Kruipende magistratuur van Suriname, u heeft het en krijgt het alleen maar drukker de komende tijd zolang Chan president blijft. Kruipende magistratuur, na de vlucht van De Haan die de Marowijnerivier overzwom, na de verdwijning van de Surinaamse Michael Jackson, ex-president Bouterse, na de onthullingen van Twa Twa Slooten over hoeveel geld Abrahams heeft gegoocheld, nu weer een zaak op een dienblad, het vertrek van Telesur diva Mike Antonius MSc MBA (Suriname barst van de academische titels onder de witte boorden).
Na de vlucht van de Haan die de Marowijne rivier overzwom, na de verdwijning van de Surinaamse Michael Jackson ex-president Bouterse, na de onthullingen van Twa-Twa Slooten over hoeveel geld Abrahams heeft gegoocheld en hoe de NDP’ers baden in geld van het volk van Suriname, nu weer een mooie zaak op een dienblad.
Een zeer opmerkelijke ontwikkeling; waarom is Mike Antonius, de telefoondiva van Suriname, zo plotseling vertrokken bij Telesur, ondanks een geweldig salaris, geweldige verhalen over wat hij allemaal voor geweldigs heeft gedaan bij Telesur, en nog meer grootse verhalen. Aan welk touwtje heeft Potros Chan dit keer getrokken? En wat is er precies aan de hand? Is een frauduleuze NDP’er betrapt en opgehoepeld in ruil voor een integere, controleerbare VHP’er? Of is de ene crook vervangen door een andere crook? Wat heeft het volk van Suriname aan deze stoelendans? Is de corruptieaanpak van Potros Santokhi betrouwbaar?
Nu er een grote fraude van SRD 71 miljoen, ongeveer 2,5 miljoen euro, is toegegeven door Telesur, is de vraag: hoe kon dit gebeuren en wie is er uiteindelijk verantwoordelijk voor? Nu lijkt weer een witte boord, Mike Antonius, de dans te ontspringen. Wat is er geregeld? Wat gaat de doofpot in en springt uit de doofpot weer naar buiten? Regering, Suriname wil duidelijkheid. Sang na tori bij Telesur?
Ik begrijp dat iemand is opgepakt, maar wie is er allemaal bij betrokken? En hoe kon dit allemaal plaatsvinden? En waarom is de leiding van Telesur niet verantwoordelijk gesteld voor deze en waarschijnlijk meerdere fraudes? Waarom komt Mike Antonius er nu mee weg? Hoort deze man niet in voorarrest te zitten in Santo Boma en zijn paspoort in te leveren?
En ik durf te stellen dat als er SRD 71 miljoen gefraudeerd kon worden bij Telesur onder leiding van de baas Mike Antonius en zijn top- en floormanagers, dat er in ieder geval sprake is van een georganiseerde groep personen die precies wisten waar de gaten in de (administratieve) organisatie zaten in de organisatie, anders kun je zoiets niet doen.
Geld is een eenvoudig middel. Je kan het altijd traceren naar de personen die het hebben doorgesluisd. Wat is de rol van de interne controle geweest? Wat is de rol van de interne maar ook de externe accountant geweest? Waarom werd het geld overgemaakt? Wie maakte het over? Naar welke rekeningen werd het overgemaakt? Bij al deze vragen zullen er personen opduiken en ik voorspel dat de organisatie een brede en diepe organisatie is.
Zoiets doe je niet één keer. Zoiets doe je ook niet alleen, en er zullen veel meer fraudezaken in de afgelopen periode hebben plaatsgevonden waar het volk van Suriname niets van heeft gehoord. Alles is onder de matten van Telesur en de toenmalige politiek, 10 jaar NDP, geveegd en nu komt het naar boven!
En waar is dat geld naartoe gegaan? Alles wat bij Telesur gestolen is? En is Mike Antonius met zijn top- en floormanagers medeplichtig? Moet hij terechtstaan voor zijn roekeloze leiding? Moeten niet alle contracten en boeken (dus de boekhouding) van de afgelopen 10 jaar door een forensisch team onder de loep genomen worden?
Telesur Raad van Commissarissen, allemaal medeplichtig?
En dan hebben we al die geweldige RvC’s, raden van commissarissen, van Suriname. Die moeten alles controleren in het bedrijf namens de aandeelhouders, maar doen ze dat en doen ze het goed? Hoe kan het dat er een grote fraudezaak mogelijk was bij Telesur, zat de RvC te snurken? We zagen dit al eerder bij de SLM en ook in de zaak Blauwmeer bij de Surinaamse Bank, bij de Centrale Bank van Suriname, wat doen deze Raden van Commissarissen (RvC) eigenlijk voor werk? Wat controleren ze als er zoveel misgaat? Wie zijn deze RvC-leden en horen die niet ook in Santo Boma?
Overheidsbedrijven, de honingpot voor fraudeurs
In ontwikkelingslanden bevinden overheidsbedrijven zich vaak in het oog van een storm van corruptie en fraude. Zo ook in Suriname. Het gebrek aan transparantie, goed bestuur en doeltreffende controlesystemen creëert een omgeving waarin malafide praktijken floreren. Deze instellingen worden vaak gebruikt door politieke elites als instrumenten voor zelfverrijking en nepotisme, waardoor de lijnen tussen het publieke belang en persoonlijke belangen vervagen.
Overheidsbedrijven in ontwikkelingslanden opereren vaak in een sfeer van geheimhouding en een gebrek aan verantwoording. Zonder heldere informatiestromen is het voor stakeholders moeilijk om toezicht te houden op de activiteiten en prestaties van deze entiteiten.
Onvoldoende definiëring van rollen en verantwoordelijkheden
De taken van het bestuur en de raad van commissarissen zijn vaak niet duidelijk gedefinieerd. Dit gebrek aan duidelijke rolomschrijving en verantwoordelijkheidskaders creëert verwarring en maakt het moeilijk om betrokkenen verantwoordelijk te houden voor hun handelen.
Uitgeholde checks and balances, gebrekkige soft en hard controls
Interne controles, zowel ‘soft’ (bijvoorbeeld ethiek en cultuur) als ‘hard’ (operationele procedures en financiële controles), zijn vaak onvoldoende ontwikkeld of worden genegeerd. Dit zorgt voor een omgeving waarin fraude en corruptie ongestraft kunnen plaatsvinden.
Verzwakte auditfuncties, onvoldoende accountantstoezicht
De rol van zowel interne als externe audits is vaak uitgehold. Interne auditors missen vaak de onafhankelijkheid en middelen om effectief te opereren, terwijl externe auditors soms onder politieke druk staan en daardoor hun onafhankelijkheid verliezen.
Zowel interne als externe accountants bevinden zich vaak in een positie waarin hun effectiviteit wordt belemmerd door politieke inmenging en een gebrek aan ondersteunende infrastructuur. Dit maakt het moeilijk om accuraat en tijdig financieel toezicht te houden.
Gebruik van staatsbedrijven als vehikels voor zelfverrijking, nepotisme en georganiseerde misdaad
Politieke elites gebruiken staatsbedrijven vaak als instrumenten voor zelfverrijking. Door middel van complexe maar ondoorzichtige financiële transacties en deals worden publieke middelen omgeleid naar persoonlijke rekeningen. Politici benoemen vaak vrienden en familieleden op belangrijke posities binnen overheidsbedrijven. Dit zorgt niet alleen voor incompetente leidinggevenden, maar creëert ook een cultuur van loyaliteit boven bekwaamheid, wat de effectiviteit van deze instellingen verder ondermijnt.
Gezien de systematische aard van de corruptiepraktijken en het netwerk van betrokkenen, kan er gesproken worden van een vorm van georganiseerde misdaad. Dit netwerk functioneert als een ware criminele organisatie met als doel het uitputten van publieke middelen voor persoonlijk gewin.
Gevolgen voor land en volk, economische terugval en verminderde publieke dienstverlening
De inefficiëntie en corruptie binnen overheidsbedrijven hebben verwoestende effecten op de economie. Gebrekkige levering van essentiële diensten, zoals energie en watervoorziening, belemmert economische groei en vermindert de levenskwaliteit van de burgers.
Corruptie leidt tot een tekort aan cruciale publieke middelen, wat resulteert in verslechterde diensten, van gezondheidszorg tot infrastructuurprojecten. Dit heeft directe negatieve gevolgen voor de burger, vooral de meest kwetsbare groepen.
Verlies van publiek vertrouwen
Het aanhoudende misbruik van overheidsbedrijven ondermijnt het vertrouwen van het publiek in de overheid en de politiek. Dit leidt tot desillusie en een afnemende bereidheid van burgers om belasting te betalen of deel te nemen aan democratische processen.
Oplossingen en aanbevelingen, versterken van governance en transparantie
Er moet een rigoureuze hervorming plaatsvinden om transparantie en verantwoordingsmaatregelen te verbeteren. Dit omvat het publiceren van gedetailleerde financiële rapporten en het oprichten van onafhankelijke toezichtsorganen.
Duidelijke taakomschrijvingen en verantwoordelijkheden
Het duidelijk definiëren van de rollen en verantwoordelijkheden van bestuursleden en commissarissen kan helpen bij het vaststellen van verantwoordingsmechanismen en het beperken van bevoegdheidsmisbruik.
Herstellen van audit- en controlefuncties, strijd tegen nepotisme, ontwikkelen van een anti-corruptieprogramma
Zowel interne als externe auditfuncties moeten worden versterkt, met volledige onafhankelijkheid en adequate middelen om hun taken effectief te kunnen uitvoeren. Regelmatige en onbevooroordeelde audits kunnen discrepanties tijdig aan het licht brengen. Het implementeren van strikte anti-nomineringswetten en het creëren van een meritocratisch benoemingssysteem kan helpen om de invloed van nepotisme te beperken. Het opzetten van een alomvattend anti-corruptieprogramma, ondersteund door zowel binnenlandse wetgeving als internationale samenwerking, kan helpen om corruptie binnen overheidsbedrijven aan te pakken.
Conclusie
Onder deze regering is duidelijker geworden dat overheidsbedrijven in Suriname vaak broeinesten zijn van corruptie en fraude door een gebrek aan transparantie, effectieve governance en robuuste controlesystemen. Deze entiteiten worden vaak misbruikt door politieke elites voor zelfverrijking en nepotisme, wat resulteert in georganiseerde misdaadpraktijken. Om deze aanhoudende problemen effectief aan te pakken en de economische en sociale ontwikkeling van deze landen te bevorderen, zijn ingrijpende hervormingen en internationale samenwerking noodzakelijk. Alleen door de structurele problemen aan te pakken, kan de integriteit van overheidsbedrijven worden hersteld en kunnen zij weer dienstbaar worden aan de belangen van het volk.
Heeft Potros Santokhi met het ophoepelen van Mike Antonius een duidelijk signaal afgegeven dat corruptieaanpak een agendapunt is van de VHP? Maar waarom wordt het echte verhaal dan niet gewoon publiekelijk gemaakt zoals het ook in andere landen gebeurt? Waarom wordt iedereen in Suriname beschermd behalve de kippendief?
Dan blijft de vraag; waarom is die munt van Bordo nog niet aan het OM overhandigd als mogelijk bewijs? En waar is de Surinaamse Michael Jackson van Suriname?
En nu, wat heeft zich allemaal voorgedaan bij Telesur in de tijd van Mike Antonius? Waarom is hij niet verantwoordelijk voor alles wat onder zijn bewind heeft plaatsgevonden? Mike, Peh a moni deh?
Ashwin Ramcharan
