Het blijft een bittere realiteit: de NDP is haar eigen mensen opnieuw aan het misleiden. De partij zegt dat Simons het boegbeeld is, maar wie goed luistert, hoort dat het Adhin is die over beleid spreekt. Simons is slechts het masker. Na 25 mei, wanneer de realiteit van de economie hard toeslaat, zullen velen uit de achterban zich opnieuw verraden voelen. En ditmaal niet door de tegenpartij, maar door hun eigen leiders.
NDP arki bun
Als Ashwin Adhin morgen verhuist naar de VHP, dan is het afgelopen met de NDP, die na vijf jaar helemaal ‘skeer’ is. Compleet, dede-oso, licht uit, Ocer sluiten. Dus NDP, ophouden met dom kakelen en zo je eigen achterban voor de gek houden!
De Nationale Democratische Partij (NDP) van Suriname lijkt, net als in het verleden, haar achterban wederom te misleiden. De promotie van Jennifer Geerlings-Simons als mogelijk presidentskandidaat voor de verkiezingen van 25 mei 2025 is een valse zet die op het eerste gezicht wellicht loyaal of traditioneel oogt, maar bij nadere beschouwing misleidend en dom is. De partij verkoopt een politiek theaterstuk, en het publiek – haar eigen achterban – is de dupe. Ghetto-oma Simons als presidentskandidaat moet de ‘koelie’-hatende achterban van de NDP zoet houden.
Maar hiermee los je niets op in het land. Je kunt niet met een paar grijze haren en losse tanden van een oma, met een knuffel en nog meer emotionele rommel, geloven en bidden dat zo’n slap, oud en onkundig persoon — die slechts 6,3 procent (65-plussers) van de bevolking eventueel zou begrijpen, en aantoonbaar uit een uitbuitersnest, een verkwanselaarshol komt — de monetaire malaise van Suriname gaat oplossen.
Oma Simons is net als de rattenvanger van Hamelen, de vliegenvanger van de NDP. Wat moet ze vangen? De ‘koelie’-haters van de NDP!
Ghetto-oma die volgt en nooit heeft geleid
Ja Desi, zeker Desi, leen maar erop los Desi — dat is wat de ghetto-oma van de NDP deed. Simons heeft jarenlang gefunctioneerd als voorzitter van De Nationale Assemblée, een functie die van haar vroeg kritisch, onafhankelijk en staatsrechtelijk krachtig te opereren. In plaats daarvan stond zij bekend als volgzaam, een spreekbuis van het toenmalige kabinet-Bouterse en nauwelijks in staat om parlementaire controle serieus te nemen. Terwijl Suriname financieel, institutioneel en sociaal afgleed, keek Jenny Simons toe. Geen noemenswaardige interventies, geen principiële breuken met wanbeleid. Haar voorzitterschap was een voorbeeld van politieke verlamming in ruil voor partijloyaliteit.
Een ghetto-partij met een ghetto-strategie
De NDP positioneert zich sinds haar oprichting als de stem van de achtergestelden, de vergeten buurten, de ghetto’s van Paramaribo en daarbuiten. Maar wat is er werkelijk gedaan voor deze mensen? Onder het bewind van de partij zijn diezelfde wijken verder afgegleden in armoede, criminaliteit, werkloosheid en uitzichtloosheid. Terwijl partijleiders zich verrijkten, werd de ghetto beloofd dat “hun tijd nog zou komen.”
Hoeveel NDP-partijtoppers wonen in de ghetto?
En nu, anno 2025, wordt dezelfde achterban opnieuw gepaaid — de ‘koelie’-haters. Want ook Ashwin Adhin wordt binnen de NDP gehaat. Hij mag geen president worden, want dan heeft Suriname weer een ‘koelie’ als president. En zo moet de vliegenvanger ghetto-oma Simons de NDP-achterban misleiden en zoet houden.
Met de bejaarde Simons, die allang niet meer resoneert met de jonge bevolking van Suriname — die toekomst zoekt, economische kansen, en leiderschap dat meekomt met de tijd. De cijfers spreken boekdelen: slechts 6,3 procent van de Surinaamse bevolking is 65 jaar of ouder — de leeftijdsgroep van Jenny Simons. Daartegenover staat een overweldigende 65,6 procent van de bevolking die tussen de 14 en 64 jaar oud is. Jong, actief, werkend of studerend. Zij zijn de motor van Suriname, en zij kijken nu aan tegen een kandidaat die hen simpelweg niet begrijpt.
Ashwin Adhin als contrast: Jong, geschoold en beleidsmatig gevormd
In scherp contrast met Simons staat Ashwin Adhin, voormalig vicepresident en jarenlang minister van Onderwijs. Adhin is jong, professioneel, meertalig, technocratisch onderlegd en kent het bestuur van binnenuit. In interviews en publieke optredens spreekt hij niet alleen over beleid, maar ook over strategieën, hervormingen en de internationalisering van Surinames potentieel. Hij belichaamt een toekomstgerichte visie, en ongeacht ideologische voorkeur erkennen zelfs politieke tegenstanders zijn dossierkennis en diplomatieke flair.
Waarom wordt dan toch Simons naar voren geschoven?
De manipulatieve psychologie van partijpolitiek
Het antwoord ligt in de psychologische dynamiek van de ghetto-papapartij de NDP zelf. De ghetto-partij NDP functioneert al jaren als een gesloten systeem waarin loyaliteit belangrijker is dan capaciteit. Oude militairen en verroeste denkers, die nationalistische haat en afgunst naar de ex-kolonisator Nederland vertegenwoordigen, zijn ziende blind en horende doof.
In veel opzichten lijkt de partij op een sektarische structuur: interne kritiek wordt gesmoord, leiderschap wordt toegewezen op basis van misleiding (“geen Koelie als president”) in plaats van competentie, en de massa wordt via propaganda op het hart gedrukt dat alleen de “oude garde” te vertrouwen is. In zo’n systeem krijgt iemand als ghetto Simons voorrang boven Ashwin Adhin — niet omdat zij beter is, maar omdat zij ongevaarlijker is voor de interne machtsverhoudingen. Ze zal straks toch als een poppetje fungeren, niets meer en niets minder.
Wat men in feite doet, is een symbolische oma naar voren schuiven om bepaalde etnische en politieke gevoelens in de ghetto te voeden. Simons fungeert als een poppetje: respectabel, grijs, oud en ongevaarlijk — terwijl de werkelijke touwtjes achter de schermen worden getrokken door jongere partijfunctionarissen die zelf niet het lef hebben om openlijk leiderschap op te eisen. En zo is de NDP, ghetto papa, iedereen en vooral haar eigen achterban aan het misleiden. Goed voor de gek aan het houden!
De ‘koelie-vraag’ en de etnische afleiding
Een ongemakkelijk, maar noodzakelijk onderdeel van deze discussie is het etnische sentiment dat door bepaalde NDP-fracties bewust wordt aangewakkerd. In plaats van op inhoud te concurreren met partijen zoals de VHP, kiest men soms voor suggestieve symboliek: “Wij kiezen een creoolse vrouw als leider, nooit meer een Hindoestaanse man.” Ghetto Simons kan qua ervaring en qua intellect niet eens in de schaduw van Ashwin Adhin staan.
De waarheid is dat Suriname dringend behoefte heeft aan samenwerking, bijvoorbeeld tussen de VHP en NDP, juist omdat het land voor ongekende economische uitdagingen en kansen staat: olie, gas, schulden, internationale leningen, geopolitieke positionering. In plaats van haat en angst, hebben we rationaliteit en allianties nodig.
Conclusie: vals leiderschap als misdaad tegen het volk
Deze denktrant is niet alleen intellectueel armoedig, maar ook gevaarlijk polariserend. Want in plaats van bruggen te slaan, graaft men loopgraven waarin de ‘koelie-haters’ terecht zullen komen, en de ghetto van Suriname opnieuw begraven zal worden door de NDP — die Suriname na tien jaar regeren in de diepste crisis in de geschiedenis van het land heeft geduwd.
Suriname verdient beter. De NDP moet stoppen met toneelspelen en erkennen dat het land geen behoefte heeft aan een symbolische oma, maar aan een strategische leider. Of dat Adhin wordt of iemand anders, de keuze moet gestoeld zijn op visie, kunde en eerlijkheid — niet op manipulatie en partijpolitiek theater.
Hoe kun je een bekwamer persoon, die vicepresident is geweest, minister van Onderwijs is geweest, in Delft heeft gestudeerd, gepromoveerd is, bij de VN heeft gesproken, het vertrouwen van Bouterse had om hem te vertegenwoordigen op internationale fora, vergelijken met een oude arts die in De Nationale Assemblée een ja-knikker is geweest, en dan zeggen: “Ja, maar ghetto-oma is beter.”
Dan begrijp je het niet. Dan verdien je het om uitgebuit te worden, om in permanente financiële crisis te verkeren, omdat je geen ‘koelie’-president wil hebben — niet eens eentje met zoveel ervaring, kennis en kunde, uit je eigen NDP.
Als de ‘koelie’ morgen stopt met rijst planten en verhuist naar het buitenland, wordt Suriname nog erger dan Zimbabwe. En als Ashwin Adhin morgen verhuist naar de VHP, dan is het afgelopen met de NDP, die na vijf jaar helemaal ‘skeer’ is. Dus NDP, ophouden met dom kakelen en zo je eigen achterban voor de gek houden!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
