Volgens een multidimensionaal armoedeonderzoek van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB) en de Wereldbank leeft ruim 40 procent van de Surinamers in armoede. In bepaalde districten loopt dit percentage voor kinderen op tot 70 procent. Dat betekent dat deze gezinnen geen adequate toegang hebben tot schoon drinkwater, onderwijs, gezondheidszorg, voedselvoorziening, enzovoort. Recent heeft de regering aangekondigd de stroomtarieven met 61 procent te verhogen.
In maart komt de eerste harde klap van 41 procent. Deze verhoging zal vooral gezinnen treffen met een laag stroomverbruik. De groep die tot 400 kWh gebruikt, zal moeten opdraaien voor de verspillingen van de NV Energiebedrijven Suriname (EBS) en het wanbeleid van deze regering. Met deze maatregel neemt het risico op armoede en sociale uitsluiting steeds meer toe.
Dubbele slag voor de gezinnen
De gezinnen zullen vanaf maart niet alleen de eerste verhoging van de tarieven moeten betalen die 41 procent bedraagt, maar ook de verhoging die komt door de aanpassing van de wisselkoers van SRD 30 naar SRD 36 voor US$ 1. De regering heeft immers besloten om SRD 2 miljard aan subsidie af te wentelen op het volk. Die SRD 2 miljard zal van het volk gehaald worden.
Situatie reeds onhoudbaar
Voor veel gezinnen is de situatie in het land al lange tijd onhoudbaar. De hoge inflatie (een van de hoogste ter wereld), de algemene stijging van de kosten van levensonderhoud, de hoge rente die wordt betaald voor kleine leningen, de stijging van de huurprijzen, de stijging van de tarieven voor bus- en bootvervoer, de toename van de werkloosheid en de enorme stijging van de prijzen van nutsvoorzieningen hebben in deze regeerperiode hun tol geëist.
De gevolgen voor het dagelijks leven van gezinnen, bedrijven en de maatschappij in het algemeen zijn duidelijk en evident. Deze maatregel van de regering zal opnieuw een golf van prijsstijgingen veroorzaken. Hoeveel het volk nog kan verdragen is maar de vraag.
Situatie in het land wordt steeds slechter
De afgelopen drie jaar zijn uiterst moeilijk geweest voor duizenden gezinnen. Vooral gezinnen in het binnenland, waarvan grote delen al in armoede leven, en de lagere middenklasse proberen elke maand weer de eindjes aan elkaar te knopen. Het fenomeen van steeds meer kinderen die zonder een broodje naar school gaan, neemt zichtbaar toe. Ook de vernietiging van de medische zorg en het onderwijs in het land door deze regering maken het steeds moeilijker voor die gezinnen.
Mensen met een beperking, mensen met chronische ziekten of een handicap moeten zich bijna elke maand op de stoep van de president of vicepresident bevinden om op te komen voor de ondersteuning die zij moeten krijgen. Deze groepen zijn bijna tot bedelaars gemaakt. Steeds meer ouders kunnen de stijgende kosten van hogere opleidingen voor hun kinderen niet meer aan. Ze kunnen het inschrijvingsgeld of de kosten voor het studentenverblijf van hun kinderen niet meer betalen.
Onlangs heeft de regering weer de huur van het studentenverblijf op Anton de Kom Universiteit van Suriname (AdeKUS) verhoogd. Voor deze gezinnen zullen de verhoogde stroomrekeningen niets meer dan ellende met zich meebrengen. Velen zullen zich het hoogstnoodzakelijke niet meer kunnen veroorloven.
Geen directe en ingrijpende maatregelen naar EBS toe
Het ergste is dat de regering nog steeds verzuimt om ingrijpende maatregelen bij EBS zelf te treffen. Alle accountantsrapporten wijzen al uit hoeveel corruptie, bevoordeling, regelarij en verspilling in dat bedrijf voorkomt. De regering weigert vanwege politieke redenen om dat eerst aan te pakken en het bedrijf grondig door te lichten.
Ook schijnt de regering geen oor te hebben voor het maatschappelijk middenveld, dat consequent heeft aangegeven, dat we meer betalen dan de kostprijs. De rol van Staatsolie bij het overfactureren en overvragen moet ook uitgewerkt en aangepakt worden. De vraag is hoe de regering daarmee zal omgaan? De onderzoeksrapporten van YWAI en Jacobs zijn daar. De regering schijnt moedwillig de inefficiënties bij het bedrijf in stand te houden. Verder is het akelig als de energieprijs van ons land vergeleken wordt met de prijzen in de buurlanden. Hebben de buurlanden een stuwdam?
Deze regering zou zich dood moeten schamen. Met de hoge prijzen voor goud en olie die zij al langer dan drie jaar ontvangen, het niet betalen van schulden en constant invoeren van lastenverzwarende maatregelen, heeft zij toch geen ontwikkeling kunnen realiseren. Alleen de armoede en ellende nemen toe in dit land. Zelfs de laatste druppel bloed van het volk wordt met deze maatregel uitgeknepen.
Ann Sadi
DNA-lid van de NDP-fractie
