Cady Chin See Chong kreeg vrijdag niet het gewenste geschenk (overwinning) van de nationale U-20 vrouwenvoetbalselectie, maar hield wel een goed gevoel eraan over. Vóór aanvang van de achtste finale ontmoeting tegen de Verenigde Staten op de Dominicaanse Republiek in de strijd om het Concacaf-kampioenschap gingen haar landgenoten op de foto met het rugnummer 6.
| ADVERTENTIE |
  |
Daarmee brachten de meisjes hulde aan hun aanvoerster, die vanwege gezondheidsredenen voorlopig niet kan voetballen. Indien gezond zou Chin See Chong ongetwijfeld deel uitmaken van de eindselectie.
Zij volgde het schouwspel net als de meeste Surinamers vanachter de televisie. “Na deze foto voelde ik me van binnen heel blij. Het was hartverwarmend. Ik ben heel dankbaar voor de steun en kracht die ik van mijn teamgenoten krijg”, klinkt het voetbaltalent emotioneel. Over de wedstrijd zelf was ze kort in haar oordeel: “Je zag duidelijk het niveauverschil dat je tegen de nummer één van de Concacaf en de wereld.”
De technische middenvelder meende dat Suriname het in de eerste helft ontzettend goed heeft gedaan. “Je zag de durf en de winnaarsmentaliteit. In de tweede helft konden wij na het vierde doelpunt fysiek en mentaal niet meer aan.” Volgens Chin See Chong heeft het gebrek aan ervaring op dit niveau Suriname ook de das omgedaan. “Je krijgt dan een heel andere wedstrijd.” De meest belovende voetbalster van het jaar 2019 vindt dat er alvast een aanvang met een U-20 competitie moet worden gemaakt, waarbij er in talenten wordt geïnvesteerd.
Verder is van belang dat de meisjes de juiste begeleiding voor zowel school als sport krijgen. Rest dan hard trainen.
Positieve sfeer
Xaviera Krimbo kreeg de aanvoerdersband toegewezen tijdens het treffen met de Amerikanen. De centrale verdedigster wist dat het een zware wedstrijd zou worden. Na afloop sprak zij haar bewondering uit voor het spel van de tegenstander. “Ik vond hun samenspel, balcontrole, omschakeling heel mooi. Je ziet het verschil in niveau tussen ons.”
De aanvoerster bleef haar ploeggenoten gedurende de hele ontmoeting motiveren de moed niet op te geven. “Wat is gebeurd, is gebeurd. Nu is het hard werken en vooruitkijken naar de volgende wedstrijden.” Suriname is inmiddels uitgeschakeld voor verdere deelname aan dit evenement, maar het ontwikkelingsproces moet worden voortgezet. Krimbo benadrukt dat er veel meer trainingsuren moeten worden gemaakt. “Niet alleen op het veld, maar ook in de gym. Wij hebben daarnaast de juiste begeleiding nodig voor school en sport.”
Ondanks de zware nederlaag zegt Krimbo de meisjes trots op elkaar zijn, “want eenieder heeft gestreden.” Neerkijken is geen optie en de sfeer binnen het team is nog steeds positief.
Ook doelvrouw Latifah Moedjijo wist wat het nationale team te wachten stond. Gezegd moet worden dat de sluitpost in deze wedstrijd ongetwijfeld de beste speelster aan Surinaamse zijde was. Ze wist met veelvuldige reddingen een hogere score te voorkomen. Naar zeggen van de goalie was het team klaar voor actie. “Ik zag het al bij de laatste training in Santo Domingo.”
In plaats van het hoofd te laten hangen zegt Moedjijo heel veel te hebben opgestoken. Wat haar voornamelijk opviel was de snelle omschakeling, steekpasses en overige voetbalvaardigheden. “Het is geen schande om van de wereld nummer één te verliezen”, vindt de doelverdedigster. Ze blijft een positieve instelling behouden en vindt evenals haar ploegmaten dat er harder moet worden getraind. “Verder moeten wij werken op onze fouten.”
De lokale vrouwenvoetbal competities mogen van Moedjijo “best van start gaan, zodat de dames in beweging blijven.” Ook zij vertelt dat sfeer ondanks een fikse pak slaag nog heel goed is. “Iedereen heeft haar best gedaan. Wij hebben te maken met jonge dames en dus moet je hen altijd blijven motiveren because it’s all in the game.”
