Er schijnt een nieuw wetsvoorstel in de maak te zijn in Suriname. Dit luidt als volgt: “Alle politiek gelieerde criminelen mogen het land onverhinderd verlaten, ongeacht hun veroordelingen, uitgesproken vonnissen en criminele intenties en daden.” Het schijnt dat er binnenkort gestemd zal worden en dat de wet met een grote meerderheid in het parlement aangenomen zal worden. Daarna zullen meerdere passages uit de grondwet worden geschrapt.
De angst is dat, na deze grondwetherziening, de grondwet van Suriname uiteindelijk uit Ă©Ă©n of twee alinea’s zal bestaan, een unicum in de wereld als het land met de meest samengevatte grondwet. Alleen het stuk over het evenredige kiesstelsel zal voorlopig blijven bestaan en vetgedrukt worden in de grondwet, omdat de Viagra-partijen daar hard voor hebben gevochten door een strovrouw in te zetten, vooral omdat het tot stand is gekomen met medewerking van een met vriendjes gevuld Constitutioneel Hof.
Niemand vraagt er iets over. Geen journalist durft de vraag aan de autoriteiten te stellen, verheldering te eisen, geen parlementariĂ«r die vragen stelt, opsporingsdiensten zijn druk bezig met de kippendief. Alleen Angelic del Castilho van DA’91 durft aan de juiste kant van de wensbare Surinaamse samenleving te staan; zij stelt wel de vragen die gesteld moeten worden. Is de complete Surinaamse magistratuur een farce, een klucht, of zoals Surinamers het zouden zeggen, “een fatu”?
Hoe kan het dat Desi Bouterse is gevlucht? En waar is hij? Belt hij met zijn vrouw? Er is ook onvoldoende inzet vanuit de autoriteiten om de Desi-vluchtzaak naar de samenleving te verhelderen. Krijgt men geen opdracht hiertoe of is men gewoon inert en murw geslagen in Suriname? Schande, schande, schande. Ondertussen heeft de ‘Vlucht-President’ Santokhi weer een afleiding gevonden voor Surinamers (lees: verboden boeken).
In de afgelopen weken heeft Suriname te maken gehad met een opmerkelijke situatie die zowel verbijstering als verontwaardiging heeft veroorzaakt. Ondanks de verontrustende gebeurtenissen rond de ontsnapping van ex-president en veroordeelde massamoordenaar Desi Bouterse, heerst er een oorverdovende stilte in het land. De autoriteiten zwijgen, de bevolking lijkt doofstom en de hele situatie roept vragen op over de verantwoordelijkheid voor deze justitiële blunder van de eeuw.
Het is geen geheim dat Bouterse, in het verleden veroordeeld voor zijn betrokkenheid bij de Decembermoorden in 1982, een controversiële figuur is in de Surinaamse politiek. Als leider van de op één na grootste politieke partij heeft hij ondanks zijn veroordeling nog steeds aanzienlijke invloed en volgelingen. Het feit dat hij kon ontsnappen zonder de minste weerstand van de autoriteiten werpt een schaduw op het geloofwaardigheidsniveau van het Surinaamse rechtssysteem.
De vraag die op ieders lippen brandt, is hoe de vlucht van Bouterse mogelijk was. Hoe kon een ex-president die veroordeeld is voor zulke ernstige misdaden ongemerkt het land verlaten? Welke personen of instanties waren verantwoordelijk voor deze grove justitiĂ«le fout? En nog belangrijker, waarom is er zo’n oorverdovende stilte rondom deze kwestie?
De onverschilligheid van de autoriteiten, inclusief de president, minister van Justitie, het Openbaar Ministerie, de procureur-generaal en zelfs de magistratuur, is op zijn zachtst gezegd zorgwekkend. Het uitblijven van verklaringen en acties roept twijfels op over hun integriteit en hun vermogen om verantwoording af te leggen voor de veiligheid en het welzijn van het Surinaamse volk. De herhaalde stilte creëert een gevaarlijk precedent dat duidelijk maakt dat zelfs politieke figuren met een verleden van geweldpleging niet langer ter verantwoording worden geroepen.
Maar het is niet alleen de stilte van de autoriteiten die verontrustend is. Het volk lijkt ook te lijden aan doofstomheid en ziende blindheid met betrekking tot deze kwestie. De zogenaamde “blinde loyaliteit” aan Bouterse en zijn politieke partij heeft de Surinaamse samenleving verlamd en belet dat er openlijk vragen worden gesteld over de situatie. Het lijkt erop dat angst en politieke verdeeldheid de overhand hebben genomen, waardoor kritisch denken en urgentie worden onderdrukt.
Het Surinaamse volk verdient echter antwoorden op zijn vragen. Ze verdient een transparante en verantwoordelijke regering die het belang van gerechtigheid en veiligheid boven alles stelt. Ze verdient een justitieel systeem dat misdaden niet onbeantwoord laat en garant staat voor de rechtsstaat.
De stilte na de storm van de ontsnapping van Bouterse is een wake-up call voor zowel de autoriteiten als het volk van Suriname. Het is tijd om de stilte te doorbreken, om vragen te stellen en om verantwoording te eisen. Het gaat niet alleen om de vlucht van Ă©Ă©n man, maar om de geloofwaardigheid en integriteit van een heel land. Het is een moment om samen te komen als natie en te streven naar gerechtigheid en rechtvaardigheid voor allen.
Laten we niet stilzwijgend blijven toekijken terwijl de fundamenten van onze samenleving worden ondermijnd. Laten we onze stem verheffen en vechten voor een beter Suriname, waar verantwoordelijkheid en transparantie geen luxe zijn, maar een essentiële pijler van ons bestaan.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
