Op een historische en plechtige dag vond een diep respectvolle ontmoeting plaats tussen de nieuwe president van Suriname en de grootopperhoofden van de verschillende traditionele gezagsstructuren binnen het land. In een ceremonie die doordrenkt was van symboliek, eerbied en wederzijds respect, werden de opperhoofden ontvangen met een waardigheid die in het recente verleden helaas vaak ontbrak.
De grootopperhoofden, gekleed in hun ceremoniĂ«le gewaden en vergezeld door spirituele en culturele leiders uit hun gemeenschappen, stonden als beschermheren in een cirkel om de president heen. Hun aanwezigheid symboliseerde niet slechts traditie, maar een levend erfgoed â het fundament van Surinames geschiedenis en identiteit. De president toonde zich zichtbaar geraakt door dit moment van collectieve erkenning. In plaats van zich op te stellen als machthebber boven de traditie, toonde zij haar kwetsbaarheid â een teken van ware kracht â door met gebogen hoofd en open hart de opperhoofden te ontvangen.
Deze symbolische daad was veelzeggend. In een land waar de traditionele gezagsdragers, met name de grootopperhoofden van de marrongemeenschappen, een cruciale rol hebben gespeeld in het vormen van de samenleving, is het erkennen van hun waarde essentieel. Onder de vorige regering was dit respect ver te zoeken. Velen binnen de traditionele structuren voelden zich genegeerd, geminacht en in sommige gevallen zelfs geschoffeerd â niet zelden door personen uit de eigen etnische achterban, die eerzucht boven gemeenschapsbelang plaatsten.
De nieuwe president heeft met deze ontmoeting een krachtig signaal afgegeven: dat het traditioneel gezag een volwaardige plek verdient op de nationale agenda. Zij heeft laten zien dat haar leiderschap gestoeld is op waarden zoals nederigheid, eerbied en inclusiviteit â principes die diep verankerd liggen in de cultuur van de marrons en in de bredere Surinaamse samenleving.
Want hebzucht en eerzucht hebben, zoals een van de opperhoofden treffend zei, vele leiders verzwolgen. Wanneer men uit eigenbelang anderen uitsluit of kleineert, vernietigt men niet alleen de ander, maar ook zichzelf. Men verliest zijn kompas, zijn identiteit, zijn waarden.
Het traditioneel gezag ontstond uit de strijd voor vrijheid en zelfbeschikking â een vlucht naar het binnenland, de opbouw van een samenleving op eigen kracht. Regeringen die dit verleden en deze structuur negeren, tasten het fundament van de natie aan. Daarom is het zo bemoedigend en helend dat deze nieuwe president het anders aanpakt. Zij luistert, zij eert, zij herstelt de verbinding met wat ooit verloren leek.
Deze gebeurtenis moet ons allen tot nadenken stemmen. Het is een les dat leiderschap niet alleen moet worden beoordeeld op afkomst of uiterlijk vertoon, maar op het vermogen om oprecht te respecteren, te eren en te verbinden. We moeten niet blind volgen, maar scherp kijken: wie eert ons werkelijk? Wie respecteert onze waarden en wortels?
Want uiteindelijk is het simpel maar krachtig: je moet de persoon eren die jou eert. En respect tonen aan wie jou respecteert.
Laat deze ontvangst een nieuw hoofdstuk markeren in de relatie tussen regering en traditioneel gezag â een hoofdstuk van wederzijds respect, samenwerking en nationale eenheid.
Sylvester Aboikoni
Hoofdkapitein
Namens het collectief van Saramaccaanse gezagsdragers in Nederland
[email protected]