dat er dringend beleid moet worden geformuleerd om deze problemen aan te pakken en het welzijn van de bevolking te verbeteren.
Tevens is het van essentieel belang dat maatregelen worden genomen om de digitale kloof te overbruggen en ervoor te zorgen dat alle huishoudens toegang hebben tot internet en de nodige digitale vaardigheden kunnen ontwikkelen. Dit zal de toegang tot informatie en kansen vergroten en bijdragen aan economische groei en ontwikkeling in het land.
Al met al benadrukt het recente onderzoek de urgentie van het aanpakken van de achtergestelde gebieden van de gezondheidszorg en het onderwijs in Suriname. Door deze problemen aan te pakken en te investeren in de gezondheidszorg, het onderwijs en digitale inclusie, kan Suriname een betere toekomst creëren voor zijn burgers en economische vooruitgang bevorderen.
Conclusie
De regering-Chan en Co heeft het volk dieper laten vallen dan had gehoeven. Allemaal door onkunde en vooral gemakzuchtigheid. Het IMF binnenhalen heeft veel vernietigd en grote groepen Surinamers minstens 50 jaar teruggezet omdat de regering het bijbehorende sociaal programma niet op tijd heeft uitgevoerd. Immers, de president moest de wereld redden. De sadistische aanpak van Chan en Co heeft het volk verder verarmd dan nodig was. Door verergering van de armoede, waar het IMF en nu ook de IDB en de Wereldbank, duidelijke taal over spreken, heeft deze regering Suriname meer vernietigd dan goedgedaan. Deze regering geeft niet om het volk, dat is nu weer duidelijk geworden!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
