Morgen lijkt het zover. Na de Bigi Borki loop is het morgen, Bigi Bouta Dey. De grote dag is aangebroken voor Suriname. Ik denk niet dat hij zich gaat aanmelden. Gebarricadeerd met wapens, een Morello rokende, zal hij wachten in zijn bastion.
Desi Bouterse, veroordeeld tot een gevangenisstraf van 20 jaar voor moord, nadert het einde van zijn juridische manoeuvres om aan gevangenschap te ontsnappen. In dit politieke schouwspel lijken de opties voor Bouterse te slinken, maar één dramatische wending blijft nog onontgonnen.
Een laatste mogelijkheid om zijn gevangenneming te vertragen, vergt aanzienlijk acteerwerk: zich voordoen als krankzinnig. Door deze rol aan te nemen, zou hij mogelijk de opschorting van zijn straf kunnen bewerkstelligen, een toneelstuk dat de grenzen van juridische en ethische kaders opzoekt.
Terwijl gratie en amnestie niet slaagden, kan Bouterse als een uitweg nog grijpen naar een dramatische interpretatie van krankzinnigheid. Of dit scenario geloofwaardig is, blijft echter twijfelachtig, en de geschiedenis van Bouterse’s politieke manoeuvres voegt een laag van onzekerheid toe aan deze laatste actie.
De cruciale vraag blijft of Bouterse erin zal slagen deze rol overtuigend te spelen. Terwijl hij het toneel van zijn juridisch drama betreedt, blijft de uitkomst onzeker, en de politieke arena van Suriname wacht op een mogelijk nieuw hoofdstuk.
In de schaduw van deze juridische en politieke manoeuvres staat Suriname voor een cruciale beslissing. De hypothese van Bouterse’s terugkeer als president in 2025, gedreven door proteststemmen tegen het huidige beleid, roept zowel serieuze zorgen als vraagtekens op.
De kritiek op de huidige president Santokhi, met zijn economisch beleid en adviseurs die hem 3 jaar verkeerd hebben geadviseerd, weerspiegelt ontevredenheid onder alle lagen van de bevolking. De arrestatie, gevangenneming, ballingschap of krankzinnigheid of welke andere boetedoening of streek van Bouterse zal niet ertoe leiden dat men Chan als de redder of held gaat zien.
Chan heeft niets gered
Had Chan naar zijn betere adviseurs geluisterd en gehandeld door het volk niet sadistisch te laten lijden, door zelf met de schuldenaars te onderhandelen in plaats van lui en vooral gemakzuchtig IMF het allemaal te laten bepalen, dan was hij nu, door de zaak Bouterse nog eens goed af te handelen, een ware held geweest. Immers, hij heeft toen als hoofd van de recherche de onderzoeken gedaan over de 8 decembermoorden, zoals hij dat zelf vertelt in het boek “Chan, We gaan Suriname Redden”. Chan heeft helaas niet kunnen redden, zoals het er nu naar uitziet. Chan heeft wel meer geleend. Chan heeft zo helaas onnodig al z’n eigen ramen ingegooid.
Chan had de beste president van Suriname ooit kunnen worden als hij de bevolking niet zo had gepolariseerd, in z’n eigen bromtji dyari, gif had gespoten, en vooral de monetaire crisis beter had beheerst door meer aandacht te besteden aan Suriname in plaats van Caricom haantje de voorste, als voorzitter, te spelen. De Caricom aanstellerij heeft Suriname nul komma nul opgeleverd, maar zijn verwaarlozing van Suriname speelt Bouterse in de hypothese van een proteststem van het Surinaamse volk wel goed in de hand waardoor NDP sterker terug kan komen.
Wat heb je bereikt Chan, je had alle troeven in handen. Het hele Surinaamse volk, alle etniciteiten stonden achter je, en toch heb je het totaal verknald omdat je hebt geluisterd naar sadistische cijfer autisten. Wat heb je bereikt als je straks je geweldig prudent beleid niet kan voortzetten omdat het volk je wegstemt? Antwoord: geen ene bal! Ook niet die ballen waar Spong het over heeft.
Echter, de vraag of Surinamers een terugkeer van Bouterse accepteren, blijft in balans met de weerstand tegen een potentieel schadelijke ontwikkeling.
De rol van andere politieke partijen wordt vitaal. Zullen zij samenwerken tegen een terugkeer van Bouterse, of zullen ze verdeeld blijven? De komende jaren zullen onthullen in hoeverre deze partijen bereid zijn samen te werken voor het welzijn van Suriname en dus principieel niet met de NDP gaan samenwerken.
Dwaalt Suriname af richting de charme van Bouterse, of zal het een eigen koers bepalen? De politieke scène in Suriname blijft onvoorspelbaar, maar het vermogen van Surinamers om de rust te bewaren in deze turbulentie zou de sleutel tot stabiliteit kunnen zijn.
Opmerkelijk is dat ondanks de zogenaamde populariteit van Bouterse, zijn naam niet massaal aan de nieuwe generaties wordt doorgegeven. Er lopen na 40 jaar nog steeds geen grote aantallen Desi’s in de verschillende etnische groepen rond. Als men zoveel van Bouterse zou houden zou je dit wel mogen verwachten. Dus kunnen we concluderen dat Desi helemaal niet zo populair is. Gelukkig blijft het voorlopig bij een paar Bouterse fanaten in de Surinaamse samenleving die ook aan het einde van hun Latijn zijn. En maar goed ook want met het einde van de meervoudige crisis na crisis creërende en beladen periode Bouterse komt eindelijk ook een einde aan een hele groep Bouterse dienaars in binnen- en buitenland, die samen met hem ‘bejaardheidsverschijnselen’ vertonen.
Een land heeft vaak een nieuwe generatie nodig van top to bottom om te kunnen floreren naar volle potentie.
De tijd voor een ander Suriname breekt aan, de grote schoonmaak is begonnen, ook al zou Bouterse zich krankzinnig voordoen.
In Frankrijk is er recent een premier benoemd van 34 jaar jong. Hoelang moet Suriname nog wachten op een 34-jarige president? Oudjes, aub opschuiven met de rolator voor de goal, er komt een nieuwe generatie Surinamers aan.
Aldus een subtiele observatie te midden van dit politieke spektakel.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
