De regering maakt zich op om vandaag de Nationale Dag der Verbroedering en Eenheid te vieren. De regering…niet het Surinaamse volk! Het is een soort gedwongen viering, ingesteld door de president op verzoek van zijn eigen partij en aangeprezen als een verworvenheid. Daarmee is verbroedering een farce.
De viering van de Nationale Dag der Verbroedering en Eenheid komt enkele dagen nadat uitgerekend de zoon van de president de directeur van het Centraal Bureau voor Burgerzaken (CBB) in een WhatsApp-bericht op denigrerende wijze aansprak met: “Maar ja, jullie ABOP’ers komen uit het bos. Jullie bosmentaliteit moet je niet meenemen naar kantoor. Suriname is geen Afrika hoor”. Santokhi jr. had namelijk niet zijn zin gekregen in een gevraagde gunst en ging verbaal door het lint. Menigeen is de mening toegedaan dat de woorden waarmee Santokhi jr. zich heeft bediend, de inborst van de VHP is; hij is immers zoon van VHP-voorzitter en ‘s lands president.
Intussen is de president nog altijd muisstil, zijn aanwezigheid op de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zal overigens als excuus gebruikt worden. Zijn partij heeft de gelegenheid aangegrepen om in een bericht van ruim 500 woorden in verband met de Dag der Verbroedering en Eenheid op gedekte wijze hetgeen is voorgevallen, te vooroordelen.
“Het aanwakkeren van etnische en racistische sentimenten in Suriname is respectloos en zeer verwerpelijk. De VHP is de mening toegedaan dat we moeten kiezen voor verzoening in plaats van polarisatie en verdeeldheid in de samenleving. Het is nu tijd dat politieke partijen daadwerkelijk een essentieel en integraal deel uitmaken van de samenleving.”
Zo schrijft de partij in een persbericht. Of haar voorzitter na terugkomst nog wat eraan zal toevoegen, is maar zeer de vraag. President Santokhi staat immers erom bekend naar iedereen en alles te verwijzen in plaats van zijn afkeuring over het gedrag van zoonlief te zullen uitspreken.
De VHP gaat er prat op dat wijlen haar voorzitter Jagernath Lachmon de grondlegger is van de verbroederingspolitiek en samen met Johan Adolf Pengel de hindostanen en creolen bij elkaar heeft weten te houden. Heden ten dage is het de vraag in hoeverre dit anno 2023 nog valide is, maar meer nog of de Surinaamse samenleving wat heeft aan een Nationale Dag der Verbroedering en Eenheid. Een soortgelijke viering werd al begin september 2019 ingesteld onder het toenmalige kabinet, namelijk Dag der Migranten.
Echter was onder meer de huidige president Santokhi samen met de NPS geen voorstander hiervan en hielden zij enkele weken later hun eigen informele Dag der Verbroedering en Eenheid met in 2020 de eerste officiële viering. Drie jaar later loopt nog niemand warm voor deze viering dan alleen de regeercoalitie met de VHP voorop. Want intussen is de NPS eruit gestapt en is er meer dan ooit bonjo tussen de VHP en ABOP met de PL als aanhangsel.
De conflicten tussen de partijen worden voor het oog van het volk zelfs in de etnische arena uitgevochten. Van de Mapane Beweging, welke de ABOP en NPS in 2019 hadden bezegeld is reeds lang geen sprake meer. De ABOP-leider en zijn achterban laten zich bij tijd en wijle uit dat de andere etniciteiten hen niets gunnen.
Doe maar eens een steekproef: bijvoorbeeld na de ontboezeming van mogelijke omkoping binnen de Jeugdraad Suriname waren de meningen tussen hindostanen, marrons en stadscreolen op sociale media niet mals. Immers de drie hoofdrolspelers in het geheel waren gekozen voorzitter Rajeev Goerdin, ondervoorzitter Gracelyn Amautan en klokkenluider Ceejay Wiebers. Wie gedacht had dat er met ook nog de verkiezing van Xemilya Asanredjo tot plaatsvervangend ondervoorzitter – dus alle vier grote etniciteiten – sprake zou zijn van verbroedering binnen het “mini-parlement” kwam bedrogen uit.
Integendeel bleek het voorbeeld van de ouderen te zijn overgenomen. ABOP/PL-minister Bronto Somohardjo en vader Paul grijpen elke Javaanse festiviteit aan om op te roepen tot bundeling van de Javanen. “Suriname zonder Jawa geen ontwikkeling. De Javanen zijn de blaka doti van Suriname”. Zo beweerde de bewindsman vorig jaar juni tijdens een congres in Utopia. De maand daarvoor gaf Somohardjo jr. aan er stellig van overtuigd te zijn dat het nu de tijd is, dat de Javanen hun aandeel in het land terugeisen en opeisen.
Dat klinkt allemaal mooi, ook wanneer welke politieke leider dan ook het over zijn eigen groep zou zeggen. Maar waarom zouden wij ons dan moeten vermoeien met een Dag der Verbroedering en Eenheid wanneer wij decennialang onze eigen eigenaardigheden hebben leren te omarmen of onze politieke leiders, hoe dom zij ook zijn, verafgoden zonder erbij stil te staan dat zij slechts verbroedering preken maar er niet naar wensen te leven?
Hoe je het ook draait of keert; het hokjes denken heeft de etnische politiek altijd voordelen opgeleverd. Wie het best het “we-moeten-één-vormen” aan zijn eigen groep kan verkopen, komt gegarandeerd binnen. Wanneer de verkiezingsbuit verdeeld is, wordt de reeds lang afgezaagde verbroederingspolitiek weer van stal gehaald, zonder dat er ooit naar gehandeld wordt. Het moet wel eens tot de samenleving doordringen dat voornamelijk de traditionele politieke partijen de samenleving eerder verloederd dan verbroederd hebben en nog altijd eerder hun voordeel willen halen uit dat wat scheidt dan eenheid.