Het personeel van het Streekziekenhuis Marwina heeft de Oostwestverbinding gebarricadeerd met ambulancen en andere voertuigen. De personeelsleden zijn verhit en boos want het is 11 oktober en ze hebben tot nu toe geen salaris over de maand september ontvangen.
Imro Edam, voorzitter van de bond bij het Streekziekenhuis Marwina, is er geen voorstander van dat middelen van het ziekenhuis worden gebruikt om de weg te barricaderen. Echter begrijpt hij de gemoedstoestand van de ruim 40 personeelsleden wel. “Het is niet de eerste keer dat de mensen hun salaris laat ontvangen”, zegt Edam tegenover Suriname Herald.
Edam is in contact met de personeelsleden van het Marwina Ziekenhuis, die de weg hebben gebarricadeerd. Hij legt uit dat ze elke maand zweten voor hun geld en maar niet op tijd daarover kunnen beschikken. Als voorzitter is hij zelfs moe om dit probleem aan te kaarten bij de autoriteiten van het ministerie van Volksgezondheid, met name de minister en de directeur.
Hij vindt triest dat men materiaal van het ziekenhuis moet gebruiken om een weg te barricaderen. Tegelijkertijd kan hij begrip tonen voor de gemoedstoestand van de mensen. Men leeft al in een moeilijke tijd waar men het moet doen met een krap salaris en dan nog kunnen ze er niet op tijd over beschikken.

Het Streekziekenhuis Marwina is afhankelijk van overheidssubsidies. De operationele uitvoering van het ziekenhuis kan volgens de vakbondsman, maar niet tot uiting komen. Hij vindt dat het ministerie zich geen zorgen maakt om de belangen van de mensen en zijn verantwoordelijkheid niet neemt. “De gezondheidszorg in Suriname ligt op haar gat”, benadrukt Edam. Hij merkt op dat de overige ziekenhuizen nog net het hoofd boven water kunnen houden omdat ze nog een inkomen hebben. Dat is echter niet het geval bij het Streekziekenhuis Marwina.
Edam vindt jammer dat het personeel eerst in opstand moet komen voordat ze uitbetaald wordt. Terwijl het slechts SRD 300.000 op maandbasis is voor de uitbetaling van de salarissen. Hij pleit voor een duurzame oplossing. Vanwege deze problemen in de zorg trekken verpleegkundigen weg. Hij merkt het op dagbasis en kan de mensen niet kwalijk nemen als ze ergens anders een beter bestaan gaan zoeken.