Bij de behandeling van de Wet op de staatsschuld heeft NDP-fractieleider Rabin Parmessar gesteld dat de regering lering moet trekken uit de gebeurtenissen van het verleden. Volgens Parmessar is de Wet op de staatsschuld een wet met ingrijpende gevolgen voor de economie.
Hij haalde aan dat de wet voor de zesde keer gewijzigd wordt, waarvan twee keer door deze regering op instructie van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). “De wet is in 2002 tot stand gekomen en daarna gewijzigd in 2011, 2016, 2017, 2019 en 2020. We moeten ons afvragen waarom deze specifieke wet meerdere operaties heeft ondergaan”, zei Parmessar. De wet is allereerst in 2011 gewijzigd, omdat het wettelijk obligoplafond in juni 2010 reeds was overschreden.
Er zijn wijzigingen gepleegd in 2016, 2017 en 2019 zijn gepleegd naar aanleiding van de sterke afname van de inkomsten door de internationale grondstoffencrisis en de negatieve effecten daarvan voor onze fragiele economie. Suriname kwam ook in een dip terecht met het wegvallen van de inkomsten uit de bauxietindustrie. In 2015/16 zijn we wederom in een dip gekomen door de enorme gekelderde prijzen voor goud en olie.
“De inkomsten van ons land zijn sterk afhankelijk van de goud- en olie-exporten. Het is van eminent belang dat wij uiteindelijk lering trekken uit gebeurtenissen van het verleden”, stelde Parmessar. Er moet volgens hem met man en macht gewerkt worden aan de verdere ontwikkeling van de overige sectoren.
De NDP-fractieleider zei dat er heel veel te halen is uit de landbouw, het toerisme, de educatie en de technologie. Echter vroeg hij zich af hoe de regering de agrarische sector tot bloei wil brengen als men niet eens een rattenplaag goed kan bestrijden.
“Ons blindstaren op de inkomsten uit een sector zal geen soelaas bieden. We moeten onze hoop niet blijven vestigen op de opkomende olie- en gasindustrie, maar juist naar mogelijkheden zoeken hoe de positieve spin-offeffecten van deze sector de overige sectoren verder kunnen helpen ontwikkelen”, sprak Parmessar.
Hij wees ook erop dat de regering-Bouterse tijdens de grondstoffencrisis ook is gaan aankloppen bij IMF, maar dat de regering de plannen heeft stopgezet toen gemerkt werd hoe zuur de appel zou zijn voor het volk.
“Het voortzetten van het IMF-programma was geen alternatief, vandaar er andere mogelijkheden werden gezocht ter financiering van het overheidsbeleid”, zei Parmessar. Hij haalde aan dat de huidige regering helemaal geen empathie heeft voor de noden van het volk. Op instructie van het IMF moeten de riemen van de samenleving steeds strakker getrokken worden, terwijl de regering en hun directe omgeving volgens Parmessar op grote voet blijven leven.
De vele nietszeggende en niets opleverende dienstreizen en de vele andere verspillingen spreken voor zich. “Regering welke overeenkomsten heeft u kunnen sluiten om investeerders hier te krijgen? Welke bijdrage kunnen zij leveren aan de verhoging van de staatsinkomsten? Waar is het diasporakapitaal? Ook het assistentie programma met IMF verloopt niet vlot”, deelde Parmessar mee.
De president heeft steeds beterschap beloofd. Echter ziet de samenleving het beloofde licht in de tunnel nog steeds niet. Parmessar zei dat integendeel de tunnel onder water lijkt te lopen en het volk moeite heeft om zijn hoofd boven water te houden. “We kunnen de wet 100 keer wijzigen, maar als de uitgaven niet tot beheersbare proporties worden teruggedrongen en de productie en exporten worden verhoogd, zullen we in deze vicieuze cirkel blijven draaien”, aldus Parmessar.
