De uitdrukkingen “Veel woorden, weinig wol” en “holle frasen” hebben beide ongeveer dezelfde betekenis. Het komt erop neer dat iemand idealen heeft, maar die niet waarmaakt of veel schreeuwt zonder iets tot stand te brengen. Zo klonk het ook toen vorige week vernomen werd dat de regering wederom de buitenlandse reizen van regeringsfunctionarissen en ambtenaren gaat beperken.
Kennelijk hebben de twee voorgaande keren geen zoden aan de dijk gelegd. Toen werd in 2022 en 2023 hetzelfde aangekondigd door respectievelijk president Chan Santokhi en ’s lands penningmeester Stanley Raghoebarsing. Dit deden zij in combinatie met het ook aankondigen van beperking op volgauto’s en veelvuldig bellen. De ‘maatregelen’ kwamen na kritiek vanuit de oppositie en samenleving op het aantal volgauto’s waarmee de regeringsfunctionarissen zich lieten begeleiden en het telefoongebruik door ministers.
Heette het de eerste keer dat er consultatierondes en evaluaties waren gehouden; bij de tweede aankondiging kwam het erop neer dat het bezuinigingsbeleid van de regering verder aangescherpt zou worden. Maar net als de hele samenleving, weet precies de regering dat hiervan niets terecht is gekomen. En laat het nou juist de minister van “buitenlandse reizen en internationale bijeenkomsten” zijn die de derde aankondiging doet. De man die meer in de lucht dan op het land is, vertelt in hoogsteigen persoon dat zijn eigen reizen onder de loep genomen zullen worden en dat Zoom-meetings ook een optie zijn… het kan verkeren.
Dit keer gaat het erom dat in het laatste gedeelte van de regeertermijn de doelen die gesteld zijn, gehaald moeten worden. Of het beperken van buitenlandse reizen hier bepalend voor is, is maar de vraag. Maar misschien is president Santokhi uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat de vele buitenlandse reizen helemaal niet die tientallen miljoenen hebben opgeleverd, zoals hij en minister Albert Ramdin de samenleving altijd hebben willen doen geloven.
Maar het zal de president een worst wezen waar de samenleving zich opnieuw druk om zal maken, want terwijl wordt aangegeven dat de buitenlandse reizen worden beperkt, wordt tegelijkertijd een reis naar het Verre Oosten aangekondigd. In én met China moet zo snel mogelijk een schuldherschikking gesloten worden, zodat opnieuw aan het volk kan worden verteld waarom buitenlandse reizen noodzakelijk zijn en wat die in de afgelopen 4 jaar hebben opgeleverd. Uiteindelijk begint hetzelfde liedje van voren af aan.
Het ‘beperkingsbesluit’ van de president zal sowieso vicepresident Ronnie Brunwijk niet deren. Die kan vanwege een veroordeling in Europa de wereld niet rond. De Afrikaanse koning in Suriname laat zich daar waar hij gevraagd wordt aanwezig te zijn, het liefst vertegenwoordigen of andersom komt men maar naar hem toe. Daarmee geeft Bravo al vier jaar, zij het gedwongen, het “juiste voorbeeld”. Hoewel wij allemaal weten dat hij dat graag anders gewild zou hebben om zittend in de VN-vergadering, midden in de Expo Dubai of op de COP28 met de mobiel in de hand deze voor hem onvergetelijke momenten met de wereld te delen.
